Alle inzendingen over Katja Retsin

Ze was er al jaren, mij niet bekend: Katja Retsin. Donker lentekind met blauwe ogen die gaandeweg groener uitslaan. Zonder blad voor de mond. Tijdens "De Klas van Frieda" op één noemde Katja het atheneum aan de Voskenslaan in Gent een ‘krapuulschool’. Duizenden goedwillende burgers kwamen tegen haar in beweging.…

Hoe heeft Katja die gaten in de sprei geknipt? Nou, met een schaar en dan steeds op een vouw. Waaróm heeft Katja die gaten in de sprei geknipt? Nu ben ik diep van binnen beledigd door deze miskenning van mijn creativiteit. Wat is Katja aan het maken? Pap? Hollen naar de keuken. Wat wóu Katja maken? Rijst.…

‘Mag ik even binnenkomen, Katja? / Mag ik een koekje, Katja? / Heeft Katja nog een klusje, Katja? / Mag ik limonade, Katja? / Ik ga weer. Mag ik nog iets uitzoeken, Katja?’ Soms denk ik dat Piter niet echt om mij geeft.…

Naar wie Katja benoemd was bleef onbekend...…

"Even dimmen, gast, je vergeet dat Katja op mij wacht!" "Katja? maar die zal dan ook wel een standbeeld zijn of niet soms?" "Geen denken aan, vriend, Katja is van vlees en bloed!" "Dat hoop ik dan maar voor jou, want anders zie ik het somber voor jou in!" "Zo'n vrouw als Katja heb jij nog nooit gezien!…

Variatie op Katja Bruning : hij was een avondmens maar ging de hele nacht door.…

Echt een heerlijk voorproefje van de gezellige kerstdagen, die melkchocoladetiet van Katja!…

Nog een variatie op Katja Bruning : hij liep naast zijn schoenen van eigendunk, maar zelfs die kon hem niet redden, hij had er altijd al naast gezeten...…

Katja is zo'n rasechte actrice en zo verleidelijk, dat je haar bijna blindelings zou geloven, maar nu glijdt ze uit.…

Katja bestrijdt daadwerkelijk de wereldarmoede en wat dat betreft is mijn beeld over haar grotendeels bijgesteld en is ze niet meer de flierefluitende stoeipoes, die ze lange tijd was. Katja Römer-Schuurman verdient wat mij betreft een grote eretitel van bijvoorbeeld het Huis van Oranje! ... Officier in de Orde van Oranje Nassau op zijn minst!…

-Ziet Katja wie ik heb meegebracht? Nou en of!…

‘Houdt Katja van herfsttekeningen?’ vraagt Nancy. We zitten, vijf famkes en ik, op de grote bank tegen de schutting en doen tekenwedstrijd. Het is zonnig octoberweer. Ik verklaar naar waarheid veel van herfsttekeningen te houden. ‘Mijn tante vroeg aan mij of ik een herfsttekening wou maken, dan kreeg ik vijf gulden.’ meldt Kim.…

me toe de wind waait verwaaid je woorden onverstaanbaar glijden ze mijn hart binnen waar de herfst tekeer gaat mijn gemoed zo treurig afgestorven emoties bladeren, teveel bladeren, natte herfst donkere luchten, ik wil je kom naar mij je lokroep vertaalt zich in mij als een heldere zomernacht kristal-glanzende ogen als ik je versta Katja…

Want dan mag ik wéér twee weken niet meer bij Katja komen!’ Hij ziet dat ik hem geloof en trekt een tevreden, braaf gezicht. Ware vriendschap heeft geen woorden nodig.…

‘Ik fiets rondjes langs Katja haar huis.’ ‘Ja, dat dacht ik al.’ ‘Want ik heb niemand om mee te spelen, dus nu ga ik rondjes fietsen.’ Op een nuchtere, opgewekte toon. Zo is ze. Zo gaat ze ook om met haar verstandelijk gehandicapte broertje.…

Daarna kwam de multi-instrumentalist Rairda bij de band, die in 2012 door Katja Moslehner werd opgevolgd.…

