Alle inzendingen over Vader in verpleeghui

Er ontspon zich een kort maar hevig en geëmotioneerd gesprek tussen vader en dochter. Een uurtje later zeiden ze elkaar innig gedag. Dries verscheurde uit wanhoop en ook omdat hij er niets meer van snapte zijn portrettekening en gooide de snippers door de kamer.…

Mijmering Een milde najaarszon gaf nog wat zomers getinte warmte. De bladeren aan de bomen en struiken kregen de kleuren van een mooie herfst. Een enkel blad dwarrelde speels naar de grond. Een duif zat geduldig te wachten op een handvol broodkruimels. De deur naar de tuin stond vanwege de aangename temperatuur open, en de eerste bewoners liepen…

Voorjaarsgeluk De man zat bij het raam en keek verlangend naar buiten. Het ochtendzonnetje gaf een aangename warmte op zijn oude huid. ‘Ik zou wel eens naar buiten willen,’ zei hij tegen het jonge meisje dat hem zijn koffie kwam brengen. Hij had voor zijn gevoel al veel te lang binnen gezeten. ‘Na de koffie gaan we samen wandelen in de tuin,’ beloofde…

Stilleven Bij elkaar gezien leek het op een zorgvuldig geschilderd stilleven: een oude leunstoel, kunststof zonnebloemen in een stoffige fles op een houten tafeltje, een kastje met glazen deurtjes en aan de muur een schilderij waarop een jonge vrouw te zien was met een mollig kind in haar armen. Het geheel kreeg een extra nostalgische sfeer door…

De avond stond nog even bol van de mensen die ons overdag niet te pakken kregen, maar dat was alleen maar een leuke afsluiting van een heel mooie zonnige Vader-/verjaardag.…

Stond daar niet zijn vader, of was het zijn broer? In ieder geval was het iemand die hem erg bekend en vertrouwd voorkwam. De andere man bekeek hem met dezelfde verbaasde blik, groette hem met een vriendelijk knikje en liep gelijktijdig weer verder. Deze ontmoeting deed hem even goed. Met een lichter gemoed liep hij verder.…

We zouden ons diep moeten schamen over de manier waarop demente bejaarden in veel Nederlandse verpleeghuizen worden behandeld. In veel zorgcentra is het immers heel gewoon om niet naar hen te luisteren, maar hen bij elk teken van onrust psychofarmaca te geven of zelfs vast te binden. Demente bejaarden zijn echter niet psychotisch; het zijn oude mensen…

Mevrouw Ontwikkeling zit achter de laptop, uit te spreken als léptop. Het is de léptop van Lief, want zelf heeft ze een PC uit het jaar Kruick. Ze heeft het niet zo met een laptop, want ze is niet van deze tijd, ze is honderd jaar te laat geboren. Ze heeft een hekel aan moderniteiten. Liever heeft ze ouderwetse kneuterigheid. Ze houdt van stoofpeertjes…

Ik val meteen maar met de deur in mijn stukje en zeg het maar eerlijk, ik heb gerookt in mijn vakantie. Verkeerd, fout, vreselijk natuurlijk! Na mijn laatste rookweekend in september 2009 had ik me nog zo voorgenomen om er niet meer in te trappen, in dat roken. ‘k Had het ook weer netjes volgehouden. Met hier en daar een misstap, zo af en toe, stiekem…

Mijn vader is een opa zoals je er nog nooit een hebt gezien. Als hij binnen komt begint mijn dochter te stralen en wil alleen nog maar streken uithalen. Kom opa ik ga je weer make-up op doen; oke zegt hij maar gebruik ook eens wat groen. De ogen zijn nu klaar nu alleen de nagels nog maar, paars of deze keer misschien rood.…

Vaders. Met hun dochters op pad. Ik denk terug aan een foto die van mijn vader en zijn vriend is gemaakt. Voorjaar 1961. Ik was nog geen twee jaar oud. Benen boven de wandelwagenrand, de vrienden glimlachend en babbelend, de kinderwagens nonchalant voor zich uit.…

Verbaasd draaide ik me om, en keek naar de plek waar hij gestaan had. Onze blikken hadden elkaar vluchtig gekruist. Hij was verdwenen voor ik het wist. Had ik het me dan verbeeld? Dat kon toch niet waar zijn! Ik versnelde mijn pas en liep de hoek om. Mijn blik zocht haastig de drukke winkelstraat af. Aan de overkant van de weg zag ik hem weer…

Had ik dat niet gedaan, dan had ik geweten wat er zich toen had afgespeeld, waarschijnlijk ook waarom mijn vader was vertrokken. Het enige dat mijn moeder de volgende dag los liet, toen ik haar vroeg waarom vader niet thuis was gekomen, was: “vergeet je vader, waar hij nu is doet er niet meer toe.…

