Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Gelukkig ging ze naar huis

Ik zat achter de geraniums een beetje te dommelen en ik was alleen thuis. Het was tien uur in de avond toen de huisbel rinkelde. Niet meteen open doen, dacht ik. Je weet maar nooit tegenwoordig, want ouderen worden vaak beroofd en mishandeld door het tegenwoordige boeven tuig. Maar ik was gerustgesteld, het was buurvrouw Carla, een gescheiden jonge vrouw. Ik deed de deur open en daar stond ze in een doorzichtige lange witte jurk. Ze zei:

''Dag buurman, heb jij paracetamol in huis, ik barst van zware hoofdpijn. Gisteravond heb ik teveel rode wijn gedronken, stom van me, want dan weet ik voor honderd procent zeker, dat ik de volgende morgen met hoofdpijn opsta. Ik besloot vanmorgen een eind te gaan fietsen. Misschien dat dan de hoofdpijn zakt door de frisse lucht.

Ik fietste het dorp uit en genoot van het mooie platteland. Na een half uur zag ik op een helling klaprozen staan en ging daartussen zitten om even te rusten. Toen merkte ik, dat mijn hoofdpijn erger werd en het is nog niet over.''
''Weet je, wat ik denk Carla, heb je soms aan de klaprozen geroken?''
''Inderdaad, dat heb ik gedaan, maar veel reuk zat er niet aan.''
''Zal ik je eens wat vertellen, klaprozen hebben als eigenschap, dat ze bedwelmend werken en hoofdpijn kunnen veroorzaken en omdat je al hoofdpijn had, is het alleen maar erger geworden.''

''Daar kan je wel eens gelijk in hebben, buurman.''
Ik gaf haar een paar hoofdpijn poeder. Toen schrok ik, want ze zei:
''Lieve buurman, mag ik vannacht bij je slapen, ik heb zo last van mijn burn-out en ben zo zenuwachtig, misschien kom ik bij jou tot rust.''
''Nee, dat kan niet Carla, stel je voor dat mijn vrouw eerder thuis komt en jou bij mij aantreft, dan is het huis te klein.

Ze is een paar dagen bij haar zieke zuster in Lutjebroek om haar te verzorgen. Ze komt wel eens eerder thuis om mij te betrappen, omdat ze in de gaten hebt, dat jij mij wil verleiden sinds je scheiding.''
''Jammer Kees, maar ik heb zo'n jeuk.''
''Dan moet je maar jezelf behelpen, ik begin daar niet aan.''

''Heb je al lang last van een burn-out?''
''Ach, ik noem het burn-out, maar ik geloof, dat het wat anders is, Kees. Ik durf het je wel te vertellen, want je bent ook de jongste niet meer.''
''Ja, dat klopt, ik ben net 84, maar iedereen schat mij jonger.''
''Ik schat je eerder in de 70'', zei ze.

''Fijn om te horen, ik heb in mijn leven wel veel meegemaakt, maar ik ben jong gebleven, omdat ik niet aan sport doe, elke dag sigaren rook en vier borrels drink en heel vette jus gebruikt op het eten. Mijn vader was ook zo en die werd 92. Veel sportlui hebben tegenwoordig veel mankementen en worden op oudere leeftijd invalide, ze hebben teveel geëist van hun lichaam. Veel wandelen is gezonder en op een terras loeren naar mooie vrouwen ook.
''Volgens mij lul je eind in de ruimte, buurman. Je bent niet tof. Zoek hulp.''

Ze zuchtte diep, en zei:
''Het zit zo, ik ben getrouwd geweest. Mijn vent was vaak niet thuis en als hij wel thuis was lag hij in de stoel te maffen. Hij had altijd wat, dan is het weer overwerk of hij ging met kameraden vissen of biljarten en kwam hij aangeschoten thuis, maar ik ben een vrouw, gezond en ik wil wel eens wat in bed, maar hij zag mij niet.

Op een keer trok ik andere kleren aan, een doorschijnende witte jurk en daaronder mijn zwarte kousen tot boven mijn knieën en een zwarte string en geen bustehouder, misschien als hij dat ziet heeft hij zin, maar nee hoor, hij vroeg naar de krant. Daar word ik nou zenuwachtig van, buurman.''
''Ik snap het lieverd, maar ik ben geen partij voor je. Ga lekker naar je eigen bed en neem twee paracetamol met veel water in, dan zakt de hoofdpijn wel.''
Gelukkig ging ze naar huis.

Schrijver: kees niesse, 14 februari 2016


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 1 stemmen 102



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)