Alle inzendingen over Indonesia

Ik heb er wat jaren vertoefd ten tijde dat Soeharto aan de macht was. Hoe mensen ook praten over hem of wendt of keert, er waren praktisch geen opstanden zelfs nihil. Want hij had elke straat dorp of stad onder supervisie. Daarnaast zorgde hij er óók voor dat al zijn 250 miljoen mensen te eten hadden met zijn Panca Warna systeem (één voor allen, allen…

Ik ging verder: "We hebben de economische waarden van het Hotel zeer intensief doorgenomen en getest en heel hoog ingeschat en het zal worden vermeld op de lijst der Toeristische planning van Amerika in Indonesia." "Dank je wel, dank je wel," zegt de Chinees als wij de rode loper aflopen waarlangs gouden Boeddha's staan met tientallen rokende…

Wat waren de plannen, wilde ik weten. Geduld, eerst wat drinken kreeg ik op rekest. Geduld? Geduld? Mijn gezicht sprak direct boekdelen. Want dit had ik vaker gehoord dan me lief was de laatste dagen en steeds op wel zeer vervelende en voor mij zeer nadelige momenten mag ik wel zeggen en besloot maar weer wat ruimte tussen mijn shirt te maken zodat…

Een dodelijke haal over zijn strot in gedachten voor het geval dat het foute boel zal zijn loop ik op de gestarte motor die onverlicht in de schaduw op mij wacht af. Ik had de morgen ervoor op de toeristische markt een pracht van een traditionele dolk gekocht en liet hem slijpen bij de plaatselijke ijzersmid tot als een scheermes zo scherp. Alleen als…

Mijn vader is al snel akkoord na mijn vreemde verhaal over de uithuwelijking van mijn vriendin en mijn hulpkreten aangehoord te hebben. Ook heeft hij voor elkaar gekregen dat Anton Reker de schietgrage commissaris met ons meegaat en ene Ed Rumambi die een zakelijk raadgever en vriend van ons was in die tijd. Deze Ed is zo glad als een paling in een…

"Godverdomme ik ben versleten," klaagt mijn vader," en Anton kon helemaal niet meer praten die gromde alleen nog maar. "Jongens," zei ik: "vanaf hier is het oppassen voor de vijand." "Ed regel jij koud bier, Pa en Anton wachten jullie in de schaduw daar zo dan verwittig ik mijn 'pleegvader' de Camat, het dorpshoofd dat mijn 'familie' is…

Prachtig mozaïek met edelstenen, en weet ik veel allemaal: Welcome to Indonesia. En verder: Sukarno Hatta Airport,gemaakt van roodbruine klei. Door kinderen gemaakt? Ja, dat was leuk gedaan. Meer kan ik er niet van maken. Beetje kitsch maar alla. Of allez. Voor ons zuidelijke vrienden. Spannend. Kleine mensjes die Indonesiërs allemaal.…

Tussen ons verblijf op Nieuw-Guinea en mijn latere huwelijk met Anchie, mijn vrouw uit Indonesia, zie ik min of meer een verband. In 1956 gingen we terug naar Nederland, waar mijn vader in Drachten werd beroepen. Zijn tweede zoon Herman is daar geboren.…

Na dit vlot en trillend op mijn benen gedaan te hebben, volg ik Anton die met grote stappen op het glazen Restaurant afliep wat geheel was ontruimt voor ons en waar er een tafel met vier flessen Anker bier, bierpullen en een emmer ijs klaar staan. Mijn vader en Ed ieder aan een zijde van mij volgen ook. "Vuile, vuile pestpleurislijer, dit vergeef…

Welcome to Indonesia. Dit was echt zwaar lopen. Transpirerende en veel te veel aftershave gebruikende chauffeurs proberen mijn koffer af te pakken, sterker nog, de eerste keer dat ik een ruk voelde lag hij al in een kofferbak van een smerige wagen en zat de eigenaar al achter het stuur.…

In Indonesia zijn alle winkels en bedrijven eigendom van buitenlanders daar de Indonees zelf niet zo economisch is ingesteld, althans de meeste niet. Wel is het verplicht de zaak op een Indonesische naam te zetten. Maar alle bedrijven zijn van Chinezen en Japanners Arabieren en wat Koreanen.…

In het lijzige Bahasa Indonesia vermengd met wat Jakartaanse straattaal begint hij langzaam maar zeker zijn verhaal te doen. Hij vraagt mij hoelang ik nou in de flat woon waarop ik hem schuin aankijk daar hij dit donders goed wist. Tot op de minuut af zelfs, hij had het zelfs genoteerd staan ergens in een klein zwart boekje waarschijnlijk.…

" Ik sla hem met de plastieke pan op zijn kop en wurg hem bijna en gooi mijn Bahasa Indonesia er vloekend op los gemengd met Ambonees, Javaans, Soendanees, Sumatraans en Jakartaanse straattaal genaamd Preman. De arme Balinees wist niet wat hij hoorde en wat hem overkwam.…