Alle inzendingen over Pa

Mijn pa had niets met geloof, rechtte desondanks zijn rug naar het westen, boog nimmer voor het oosten, en door de wind bracht hij mij altijd weer thuis. Mijn pa, zo ontzettend sterk in zijn ongeloof, hij heeft mij alle hoeken laten zien van het Westland, er was niets, behalve dan die vlam.…

Antwoord aan de andere kant is twijfelend, jaaaa, met Pa? Ik schiet in de lach en zeg, dan is dit een gesprekje uit de Hemel, immers mijn Pa is dood? Oh zegt de man, dan heb ik fout gedraaid, ik ga het opnieuw proberen! Nee, ik heb hem niet meer gehoord....…

Dré, waarvan de pa en ma een boerderij hadden, met 70 koeien, een melkrobot, en Dré. Tot hun dood voor zijn pa en ma gewoon “Us Dréke”. Al van jongs af aan was Dré op zoek naar het geluk. Hij had er over gehoord, zoals dat er “gelukszoekers” zijn en dat iemand “niet voor het geluk geboren is”.…

Dat had zo z'n voordelen, als ik met moeders en de rest van het gezin terug kwamen van de hoogmis, dan had pa voor ieders zins een lunch neergezet. Je kreeg je ei zoals je het wilde, zacht- dan wel hardgekookt, gespiegeld of dubbelgebakken en de dooier toch intact. Pa was een tovenaar op dat gebied.…

‘Pa, wat doe jij hier met moeder. Jullie gingen nooit samen gearmd op pad.’ Het enige wat ik me kan herinneren was als ze op de foto gingen bij de bruiloft van een broer of zus van mij en die van henzelf. ‘Pa, wat is er aan de hand; jij en moe hier gearmd in nota bene de Herestraat, als je ergens een hekel aan had, was het wel winkelen.’…

We zullen je missen pa….…

Pa werd vandaag 75. Zit met ma in zijn caravannetje ergens aan de kust in Spanje en is niet bereikbaar. Hij heeft groot gelijk.…

vroeg pa. ‘Vals? Absoluut niet, ’t wordt de liefste waakhond die u zich maar kunt voorstellen, meneer.’ ‘Hmmm. Waakhond. Lief?’ bromde pa, ‘Afijn, ’t wordt Ilse’s hond, zij mag beslissen.’ Thuis wachtte ma hen op. Net als Ilse vond zij het een prachtbeest.…

Toen was pa vloekend en met de deuren slaand naar boven gegaan en ma had met haar dikke reet op de bank geslapen. De hele zondag had ma rondgelopen met rode, tranende ogen en pa met een kop als een vergiet en ze hadden de hele dag geen woord gesproken. Geertje was maar zo veel mogelijk naar vriendinnetjes in de buurt gegaan.…

‘ ‘Die ligt niet, Pa. Die kun je vinden op Internet!! Je gaat naar Google en dan….’ ‘Ik ga helemaal nergens naartoe. Ik lig lekker warm in mijn bed en..’ ‘Pa ,toe….’ Dus stap ik mijn bed uit, glijd uit, verstuik mijn stuitje en laat mij na tientallen Godvers voorzichtig langs de trap naar beneden zakken.…

Let op, ouderen én kinderen, zorg dat je een legitimatie bij je hebt, want het regionale neefje van Pa-Spoor (Syntus) is wel goed maar niet gek! Hij gelooft je niet zomaar, zoals die Tielse tante van Pa-Spoor, en gelijk heeft ie!…

Pa vliegt al schetterend van de tuinmuur naar een vogelkers waardoorheen een hulststruik woekert. Daar blijft hij zitten, af en toe roepend. Eerst verjaag ik de kat, daarna volg ik pa en klauter de vogelkers in. Het valt mij op dat pa blijft zitten als ik het jong zo hoog mogelijk tussen de hulst vlak naast zijn vader zet.…

Lieve pa, onze oudste wil ook iets schrijven. De herinnering is vaag maar nog altijd daar. Biefstuk met brood, wat je altijd met hem deelde en wat ik ook nog steeds doe...Hij schrijft: "tot ziens opa, ik houd van jou....".…

Mijn pa heeft in het kolenhok van de buren gelegen om aan de feldwebel te ontkomen. Mij heeft hij meegegeven dat je kunt zeggen wat je wil van de Duitsers, maar ze kunnen wel zingen..... "Warum weinst du, kleine Tamara" "In einer kleinen Konditorei"…

‘Hallo Pa, ik zit hier met een dik probleem!’ ‘Wat nou weer meid, de problemen blijven jou maar opzoeken lijkt het.’ ‘Nou, ik kreeg vandaag een leerplichtambtenaar aan de deur en die vroeg waarom ik niet meedeed aan het online lesgeven aan mijn kinderen.…

