Alle inzendingen over Oplevende hond

In dit specifieke geval gaat het om onze hond, een klein beestje een Yorkshire Terriër die al meer dan elf jaar onze hond is/ was. Geen jong beestje dus, maar tja, ze kunnen een heel mooie respectabele leeftijd halen van zeker zestien, zeventien op zijn minst.…

Mijn hart moet niet opleven.... Het moet in zijn sluimer rusten.....…

Het is je niet in dank afgenomen, maar thuisgekomen luisterde ik tegen beter weten in opnieuw naar die dansmuziek van Tsjaikowski die mijn gevoelens ondanks alles zozeer deed opleven.....…

Verregaande samenwerking is verstandig op bepaalde gebieden, maar je identiteit verander je maar niet zo, het karakter en herkenbaarheid wordt dan aangetast en dat levert, na misschien even een opleving uiteindelijk alleen maar verlies op. Gek trouwens dat over dit punt congressen en stemmingen worden gehouden.…

Uit de oude as laaiden soms nog vonken op als er een sporadisch, incidenteel bericht kwam van over de oceaan, uit de verste verte, een teken dat ook in ZIJN hart de liefde en vriendschap niet helemaal afgestorven, uitgestorven, gedoofd waren. Daarna weer de radiostilte en de leegte, het terugvallen in de laagvlakte van het gevoel. Het geloof en het…

Ricky wist het zeker, hij vond troost bij honden. Leuk – veel schamper gelach. Hij zei een hond geeft onvoorwaardelijke liefde en ook al hou jij niet van hem en behandel je hem niet altijd goed, hij komt altijd bij je terug en stuurt je niet naar de hel, zoals die God van jou.…

Van voor tot achter hangen aan de dakgoot lange ijspegels, die opleven in het licht van de middagzon. Net of al die ijspegels de glans van edelmetalen en edelstenen in zich houden.…

Die hond, ik gun hem zijn bloedrood visioen. Meer kan ik niet doen. Hij weet niet eens wat de meisjes in Parijs doen.…

Jarenlang maakte ik jacht op de Liefde als op een schichtige gazelle, die zich schuilhoudt in ondoordringbare, onoverzichtelijke wouden, waarin ik haar niet kon betrappen of traceren. Zij vertoonde zich, hield halt op zonnige, open plekken en vluchtte dan weer, schijnbaar verschrikt. Ik zag Hem twintig jaar geleden voor het eerst in de vrolijke,…

Hubert had vroeger een hond, een bruine met zwarte vlekken, en die liet ook zijn lip trillen voor hij me aanviel. Ik aarzel, want ik hecht erg aan mijn neus en oorlellen. Waarom ben ik toch zo laf? Zou het iets te maken hebben met een onevenwichtige voeding? Zit mijn koolhydratenverslaving daar voor iets tussen?…

Het is alsof de Natuur nu afscheid wil nemen van alle schoonheid, alle bloei en alle leven met een laatste opleving, een laatste uitbarsting. Maar wie wil werkelijk haar uitbundige pracht vernietigen?…

Dat hij ook nog dol is op honden, bevestigt de juistheid van mijn afkeer. Eerder op de heerlijk nazomerse zondag had ik een directe ervaring. Met mijn jongste kleinzoon wandelde ik door het park, genietend van zijn opwinding over de hapgrage eenden. Maar toen kwam er een dame met haar hond voorbij. Rustig liet zij haar vee zijn gang gaan.…

'Helaas', (zei de lijder) 'ik moet het bekennen : die een hond wil slaan, kan licht een stok vinden.'…

Ik heb een trouwe viervoeter, halflangharig met een vleugje boerenfox. Het is een braaf beest, maar de laatste tijd slaat hij onverwachts aan en soms ook door. Om eerlijk te zijn moet ik toegeven dat het een bordercollie met borderline is, Rintintin aan de Ritalin. Inmiddels heb ik mijn regionale krant ingewisseld voor de ADHD, de bijbel en de koran…

