Alle inzendingen over Viviane Rose

Viviane Rose is geboren in 1979, waar precies heb ik niet kunnen achterhalen. Ze is beeldend kunstenares, performer, activiste en dichteres. Ze is verslaafd aan dansen en ze is vegetarisch. Ze schilderde, tekende en danste.…

Ronduit fenomenaal was de poëtische erotiek-performance van Viviane Rose. Speciaal geval, om in de gaten te houden. Daarna naar de Centrale Bibliotheek voor Kees van Kooten’s aftrap van ‘Poëzie Op Pootjes’. Leuk feestelijk. Ik vroeg Kees na afloop 'Poëzie Op Pootjes. Hoort daar niet iets achter Heer?’.…

In het Brighton Museum wordt de beker bewaard, die getuigt van de liefde tussen Vivian en jou.…

De echte Vivian kwam in botsing met de aangepaste Vivian, die de mensen wilde pleasen ten koste van zichzelf. De echte Vivian is haar door de hoge eisen van deze dwingende maatschappij ontnomen.…

Je maakte veel buitenlandse reizen met jouw familie en vooral met jouw broer Vivian. Van 1892 tot 1919 maakte Vivian veel familiefoto's. Jij had ook foto-albums. Deze foto's lagen bij iemand in Doesburg op de zolder, waar ze in 2006 teruggevonden zijn.…

Vakantietijd! Dagen waarop oma en opa op de kleinkinderen ‘mogen’ passen, stapelen zich op. Ook vandaag hebben wij weer het genoegen met twee kleine spruiten de dag door te brengen. Dat de woonkamer in no time een puinhoop wordt, daarover maak ik me al lang niet meer druk. Dat ze met hun driewielertjes rakelings langs de meubels scheren en af en toe…

Uit: onzetaal.nl - Iets onder de roos vertellen betekent 'iets vertellen waarvan je niet wilt dat de luisteraar het verder vertelt' - In het geheim, onder beding van geheimhouding, aldus Van Dale. 'Onder de roos' is een vertaling van het Latijnse 'sub rosa'. In de Middeleeuwen gold de roos als symbool van stilzwijgendheid.…

Zag jij mijn roos?? Hoe dik die was ?? Voelde jij hoe taai die was?? Had jij mijn schaar ooit in je handen, knipte jij er mee?? Ze waren erg oud die takken, ik denk wel 20 jaar of meer oud. 'Dat wil niets zeggen; ik knip mijn roos zo af'. - Ja kan, maar mijn roos is jouw roos niet!!! En jij kan dat NIET beweren.…

Deze roos is voor jou...…

Je bracht mij een roos en ik tekende jou uit in zacht potlood, maar die eerste keer bleek de laatste. En toch ben ik je eeuwig dankbaar.…

Eindelijk, moegeworden, zei ze: “Doe mij toch maar de roos”. Li liep naar de struik, sneed de roos af en met een buiging schonk hij Hsu de bloem. Dat gebaar toverde een gelukkige glimlach op haar lippen en eindigde de verduring zoals de meester had gezegd.…

Rose… Op haar zusters bruiloft werd er flink gefeest. Rose had het erg naar haar zin….ze zag er lief uit maar niemand overtrof natuurlijk de bruid. Patrick haar jongere broer liet haar lachen … Rose… En daar was ook haar neef. Lang hadden ze elkaar niet gezien. Tijdens het dansen besloot ze even naar haar kamer te gaan…heel vlug.…

Mijn ogen dwalen af naar de roos in zijn hand. Wat moet die man met een roos? Heeft-ie een vriendin, een geheime liefde? Weet zijn vrouw dat hij met die roos over straat loopt? Hij praat nog even door, merkt dan mijn verminderde belangstelling en kijkt naar de roos. "Zo, ik moet maar weer eens verder.…

Net zoals Roos.…

Maar ja, hij wist het zeker: Hij zou terug gaan naar Roos. Toen ze om 8 uur ´s morgens de straat van Roos in kwamen rijden gaf Roos hem nog een keer een kus en hij stapte uit zonder wat te zeggen. Hij pakte snel zijn spullen uit de achterbak en belde aan bij Roos. Ze deed met een slaperig hoofd de deur open. ‘ Wat doe jij hier?…

Op 14 februari zag ze hem lopen, met een roos in zijn hand. Hij keek haar aan, en ze glimlachte. ‘Mooi he,’ zei hij. ‘Ja zeker,’ zei ze. ‘Van wie heb je die gekregen?’ ‘Geen idee,’ zei hij, ‘maar het is een heel lieve boodschap. En de roos is zo mooi… het moet vast een bijzonder iemand zijn.’ Ze glimlachte weer, en hij liep verder.…

Ach, soms kan ik er ook geen touw meer aan vastknopen en drink ik een lekker glaasje rosé, zodat de touwtjes weer een stukje losser zitten.…

