Lustrum
Vijf jaar geleden kwam ik, bij toeval, op deze site terecht en las groen en rijp door elkaar, maar toch verdeeld in tab en categorie. De vermaledijde tweedeling had nog niet plaatsgevonden. Schrijven was mij niet vreemd, het notitieblok lag er niet voor niets naast mijn bed. De volgende ochtend (momentopname) las ik vaak in verbazing gisteren terug. Boos, verdrietig, onbeholpen, blijbloesemend de lente in. Ik heb er nooit een draai aan kunnen geven maar wel er mee leren leven. Driek was een exponent, zijn taal tot kunst verheven, wat een heerlijke vent, onuitwisbare indruk.
Driek is dood, ik ben hier vijf jaar en voorlopig ga ik niet naar Turkije.
Geplaatst in de categorie: individu