Alle inzendingen over Opsta

De jaren gaan steeds zwaarder hangen aan mijn lijf, ik zucht als ik opsta en het liefst blijf ik 's ochtends in mijn bedje liggen. Daarom heb ik besloten de jaren die achter mij liggen ook daadwerkelijk te laten liggen, ik ga voor de dag. En die vertelt mij telkens weer dat ik 'm mag beleven, elke keer weer, totdat ik dood wakker word.…

Opstanding Vanmorgen stond ik op en - het was niet te beschrijven - Het leek alsof er iemand in mijzelf was opgestaan Het kietelde en borrelde - nee, zonder overdrijven - Pas voor de spiegel zijn mijn ogen wijd open gegaan Wat ik altijd dacht te voelen, spreidde zich tentoon Ik ben Jezus Christus - in hoogst eigen persoon Nu snap ik pas de…

Ik zou nu onder hand wel moeten weten dat het de voortekenen zijn van een lichaam en geest die overwerkt dreigen te raken, maar telkens wanneer ik op zekere ochtend opsta en de koffie me tegenstaat, overvalt me de migraine als een duveltje uit de doos.…

Terwijl ik opsta om een kop thee te halen, begint op mijn tocht naar de keuken, weer die irritante reclamespot. En toch heeft hij mij wel degelijk iets goeds gebracht. Ik zet de kop thee op mijn bureau en zet mijn tanden in het chocokoekje. Eerlijk is eerlijk, je kunt van alles van hem vinden, maar zijn koekjes zijn heerlijk.…

Ook ben ik ervan bewust dat zodra ik in het park lig, ik niet meer opsta voordat de zon is ondergegaan. Dus, Op zoek naar een manier om een mail te versturen in de toekomst. Ik stuitte op een bijzondere site. ¨Schrijf een mail aan jezelf in de toekomst¨.…

Nu begroet een levend wezen mij als ik opsta en als ik thuiskom. De wereld heeft iets van haar kilte verloren.......…

‘Ik weet hoe je gebruiksaanwijzing schrijft’, zegt zoon als ik opsta om de tv uit te zetten. Hij noemt de letters. Hij weet dat hij hiermee het moment om naar bed te gaan toch weer twee minuten heeft gerekt. ‘Waar heb je dat woord geleerd?’, vraag ik hem. Hij haalt zijn schouders op. ‘Gewoon, ik weet dat’, antwoordt hij.…

Als ik om de haverklap opsta en ga verzitten, ga ik tegen de stroom in. De zon komt op in het oosten en gaat onder in het westen. Vanzelf. Ik krijg mijn schaduw wel. Ik moet er gewoon op wachten, wijsneus!’ Ik vroeg voorzichtig of hij harmonie met de natuur zocht. ‘Juist! Een boom blijft ook staan, warm of koud.’…

‘Ik weet hoe je gebruiksaanwijzing schrijft’ zegt zoon als ik opsta om de tv uit te zetten. Hij noemt de letters. Hij weet dat hij hiermee het moment om naar bed te gaan, toch weer twee minuten heeft gerekt. Waar heb je dat woord geleerd, vraag ik hem. Hij haalt zijn schouders op.…

‘Zal ik haar voor laten gaan’, schiet door me heen terwijl ik opsta, haar lijden verlichten, een daad stellen die mijn karma met tientallen bonuspunten zal verrijken. Die me ongetwijfeld bewonderende en meelevende blikken oplevert van bezoekers en personeel.…

Het is als een koude leegte binnenin me, die zich vult met tranen elke dag als ik wakker word en merk dat mijn droom maar een droom is en dat ik opsta in een nachtmerrie. Het nekt me zo dat ik zelfs nadenk over zelfmoord. Maar zover zal ik het niet laten komen. Dat is hij niet waard.…

Wat ik de kamer nog wil meegeven, is het volgende: ''Elke morgen als ik opsta lees ik eerst een stukje uit de bijbel en wat me het meest bijstaat is dat daarin staat, dat de Overheid door God is ingesteld, en dat iedereen zich aan de Overheid moet onderwerpen en wie goed doet hoeft niet bang te zijn, maar wie het kwade doet heeft alle reden bang…

Wat ik de kamer nog wil meegeven, is het volgende: ''Elke morgen als ik opsta lees ik eerst een stukje uit de bijbel en wat me het meest bijstaat is dat daarin staat, dat de Overheid door God is ingesteld, en dat iedereen zich aan de Overheid moet onderwerpen en wie goed doet hoeft niet bang te zijn, maar wie het kwade doet heeft alle reden bang…

Niks ervan, en als ik niet snel genoeg opsta, om half acht zeg maar, dan kan ik een draai om mijn oren krijgen. Dat wordt me te gek, hoor." "Eén keer een goede klap teruggeven en daarbij zeer dreigend kijken," zei ik resoluut tegen haar. "Nee, dat wil ik niet, ja, misschien wil ik het toch wel, maar dat mag ik niet van mijn geloof.…

Vreselijk hoe ik de voorbije week nu al opsta met tegenzin en lak aan de wereld. Nooit gedacht dat een realist als ik nog zo zou treuren om een verloren liefde. Maar volgens mij is dat niet de hoofdreden.…

