Alle inzendingen over Heide

Ben ik wakker of droom ik dat ik wakker ben? Best wel een leuke zin eigenlijk, om een boek mee te beginnen...alleen je hebt altijd door dat je wakker bent of niet...of zou dat bij andere anders zijn? Stom eigenlijk...dat je in je arm moet knijpen...voor dat je wakker bent...typisch iets uit een boek...rood hoofd krijgen...dat is ook meestal in boeken…

De Campina lag op die dag in de late herfst uitgestrekt voor onze ogen als een mooie, wellustige jonge vrouw op haar bruidsbed. We doorkruisten het landschap in het hobbelende, schokkende voertuig en hielden halt bij de "Belvertshoeve", een etablissement dat als het ware in de wildernis is gesitueerd, ver van de bewoonde wereld en namen plaats aan lange…

Door de "Regte Heide" is een pad aangelegd, het schelpenpad, belegd met schelpen, speciaal voor invaliden als mijn vriendin. We strompelen voort, zij aan zij en aan weerszijden strekken de heidevelden zich uit.…

De lichtblauwe voorjaarshemel overkoepelde onze Regte Heide waar grafheuvels aan een verre Prehistorie herinneren en hoog in de lucht danste en dartelde de leeuwerik en mijn vriendin herkende zijn zang.…

Even een open-deur intrappen, als ik stel; ik ben een heiden, maar niet praktiserend,wat ben ik dan? Ja, kwam zomaar in me op, iemand een idee, simpele vraag of toch niet?…

De heide bloeit al volop. Ligt het aan mij of is dat anders veel later? Uit navraag bleek dat de heide inderdaad dit jaar ongeveer een maand eerder bloeit dan normaal. Ook zijn de bramen en bosbessen vroeger dan ooit. Niet alleen zijn ze vroeg, maar ook groot. Ik was het alweer bijna vergeten, maar april was een erg mooie, zonnige maand.…

Is in zijn ondoorgrondelijke, gemankeerde brein een schimmige herinnering blijven bestaan aan de paarse heide die we doorkruisten, in die vroege, voor ons zo onvergetelijke tijd?…

De Regte Heide wilde ze graag weerzien, die haar zoveel troost bood, eens, in haar zozeer getormenteerde en hopeloze bestaan. We hebben de lila bloempjes van de heide weergezien en de toren van de Rielse kerk met haar gouden uurwerk, die zich slank, fier en statig verhief in de verte, achter bosschages en boomgroepen.…

De NPO heeft zich voor de zoveelste keer gediskwalificeerd als 'serieuze nieuwszender' door de reportage tijdens de kranslegging op de Ginkelse Heide (ihkv herdenking operatie Market Garden, 1944) om 12:10 uur TIEN minuten te onderbreken voor nieuws, ster en verkeer.…

Veelschrijvers van Beweringen vervelen zich regelmatig een ongeluk, hebben nauwelijks betaald werk, zijn in lichte mate hysterisch, voelen zich levenslang tekort gedaan, hebben hele lange tenen, zijn regelmatig In De Heer, of juist nadrukkelijk heiden, eten meestal mateloos of lijnen levenslang, en zij zijn waargenomen op vegetarische campings in Biggekerke…

"Auf der Heide blüh'n die letzten Rosen" zingt men en zo zal de dag spoedig aanbreken van mujn zeventigste verjaardag en met weemoed en tranen zal ik instemmen met dit lied.....…

Het gebed van een heiden Wellust, ach, temper niet uw vuur, Verwarm mijn hart dat lijkt gestremd; Al ben je voor de ziel tortuur! Diva! exaudi supplicem! Godin, door heel de lucht verstrooid, Wees een verborgen vlam voor ons! Verhoor een ziel, nog niet ontdooid, Die u een lied wijdt als van brons.…

Werd het een "adieu" of een "au revoir" aan onze geliefde natuur, aan de steeds wisselende perspectieven en landschappen die zich voor onze ogen ontvouwd hadden, aan de vogels, aan de bomen, aan de heide met haar grijze en bruine paarden en runderen, de heide waarop nu, figuurlijk gesproken, en in overeenstemming met het aloude en bekende chanson…

In zijn nadagen sprak hij, ijlend in zijn koortsdromen, nog altijd haar naam uit, de liefste die aan zijn ziekbed hem herinnerde aan die gezamenlijke wandeling, eens, als vader en dochter, over de paden die zich slingerden over de heide. ZIJ was bij hem toen zijn oogleden voorgoed vielen over zijn porseleinblauwe ogen......…