Het valt in dit sprookje dan ook helemaal niet op dat Roos haveloos haar had, omdat ze ook zo heette: Roos Haveloos dus. Op een willekeurige dag zat Roos Haveloos, laten we toch maar Doos zeggen, of liever Doosje aan de oever van de Vliet te mijmeren.…

En dan roei ik de ongewenste sprieten uit, cultiveer het groen opdat de bloei er weer in komt, een roos bekent sinds jaren vergeten kleuren en geuren. Nog eenmaal gaat hij naar buiten, zijn lijf steunt zwaar maar hij geniet. Het was het wachten waard, zie ik hem geluidloos zeggen.…

Het duo Baudet en Roos. Peppi en Kokki revisited. Ze hebben de smaak te pakken en zullen het land blijven teisteren met lachwekkende referenda. Geholpen door de nerds van Geen Stijl willen ze nog weleens zo'n uitgerekt media momentje. De een is de personificatie van de zelfgenoegzame studentikoze bralleput.…

‘Jufrouw Roos, er is hier iemand die u wil spreken”. Meteen kwam Roos naar de deur toe en keek vol belangstelling naar onze Bram. “Dag meneer wat kan ik voor u doen”, vroeg Roos. Ja, zei Bram, weet U: ik wandelde net in het bos en ik hoorde iemand huilen.…

Een roos op zijn schoonste moment getroffen door de zoeker. Jaren geleden was ik op zoek naar een afbeelding van een witte roos die ik wilde gebruiken om te visualiseren bij een poging tot meditatie.…

Hij knipperde even met zijn ogen, keek om zich heen en richtte zijn blik weer naar de roos. De magie was verdwenen, al was de roos nog even hardnekkig in haar statige schoonheid en verleidelijke geur. De reiziger deed een stap achteruit, legde zijn hand op zijn hart en maakte een diepe buiging voor de roos.…

(voor Martin Ros) Wat was hij moe van de a-literaire wereld en tevens van zijn held Chateaubriand, al had hij dat niet door, het zinloze geharrewar, de draaikolken die men in stand houdt. De ongeschoren mankepoot liep als een geroutineerde parvenu naar het primitieve spreekgestoelte.…

Als hij aan de beurt is legt hij voorzichtig een rode roos op de balie. Ik zie hoe de man aandachtig de muntjes bekijkt die hij uit z’n portemonnee haalt. Het meisje aan de kassa voelt de situatie goed aan en pakt de roos zorgvuldig in. Valentijnscadeau? Ik hoop het wel.…

Tijger loopt door het bos. Een zachte wind brengt de geur van het voorjaar met zich mee, en fluistert zacht door zijn vacht. Zijn grote poten lopen geruisloos door een dikke laag mos. Zijn ogen glanzen en lijken een licht te verspreiden dat van binnenin lijkt te komen. Zijn staart zwaait loom achter hem aan. Hij spitst zijn oren als er ver naast hem…

Baron Pierre de Coubertin, de vader van de Olympische Spelen, wordt vaak aangehaald met "deelnemen is belangrijker dan winnen". In werkelijkheid was hij breedsprakig en is deze bekende slogan een heel sterke afkorting van wat hij zei. Bij allerlei snelheidswedstrijden heb ik bewondering voor de winnaars van de tweede en de derde plaats. Voor mij…

Chantal, Ivan, Istvan, Margriet, Marianne, Sarah, Frank, Jonas, Zena, Geena, Annie, Kathleen, Kaatje, Joseph, Leon, Julia, Marleen, Mimi, Rudolf, Jo, Nancy, Annelies, Lander, Peggy, Valerie, Dirk, Bart, Isabelle, Maaike, Beer, Henk, Irene, Sabine, Lut, Geert, Jan, Leen, Nele, Monique, Lieven, Lieve, Liesje, Greta, Willy, Trees, Yvan, Ignace, Mieke, Viviane…

Het was weer Roos die uitkomst bracht. Ze klopte tegen de keukendeur. Ze keken om. Roos kuchte. ‘Neemt u mij niet kwalijk, maar ik hoorde u praten.’ ‘Ja Roos?’ ‘Nou, het zit zo.’ Ze kuchte weer. ‘Beetje verkouden, Roos?’ ‘Nou, ik sprak dikwijls met uw tante over de dingen hier in het dorp. Dat vond ze leuk om te horen.’ ‘Wij ook, Roos.’…

“Juist”, zei de derde, “we onderhouden die roos, zodat ze voor onze kinderen, onze kindskinderen en vele generaties erna tot voorbeeld mag dienen voor de weg die ze moeten volgen.” “Hoe zult u die roos dan kunnen bewaren voor de eeuwigheid?” wou de reiziger weten.…