1923 begon nat. Regengebieden jakkerden over Nederland, met windvlagen die het water in de grachten tot aan hun stenen randen opstuwden. In de salons van Den Haag uitten de bezoekers hun zorgen over de internationale politiek, het herstel van Duitsland en de Russische communisten. Koningin Wilhelmina…

Een voor een werden dan de hechtingen verwijderd uit mijn voet, en hield ik mijn vaders hand, tegen mijn tanden gedrukt. Mijn ogen dicht geknepen, tegen een realiteit die zo wreed was. Het kind dat ik was in mijn vader weerspiegeld. De vader, in mij weerspiegeld, als dochter.…

Tijdens de vakantie las ik het prachtige verhalenboek van de voetbaljournalist Hugo Borst 'Over vaders en zonen'. Het meest benieuwd was ik naar het verhaal ’De jongenskamer van Van Basten’, maar er staan veel mooiere vertellingen in dit boek.…

Welke vader zou daar niet trots op zijn, op zo'n dochter. En een vader die er altijd is, die je te eten geeft, je helpt met je huiswerk en je op handen draagt, welke dochter zou die niet aanbidden. 'Je vader was zelf zeker ook erg goed in sport' raad ik, 'Ja was' zegt ze. Ja natuurlijk was, alles gaat voorbij.…

Als een fijngebouwd skelet hangen de boomtakken, met een lichte zweem van pasgeboren groen, over de sloot. Langzaam geven zij druppels water af, terug naar de natuur. In de sloot zwemmen enkele voorzichtige vissen om te laten zien, dat de lente is begonnen. Al kun je dat aan de begroeiing van de wallenkant nog niet zien. Grijs en grauw is het, mist…

Hij had vandaag weer veel over zijn vader nagedacht of liever: over de hele generatie van zijn vader. De ‘net ín of net ná de Tweede Wereldoorlog geboren babyboomclan’, noemde hij hen in gedachten. Haten deed hij ze niet echt, het was meer een soort tolereren van hun aanwezigheid.…

Vaders altijd gaan vaders weg verdwenen scheerspullen in het badkamerkastje ellebogen in het tafelblad geruit colbert met stukken over de stoel gaan vaders weg ze roepen je achterna op straat vloeken wat ze anders nooit doen PP - papa praat dat doen vaders die weg zijn gegaan ze zitten in orgels komen met grote handen eruit rammen…

En het legde eensklaps een band, hij voelde dat ondanks alles die man zijn vader was, hij kon dat niet beredeneren, hij onderging de stem van hetzelfde bloed. Deze man zou altijd zijn vader zijn, hij zou in zijn gedachten en zijn woorden nooit anders dan zijn vader wezen, hij was altijd zijn vader geweest.…

Die avond pakte ik haar broze handen en gaf een zachte kus waarna ik, als een klein kind, in schaamteloze tranen zachtjes vroeg : "...Mama, vertel eens over mijn vader...."…

Ze heeft tenminste een plekje om te rusten Gelukkig weet ze niet wat mijn vader nu meemaakt… Zou hij ook een plekje kunnen vinden Wat zouden zijn laatste woorden zijn…. Budel, 2-11-01.…

Deze woorden waren niets minder dan het doodvonnis voor mijn vader. De twaalf maanden die de dokters verhoopten, heeft hij niet kunnen halen. Hij vocht dan ook een strijd die nooit te winnen viel, daarvoor was de tegenstander te machtig.…

Hij wilde dankbaar zijn dat hij haar vader had mogen zijn. Ondanks zijn verdriet leunde hij met enige tevredenheid achterover. Hij was de vader geweest van deze prachtige vrouw.…

Maar ik hoor tegelijkertijd de alarmkreet van vader merel die enkele meters boven het jong zit. Dan zie ik op het grindpad van de buren een dikke kat loeren. Ik moet op tijd zijn, denk ik, een gejaagde blik op mijn horloge werpend. De afspraak moet worden nagekomen.…

Vaders leren met vallen en opstaan. Moeders ook, natuurlijk. Maar moeder is aan het werk en doet nu niet mee in dit verhaal. Vader heeft geleerd dat het weggeven van een lepel gevuld met eten in deze leeftijdsfase een slecht plan is.…

Toen hij dichtbij was trok zijn vaders hand hem voorzichtig tot bij zijn vaders mond. ‘Een goede verteller ben je, schrijver word je…,’ fluisterde hij Joost toe. Toen nauwelijks hoorbaar ‘... ons verhaal gaat verder.’ Geluk las hij in zijn vaders ogen. Geluk zag hij op zijn vaders gezicht. En zo zou hij zich zijn vader voor altijd herinneren.…

Een meisje van dertien voelt haarfijn de ambities van haar vader aan. Ze weet donders goed dat ze haar vader een plezier doet met haar uitzonderlijke zeiltalent. Ze weet ook heel goed dat als ze hierin opvalt en zelfs de ultieme uitdaging durft aan te gaan, haar vader buitengewoon trots op haar zal zijn.…

Gewoon doen, dwaze vader. En morgen ben je een verfriste, knappe man.…