Nooit, nooit , nooit neem ik een hond.…

Op de grasgroene "uitlaatstrook" vóór mijn woning zie ik ze voorbijkomen met hun trotse bazen en bazinnetjes: de trouwe honden, zelfs symbolen van de zozeer wenselijke menselijke trouw, met de flamboyante, elegante en vrolijk wapperende staarten.…

De hond heeft, net als ik, geen haast. We kijken naar de silhouetten van kale bomen die zwart afsteken tegen de grijze mist. De weidsheid van het landschap achter het bos heeft een stapje terug moeten doen. Vaag is nog de weg te onderscheiden. De bossen van Dwingeloo zijn nagenoeg aan het oog onttrokken.…

Dertien jaar geleden is het alweer toen we toch weer overstag gingen om een hondje aan te schaffen. De keus van de naam liet ik over aan Oma, die er Wiskie van maakte...een heerlijk beessie maar het begin in ons gezinnetje liep niet meteen van een leien dakje. Dag 1: Er was ons aangeraden om hem in een bench te doen voor de nacht en zo ging het…

Geen hond die dàt nog gelooft!…

“Hond” staat er in zwarte letters op.…

Nu heb ik zelf ook een hond, en weet als geen ander, dat er kinderen spelen buiten, als geen ander weet ik dat de gemeente van die mooie paaltjes heeft neergezet met rode en groene bordjes, dit om aan te geven waar de hond zijn behoefte mag doen. Laat niet als dank.…

Ik kan nooit ergens op tijd zijn. Of ik ben net te laat, of ik ben veel te vroeg. Die dag had ik voor de zoveelste keer de bus gemist. Dat werd een half uur blauwbekken en wachten op de volgende. Heen en weer lopen, wijdbeens staan en dan het ene been naar het andere toebrengen. Dat laatste deed onze natuurkundeleraar vaak voor de klas als hij ongeduldig…

Ga daarna naar NatGeo, kijk naar alle afleveringen van de Dogwhisperer (de Hondenfluisteraar) en bijt in de staart van de 13e Romeinse Hond. Grijp hem in zijn nekvel als hij wegrent en breng hem terug naar zijn baas Viventius op het landgoed van Callistus.…

Schoonzus struikelt over de draden naar de hond en haalt het gevraagde. Dank U. Op dat moment zie ik het..... de stekker van de telefoonbasis lig roerloos naast het stopcontact! Voor de 500 meter die mij van mijn huis scheidden had ik gelukkig de hond......…

Ik zet de hond weer op zijn plekje tussen mijn benen en laat het gajes passeren. En weet óók dat zij nog een derde keer zullen komen. Als zij ons voorbij zijn geef ik de hond commando "pipi" en dat betekent dat hij gaat plassen/poepen.…

Ze noemen het nog net niet knap, als tegenprestatie verwachten ze een brave hond, U mag nu wel pootjes geven.…

Het is over 100 jaar hetzelfde als 100 jaar geleden, geen hond die dat dan nog weet…. Want de hond weet het nu ook niet.…

Overigens heb ik wel een hond. Maar die heet ook weer geen Roy en die zie ik trouwens nog geen kranten…’ Opgehangen. De hond van de buurman loopt mijn tuin in. En tilt zijn poot op. Tegen de stapel kranten. Daar worden die kranten niet beter van, zo te zien.…

Als een hond 't verstand had van een kieken en het uitzicht van een wrattenzwijn zouden er op de wereld lang niet zoveel honden zijn!…

Maar waar mijn vorige hond voorheen met grote ogen een brok weg schrokte zonder zich af te vragen wat er in zat en zich nauwelijks bewust van enige smaak, heeft Whisley andere gewoonten. Die haalt zijn tere neus voor veel op en het zijn van die poedeltrekjes waar ik niets mee heb.…