Ik ben zo ongelooflijk graag heiden. Morgen wandel ik weer in het park, mits er nog bomen staan.....…

De heide wachtte al op ons. Ze lag met haar paarse pracht, met haar boomgroepen en grafvelden uitgestrekt tot aan een verre horizon en weer doorkruisten we haar, via het "schelpenpad" dat diep in haar doordringt. Het voorjaar was nog koud maar mijn hortende en rochelende ademhaling kon ons nauwelijks storen.…

gestrompeld, ZIJN Regte Heide, vroeger decor voor zijn wandelingen met twee ruige, zwartharige honden, ZIJN honden Zo moest hij afscheid nemen, zo wordt hij betreurd en zo rust hij voorgoed onder de glanzend-zwarte grafsteen, niet op een dodenakker, maar in de tuin van mijn "vriendin"…

Van huis uit ben ik katholiek opgevoed, mijn vader daarentegen was een overtuigd heiden. Dat had zo z'n voordelen, als ik met moeders en de rest van het gezin terug kwamen van de hoogmis, dan had pa voor ieders zins een lunch neergezet.…

, dat ik aan je ziekbed, dat zich gedurende elf maanden had voortgesleept, aan je benevelde geest het beeld opriep van onze gezamenlijke wandeling, zo lang geleden, in die onvergetelijke zomer, over de paden die zich slingeren over de Strabrechtse Heide.…

Prozatekst In het bos bij Strijbeek (Noord-Brabant) waren veel velden met wild gras en grote poelen, ofwel vennen, waar ook wat heide groeide. Al enige jaren grazen kuddes schapen op die velden. Die dieren zijn niet kieskeurig en eten taai gras en zelfs struikjes op. Daardoor kreeg de hei meer kans om zich te ontplooien.…

De directie van de reformatorische Jacobus Fruytier Scholengemeenschap kon destijds bij de aanstelling van meester Lammert van der Heide geen enkel bezwaar vinden om hem niet aan te nemen, maar tegenwoordig krabt dezelfde directie zich herhaaldelijk achter het hoofd en zet een uiterst bedenkelijk gezicht.…

Even later wandelde ik over de heide. Nul kans op een kersenbloesem boom. Misschien wel op een krentenboom met zijn witte bloemetjes die zo lekker ruiken. Het was droog, er stond nauwelijks wind. Degene met wie ik er liep had een verrekijker.…

De schilderachtige herinneringen aan de heide en aan de gastvrije herberg kunnen we koesteren en opslaan in ons geheugen.…

Toen herinnerde ik hem aan onze gezamenlijke wandeling, eens, onder de zon van september, als de kameraden en vrienden die we waren over de Strabrechtse Heide. Het uur van het afscheid kwam en vaders hand verkilde in de hand van mijn moeder. Zijn ogen, als uit blauw porselein vervaardigd, vielen voorgoed dicht.....…

Samen bezochten we het museum in Utrecht, samen wandelden we in die zomer over de Strabrechtse Heide. Samen lachten we, samen huilden we.... Hij was mijn vader en is sinds lange tijd niet meer te midden van de levenden.... Eens is zijn hand voorgoed verkild in die van onze moeder toen het afscheid kwam....…

De Opstapbus voerde ons ditmaal door Brabantse landerijen, velden en bossen tot we de Kampina Heide bereikten. We zagen er zwarte runderen grazen. De vele langgevelboerderijen tekenen daar zeker onze provincie. We lieten Boxtel links liggen en arriveerden in Liempde op een klein, bescheiden plein, omringd door bebouwing.…

" En in de uren vóór ons definitieve afscheid probeerde ik je te herinneren aan die wandeling die we eens, als kameraden, zo lang geleden, maakten over de Strabrechtse Heide. Je sloot je ogen in kalme, vredige berusting. Je was mijn vader…

Daarom schoon-heid en waar-heid in tegenstelling tot tegenstrijdig-heid of vals-heid... PS: en herinner me eraan dat ik een van de volgende keren een vervolg schrijf over Chladnische figuren, muziek en heling (niet strafbaar) en de invloed van muziek en harmonische klank op onze lichamelijke hard- en software Ps. maar niet alles tegelijk..…

Verzachtte ik je lijden nog door te verhalen over onze gezamenlijke wandeling, eens, in die zomer, als vader en dochter, als de kameraden die we waren, over de Strabrechtse Heide?…

Verzachtte ik je lijden nog door te verhalen over onze gezamenlijke wandeling, eens, in die zomer, als kameraden, als vader en dochter, over de Strabrechtse Heide???…