En van de groep die eigenlijk voor Katja en Thijs komt is er altijd wel een percentage dat dan toch wil weten wat het origineel was. Ook meegenomen. Op de retromarkt wordt zo'n crossover tussen verschillende doelgroepen wel vaker toegepast de laatste tijd.…

‘Ik vond Katja eerst niet lief,’ bekende hij me een tijdje later, ‘want die pepermunt, die smaakte zo vies…’ Hoewel hij me toen al niet meer verdacht van het opzettelijk vergiftigen van kinderen, nam hij voorlopig toch nog het zekere voor het onzekere.…

Katja Bruning…

Katja had Latijn. Zij niet. Katja had alles geleerd over naamvallen. Die stomme nom… nomin… ach, wat maakte het ook uit. Als Clara voor Duits straks alles moest weten, nou, dan was dat straks maar. Niet nu. Clara weifelde weer. Wel, of niet? Ze somde de voordelen in haar hoofd op: het is gratis, en ze vinden je stoer. Je bent dan ook stoer.…

Ik moet eens leren wat positiever te staan tegenover mijn negatieve gevoelens.…

Een cadeautje? Maar de vorige keer heb ik toch duidelijk gezegd dat je dat niét had moeten doen?…

Als mijn verjaardag eraan komt dreig ik altijd dat ik de cadeautjes die ik niet wil hebben weer terug zal geven. Maar ik ben zo goedhartig: als het zover is gooi ik ze toch maar weer gewoon weg.…

Sinds er zoveel moois te koop is in de winkels is het gebruik om iemand een pakje te geven waar een duivelskop door middel van een sterke veer uit naar buiten springt in de vergetelheid geraakt.…

In de dorpswinkel hebben ze roze dropstelen bij het losse snoep. Ik heb er een flink aantal gekocht. Ze zijn erg lekker, beweert Tryntsje, het winkelmeisje. Ze zien er in elk geval erg lekker uit. Erg roze. En ze ruiken ook zo lekker, zegt ze. Ze ruiken ook erg lekker. ‘Weet je wat?’, zegt Tryntsje, ‘Ik neem er één.’ Mij vallen de dropstengels een…

De dauwdruppels op het gras beginnen te glinsteren. Het lijken wel toverballen, zoveel kleuren hebben ze. Mijn natuurvriend en ik zitten tegen een boomstam in de duinen. Overal om ons heen begroeten de vogels de opgaande zon met juichend gekwinkeleer en jubelend getierelier. ‘Heerlijk…,’ zeg ik zacht, ‘die biostatische koffie met macrodynamische melk…

Wie de mooiste tekening heeft gemaakt, of het mooiste boetseerstukje, mag bij het weggaan een extra item uit de snoeptrommel uitzoeken. Het kan natuurlijk nooit zo zijn dat de kinderen die al het mooiste kunnen tekenen of boetseren ook nog eens de wedstrijd winnen. Dat zou wel heel oneerlijk zijn. Aan de andere kant is het ook weer niet eerlijk…

Nancy en Klaske en Sjoerdsje vinden elkaar erg aardig. Maar met zijn drieën vriendinnen zijn, dat lukt niet. Gisteren waren het Nancy en Sjoerdsje. -Hoe is het met Klaske? -Ik vind Klaske niet meer zo aardig. Ze doet soms ráár…Nu zijn Sjoerdsje en ik hartsvriendinnetjes. Vandaag zijn het Nancy en Klaske. -Hoe is het met Sjoerdsje? -Ik vind Sjoerdsje…

Wat voor wedstrijd we ook doen, Willem weet het al van te voren: hij zal verliezen. Deze keer doen we hardloopwedstrijd. Wie het snelst een rondje om het grasveld kan rennen. Liuwe staat met zijn voeten pal op de startlijn, speert er vandoor als ik ‘Pang!’ roep en neemt direct een forse voorsprong op Willem. De bouvier van de overburen begint te…

Op zijn laatste dagen strompelde het jaar 1987 naar zijn einde. Het jaar had zijn beste tijd gehad. Zijn oude stem kon nog slechts fluisteren, zijn oude ogen konden nog slechts schemerlicht verdragen. Maar, mild en toegeeflijk geworden, ook voor zichzelf, draalde het. Het weer was zacht en vaak motregende het, zodat het asfalt van de straten begon…