Alle inzendingen over Meertje Kaal

(voor Meertje Kaal (1930 - 2016)) Je bent geboren op 29 september 1930 in Wormerveer, waar je opgroeide. Je was een autodidactische kunstschilderes/dichteres en een nicht van ooit beroemde, Zaanse schilder Jaap Kaal. Jaap is geboren op 23 oktober 1893 in Zaandijk.…

Een paar mensen, die veel belangstelling voor dieren hadden, zaten een hele dag aan het meertje. Ze hadden te doen met die eenzame Hubert. Dankzij die mensen werden er levende kreeften uit viswinkels gehaald. Die dieren verhuisden naar Huberts meertje. De dierenliefhebbers gooiden elke week heel wat stukken vis in het water.…

Zijn bochten raken bijna het Mastbos, dat vol koude wind, grauw en kaal, geduldig wacht op de komende lentebloei. De late winter heeft nog geen haast om te gaan.…

Op een middag kwam ik haar tegen aan het meertje, ze paste op twee kleuters. We lagen onzichtbaar voor de wereld in een kom in de hei en de hormonen dansten de Lambada. De kinderen speelden in het zand. Toen wij, gealarmeerd door geschreeuw aan kwamen rennen, werd een van de kleuters door een vrouw uit het water getild.…

Het moet een troost zijn voor mensen die snel kaal worden, dat na verloop van tijd hun haar steeds minder uit gaat vallen.…

Ik kijk omhoog langs de oude, fluisterende bomen en hun met mosbedekte stammen en zie dan door de kale takken een stukje van de blauwe lucht. Het maakt dat ik me klein voel, als een nietig radertje in een grote machine. Hetzelfde gevoel krijg je als je op een heldere nacht omhoog kijkt naar de heldere sterren die de maan omringen.…

De broekspijpen omhoog gerold, waad ik door het voorste meertje. Halverwege blijkt één stap plots erg diep te gaan, tot aan mijn kruis sta ik in het water. Snel door naar de prachtige glooiing die op me wacht. Daar aangekomen vlij ik mij neer, met armen en benen wijd uitgestrekt. Voor een groot deel wàs ik al nat, daar kan de rest ook wel bij.…

Je hebt hem. “ fluisterde de blikken stem in het oordopje van de kale. De kale geblokte man stormde de trap op en trapte de deur van de badkamer in. De miljardair zat ineengedoken te jammeren naast het toilet. Zijn ogen rolden heen en weer van doodsangst.…

Er kwam een duivelse grijns op het gezicht van de kale. Hij stond op, trok zijn pistool en zette dit aan het hoofd van de jammerend man waarna de kale afdrukte. De kale hield ervan rotzooi op te ruimen. Hij hield van een schoon milieu.…

De kale keek hem met zijn staalblauwe ogen doordringend aan. De kale had een minachtende glimlach. “Wanneer ging het mis?” vroeg Marbus. “Toen je moeder jou heeft uitgepoept” schaterlachte de kale. Marbus had hier genoeg van en beval de bewakers de kale terug naar zijn cel te brengen.…

“Tijd om terug naar de hel te gaan.” fluisterde hij de kale toe waarna hij zijn Magnum doorlaadde en afdrukte. De kale schreeuwde het uit. Niet van pijn maar van angst. Zij die uit de hel ontsnapt waren wachtte een helse straf bij terugkeer….…

Stel dat ze ooit op een dag haar tong zou uitsteken, net zover als ze soms bij het meertje deed, en de anderen zouden haar zien, ècht zien. Geen schaap dus, maar de draak die ze eigenlijk was. Verstoten zou ze worden, zonder twijfel. Op een dag liep ze wat door het gras te banjeren.…

Beter een kaal hoofd dan helemaal geen haar ;)…

De goddelijke Kale had geen last van vergrijzing.…

Van een kale Griek kan je geen euro's plukken.…

Vaak al was ik ermee bezig. Hopeloos, zo immens groot van voren en van achteren om nog maar te zwijgen van tussendoor en ook zo volstrekt onbekend. Er zit geen begin middenstuk of eind aan. Bepaaldelijk onbepaald. Wel merkte ik van alles op dat al opgemerkt was. Je moet bij die Grote Onbekende zijn en blijven om niet veel te missen. Vermannelijkt…