.'' ''Oh, daar gaan we weer, wat ik ook doe om je te overtuigen dat hij niet zoals pa is, het helpt allemaal niet. Het spijt me zeer wat pa je allemaal aangedaan heeft, maar denk je nou echt dat ik met hem zou gaan trouwen als ik ook maar dacht dat hij maar iets op pa leek?'' ''Natuurlijk heb je het zelf niet door.…

Ik haal dekens van het bed en het trouwpak van pa dat al 55 jaar bewaard wordt, gaat ook in een doos. Na acht dozen vind ik het genoeg.…

." "Ed regel jij koud bier, Pa en Anton wachten jullie in de schaduw daar zo dan verwittig ik mijn 'pleegvader' de Camat, het dorpshoofd dat mijn 'familie' is gearriveerd." "Wacht nou eens even!" Zegt mijn pa. "Waar is je meisje nou? Waar woont ze?" "Zie je daar die bergen daar pa?" "Ja?" "Zie je die hoogste berg pa?…

'Pa heeft hem gezien; de komeet van Halley'. In tranen viel George in de troostende verwarmende armen van z'n vrouw.…

De onschuld ontdekte achter die deur te grote schoenen en kleding die ons niet paste, maar wij trokken het ons aan en kwamen, tot hilariteit van pa en ma, uit de kast.…

Pa stelde één luttele voorwaarde. Dat ze zo’n korte broek met bretels voor hem meebracht. Maar ma kwam maar niet terug. Gaf geen sjoege. Eenmaal terug bleek ze bij andere familie ingetrokken. Zonder verklaring of wat. Na enige tijd vielen de scheidingsformulieren binnen. Pa én dochter verbijsterd. Maar ma bleef onbereikbaar.…

Opeens werd John wat onrustig en stootte pa aan. - ‘Pa, kunnen we ergens stoppen.’ - ’Straks jongen bromde hij, nu niet. We zijn er bijna.’ John boog zich naar voren en fluisterde pa iets in zijn oor. Die schudde hem van zich af en gebood hem gewoon te blijven zitten en zich nergens mee te bemoeien.…

Maar je weet hoe dat gaat, Pa dit, Pa zus, Pa zo, ‘Ik wil een hondje’. En nu, ja nu zit ik er mee opgeschept, letterlijk want zij doet niks. Echt helemaal niks, of dat nu in de Filipijnse hondencultuur zit opgesloten, al sla je mij dood, ik weet het niet, ik zal er ook nooit achter komen. Het idee was echter 'een waakhond', ja Pa?…

Daar moet een piemel in dacht pa en ma was het daarmee eens. Dat is ons aller vertrekpunt, tot de dood er op volgt. Leuk toch, twee mensjes reageren (opgetogen, dat wel) in een chemische reactie en sturen vervolgens hun prestatie de dood in. Wrang en eigenlijk ook zo mooi, de strijd die niet gewonnen kan worden.…

Je bent moe hè, pa?’ ‘Inderdaad, je hebt gelijk.’ ‘Ga, dan toch even slapen, knap je van op.’ ‘Ja, ga ik doen – even rusten.’ ‘Nou, tot ziens dan pa, tot later.’ Ze loopt naar hem toe en kust hem op het voorhoofd en maakt aanstalten om naar de deur te lopen. ‘Zeg, als je me nog eentje geeft, dan weet ik zeker dat ik lekker slaap.’…

Als de cijfers op school te laag worden, laat pa zijn zoon niet naar zijn club gaan, al moet hij nog zo'n belangrijke wedstrijd spelen. Als hij stiekem gaat is hij benauwd over de gevolgen als pa er achter komt. In het clubhuis weten de vrienden binnen te komen op een vrije woensdagmiddag.…

" sprak Pa nu ineens. Een glimlach achter zijn servet zei mij al genoeg. Zij wilde gelijk door naar haar darmstelsel, doch Pa wilde dat nog even niet horen aan de eettafel en terecht. Toen ze klaar waren met eten gingen ze alle vier de boel opruimen, Ma deed de koffiekan aan en de kinderen doken voor de televisie en Pa pakte zijn krant.…

Je wist zeker, pa een klootzak en ma een trut. Er groeit nu een kindje in mijn kind. Dochterlief, ik hoop dat je geleerd hebt van mijn fouten.…

Mijn pa ging met hem naar de dierenarts. Er bleek niets aan te doen: het beestje zou niet meer normaal kunnen kauwen. Het advies was om pindakaas te proberen. Pa deed het voor. Hij smeerde pindakaas op zijn vinger en hield het voor het beestje. Die begon lekker te eten van het notenpapje. Het smaakte hem goed, hij likte de vinger erbij af.…

Ik mis ze nu al: de jonge helden die De Gouden Kooi de afgelopen 20 maanden met zo veel verve bewoonden! Wat hebben we genoten van de humoristische winnaar Jaap Amesz, die het tot op de finaledag bestond Nederland op het verkeerde been te zetten door een aanzienlijk deel van zijn prijzengeld aan een goed doel toe te zeggen: zo kreeg hij heel wat…