Geen kat die op mijn plek gaat liggen als ik éven weg ben of zo lekker ligt dat ik met moeite opsta. 'Ach, Boezie dán'. De nadelen wegen niet op tegen het plezier dat hij ons heeft gegeven. Geen groet meer bij thuiskomst, geen gestoei in de gekke vijf minuten en al die verschillende soorten lieve bolle kopjes.…

Gisteravond heb ik teveel rode wijn gedronken, stom van me, want dan weet ik voor honderd procent zeker, dat ik de volgende morgen met hoofdpijn opsta. Ik besloot vanmorgen een eind te gaan fietsen. Misschien dat dan de hoofdpijn zakt door de frisse lucht. Ik fietste het dorp uit en genoot van het mooie platteland.…

Wanneer ik opsta en mij rot voel. Wanneer de leegte in mij echoeT, omdat ik honger. Wanneer ik mij eenzaam voel, omdat ik geen vrienden heb onder mijn medebewoners. Wanneer ik bijna bezwijk onder mijn schaamte. Wanneer mijn mentor op vakantie is, terwijl ik haar nodig heb. Onmacht tegen de operatie die mijn voet zal ondergaan.…

Als ik opsta, vraag ik hem of ik iets gebroken heb. Hij zegt dat ik er dan niet zo bij zou staan. Met een armgebaar vertel ik hem wat er gebeurd is. Ik schreeuw het uit. Dit is niet goed. Met mijn ski's onder mijn arm loop ik naar het eind van de loipe. De trainer analyseert mijn woorden.…

" Ik knik "Ja", waarna ik opsta en je een warme knuffel geef. "Waar zullen we ons heen begeven, al een idee?", vraag ik fluisterend in je oor, terwijl ik je van achteren om je middel vast houd. Je buigt je hoofd een stukje opzij zodat je nog net oogcontact met me kunt maken en zegt: "Ik wil een eind weg...…

Waarna ik opsta om minutenlang in de kamer rond te zwalken. Elke verovering heeft een prijs – wat jij! Om 9.50 kwam ik van huis uit in Ouderkerk a/d Amstel aan. Geen vriend of familielid te bekennen! Dramatische opkomst bij drie afzeggingen! Terwijl ik toch alle recente feestjes afliep met een voor mijn doen uniek warme instraling.…

Wanneer ik  weer opsta komt mijn hond dan altijd in een opgewonden sprint naar me toe, blij, denk ik omdat we weer verder kunnen, of ziet ze dat er hier altijd een en ander van me af valt? Ach, whatever. Ze springt dan vrolijk tegen mijn benen omhoog.  Zo leuk. Zo blij, met als gevolg dat nog meer van mij afvalt.…

De biologiedocent tilt hem als een veertje weer omhoog terwijl ik beduusd opsta. Er gaat een rilling door het magere geraamte en na een flinke teug lucht galmt zijn overslaande tenor/falsetstem door de lange gang: “D.. du brutales Mistvieh, Droschkengaul, Halunke, Qualle, Schw . . .pfff” (jij brutaal mestvee, karrenpaard, vlegel, kwal, zw…)!…

inzien waarvan men zoveel kwaad spreekt…door handelaren, die belang hebben bij de koffieveilingen…door kameniers, die me huren voor weinige centen…door Gouverneurs–generaal in ruste…door Ministers in bezigheid…door de lakeien van die Excellentiën…door de bidpredikers die more majorum zullen zeggen dat ik de Almachtige God aantast, waar ik slechts opsta…

Maar als ik voorzichtig opsta, speelt zij het spel mee, omdat ze weet dat ze dan ontbijt op bed krijgt. Het zou ook weinig romantisch zijn als ik met een roos tussen mijn tanden en een goedgevuld dienblad de slaapkamer binnenkom, om achter me vanuit de wc onsmakelijke geluiden te horen.…

De jarige president bedankte haar en nam weer plaats achter het spreekgestoelte en hervatte zijn toespraak: ''Wat ik de kamer nog wil meegeven, is het volgende: ''Elke morgen als ik opsta lees ik eerst een stukje uit de bijbel en wat me het meest bijstaat is dat daarin staat, dat de Overheid door God is ingesteld, en dat iedereen zich aan de…

'' ''Ja, Ik heb gisteravond teveel rode wijn gedronken, stom van me, want dan weet ik voor honderd procent, dat ik de volgende morgen met hoofdpijn opsta.…

Mijn ogen openen zich langzaam en ik begin eerst te zachtjes neuriën was en vervolgens te zingen terwijl ik bijna vallend opsta en rondjes ga dansen en mijn veter die om mijn arm zit los probeer te knopen wat niet zo lukt dus die laat ik die maar hangen.…

Ik heb er wel een beetje m'n handelsmerk van gemaakt, en die zeldzame foto waar ik lachend opsta verdwijnt al snel in het meest onbereikbare webalbum. Meestal, zeker zomers niet, en zeker niet als ik fiets in heerlijk smeltweer, daar waar regen en narigheid voorspeld zijn. Dan leef ik en heb ik geen tijd om te piekeren.…

Ik wrijf het zand uit mijn ogen schud het zand uit mij haar en probeer zoveel mogelijk uit mijn ene oor te krijgen en terwijl ik opsta gooi en wrijf ik nog een kilootje zand van mijn shirt en kruis af. "Come on man!" "Hurry!" "Jump on!…