Men ziet de laatste tijd steeds meer kale koppen. Ik vraag me af waarom men elkaar dan toch in de haren vliegt.…

Ik begin een eenmansactie tegen de aanleg van een regiotram dwars door Groningen-Stad voor vele honderden miljoenen euro’s. Dat in deze tijd van bezuinigingen voor een in mijn ogen nauwelijks bestaand probleem: het ‘s morgens massaal vervoeren van gratis reizende studenten van het Hoofdstation naar het Studentencomplex Zernike. Die kunnen ook op de…

Je weet wel, die man, van wie God dacht: ach gut, de haren zijn op dus dat wordt vroeg kaal, maar als compensatie krijg je een dubbele portie handen.’ Een als een gewone vrouw uitziende vrouw (simpel taalgebruik en ze leest de Telegraaf) naast Annie beaamt dat. Gerda Scheurmerak (45): ‘Wat Annie zegt klopt.…

Een kaal staketsel, een desolate ruïne is alles wat is overgebleven van het middenschip van de Lourdeskerk.…

", vraag ik de man die, als in stille, placide bedachtzaamheid, kennelijk gewikkeld in eigenzinnige, esoterische overpeinzingen, op de bank zit in de gemeenschappelijke, kale woonkamer die hij deelt met zijn mede-cliënten van de inrichting. "Mijn naam is Gijs", repliceert de man. Zijn schedel die zijn geheimen herbergt is kaal.…

Nou dat valt niet mee hoor, als je op een kaal en dor weekje woont hoor.…

Ik was een angstig kind en in mijn nachtelijke angst- en koortsdromen figureerden de nietige, petieterige menselijke gestalten, als vastgekleefd tegen de kale, enorme rotspartijen en het aanstormende, oprukkende water dat alles mee zou nemen in zijn vaart en zou vernietigen en verzwelgen....…

In de kale, supersonisch ingerichte winkel, die ik van eerdere gelegenheden ken, zorgt nog wel een strook met olijfgroen neonlicht voor enige verlichting.…

De bron liet zijn water in een glinsterend meertje lopen. Men noemde het de feeënspiegel. Albi was een zeer ijdele draak en bekeek zichzelf graag in de feeënspiegel. Nadat hij zijn schubben had geborsteld en zichzelf had bewonderd ging hij aan de rand van het meertje over zijn bruid zitten dromen.…

" De hazelnoot lag vlakbij een meertje tussen de heuvels. Ze zag dat Robijn en Smaragd aan de kant van het water gingen zitten. "Ja, ons meertje is erg mooi," zei Smaragd. Ze had het over "ons meertje." Want Smaragd woonde daar al haar hele leven met haar vader en moeder. Ben je niet blij om altijd bij dit mooie meer te zijn?…

Het naastgelegen beekje stroomt snel naar het meertje onderaan de heuvel. Het gewone ritme van de morgen heb ik gevolgd. Zittend voor het scherm van mijn pc las ik de Nederlandse- en de Franse kranten. Radio 4 staat aan. De klassieken, met Maartje van Weegen. Heerlijke muziek voor deze morgen.…

Toen ik ze beter bekeek zag ik dat ze inderdaad op bepaalde plekken goed kaal waren. Een maand geleden moest ik naar de tandarts. Ik stond aangekleed om de deur uit te gaan toen ik naar beneden keek en mijn schoenen zag. Ik schrok, dat kon echt niet meer. Zo op de stoel liggen met die kale schoenen duidelijk zichtbaar. Wat moest ik doen.…

"Het leven rondom dit meertje heelt en sterkt mijn gestel. Hier zal ik me in de toekomst geregeld baden voor mijn welzijn."…

We strompelden voort langs een soort van merkwaardig prieel waar onder een afdak een houten bank en enkele stoelen schenen uit te nodigen tot een uurtje van ontspanning en langs een glazen plantenkas die geen doel meer scheen te dienen en later over een bospad, geflankeerd door nog altijd kale bomen, terwijl een enkele brutale vogel de lente al leek…