Alle inzendingen over afscheid moeder naam

" En ik ben nog altijd je oudste dochter, die je de naam "Ineke" hebt gegeven; de naam die afgeleid is van de doopnaam van je moeder "Catharina"; de naam die je niet meer uit kunt spreken; maar de naam waaraan men mij herkent; de naam die vriend en vijand, vreemde en voorbijganger uitspreken.…

Afscheid nemen bestaat natuurlijk wel maar in de politiek is het in het algemeen vrij ongebruikelijk. Teeven nam geen afscheid, van Opstelten nam geen afscheid. Ze waren ineens weg. Wat dat betreft lijkt de politiek op het gedrag van Sinterklaas. Die neemt ook geen afscheid, die komt alleen maar aan.…

Ik heb geen afscheid kunnen nemen van degene, die me mateloos en onvoorwaardelijk vertrouwde, die me liefhad zoals niemand anders ooit, maar wier liefde en toewijding zozeer en zo lang verdacht waren gemaakt door malafide hulpverleners; ik heb geen afscheid kunnen nemen van mijn moeder; haar brein was vertroebeld toen de verplegers waren gekomen en…

Ik had mijn naam en adres met telefoonnummer in het condoleanceregister vermeld. Dit afscheid was meer dan afscheid nemen alleen, het was het einde van een verkeerd begin. Misschien het begin van een weg naar een vernieuwd, rijker leven. Maar misschien ook iets waar niemand op zat te wachten.…

Voorlopig wachtte zij daar op mij met haar moederlijke hartelijkheid en tederheid die mij nooit meer iemand op die manier zou verlenen. Voorlopig sloeg het afscheidsuur nog niet, maar ik zag het met huiver tegemoet......…

Je was en bent mijn moeder, die voor altijd rust onder rulle, bruine aarde.....…

Vele erediensten vonden eens plaats in wat eens de ruimte was met de banken en het altaar en de beelden; men zond zijn gebed ten hemel waar het al dan niet goedgunstig ontvangen werd, men hief de Hostie, men schreed, gekleed in kant en satijn, door het middenpad naar voren, men vergoot zijn tranen als men voorgoed afscheid nam van een geliefde.…

Ik heb nu iets levends in huis; geen mens, geen hond, geen kat en geen vogel en ik betreur dit zeer, maar het is alsof de plant met de onbekende, exotische naam mij troost wil bieden na het afscheid van bijna al mijn kameraden......…

Klinkt best wel erg, is het ook, naar mijn idee moeten ouderen voorgaan in het afscheid nemen van deze globe. Kanker, het zit in de familie. Mijn vader kankerde op mijn moeder en vice versa en de kinderen hadden er de kanker in. Pa prostaat niet meer overeind, heeft zijn zaailingen achter gelaten.…

Zestien jaar na het dramatische afscheid van mijn charismatische moeder heb ik de trouwe Marianne weergezien.....…

Buiten een druilerig landschap: regendruppels hechten zich aan uitbottende takken en ik zie een kunstzinnig standbeeld van moeder en kind dat de innige banden van het bloed suggereert, die nooit vergaan, die mij ook nu nog beheersen, nu je rust bij de oude eik waar ook Vader voor altijd verblijft.…

En zo kwam hij, zag je liggen en nam je mee en dat was het.…

Een moeder heeft voorgoed afscheid genomen; een andere moeder nam het roer over.…

In de drukbezochte aula van het Crematorium namen broers, zussen, zwagers, schoonzussen, kleinkinderen en vele anderen voorgoed afscheid van een voor hen, en niet slechts voor hen alleen legendarische moeder en hun tranen rolden. Ze memoreerden de moeder in vertederde, liefkozende bewoordingen en velen brachten een laatste groet......…

Naast de overige lieflijke en kunstzinnig vervaardigde meubelstukken die mijn sinds lange jaren overleden moeder mij eens schonk, naast de zwarte vitrinekast en de kledingkast die we samen eens aanschaften, is nog altijd een wit tafeltje in mijn bezit dat mij zeer dierbaar is.…

En daar nam ik afscheid, avond aan avond, telkens weer, als nacht, duisternis en eenzaamheid mij aangrijnsden en ik in huiveringwekkende en angstaanjagende twijfel, onzekerheid en onwetendheid verkeerde of ik haar weer zou zien, of de sluipmoordenaar van de dood haar tijdens mijn afwezigheid al onverwacht en onverhoeds had overvallen en weggenomen;…

Je rust voor altijd op de velden aan de Karel Boddenweg en je bent voor altijd mijn innig-geliefde moeder.…

' Twintig jaar terug hadden we er ook gestaan, samen met onze moeder. Een paar dagen voor het afscheid wisselden we onze teksten uit. Verrast en ontroerd had ik zijn anekdotes gelezen. 'Jouw broer is een goeie verhalenverteller', zou man later zeggen. De dag na de uitvaart vertel ik mijn moeder over haar afscheid.…

Je glimlach waarmee je steeds je levenslange leed maskeerde is afgedwongen door de fotograaf en het is alsof je ieder moment kunt gaan spreken, alsof je er nog bent en ik de bekende, mij zozeer vertrouwde frasen weer hoor, tekenen van je grote wijsheid en ervaring, mijn moeder.....…

Een moeder moest voor altijd afscheid nemen.... De Natuur heeft me in haar groene omhelzing genomen, waar Haar armen voorgoed voor me gesloten zijn....…

En eens, eens toen je zwakke, maar zo tedere en zo kwetsbare ziel nog altijd in je flakkerde met een vlam die spoedig zou doven, nam je me mee naar die velden, die ik de velden des doods zou willen noemen.…

Maar een week voor de documentaire werd bij mijn moeder, tijdens verwijdering van een achteraf onschuldige darmpoliep, elders in het lichaam een buitengewoon agressief woekerende tumor ontdekt.…

Een levenslange liefde en kameraadschap werden samengebald in die aanraking van haar hand op de mijne; de hand die nog de ring droeg die de liefde symboliseerde en bekroonde die mij de wereld heeft geboden; de bonte, veelkleurige wereld die zij nu voorgoed verliet. Die hand, alleen die hand nog die door haar zachte druk en lichte beweging te kennen…

De oude mevrouw, de moeder was in de armen van de dood gezonken.…

Zijn moeder was overleden. Als zijn bewustzijn vergeleken zou kunnen worden met een meer, met een stille watervlakte, veroorzaakte het heengaan nauwelijks een rimpeling in de oppervlakte hiervan.…

Een moeder heeft voorgoed afscheid genomen: een andere moeder neemt het roer over.....…

In de drukbezochte aula van het Crematorium namen broers, zussen, zwagers, schoonzussen, kleinkinderen en vele anderen voorgoed afscheid van een voor hen en niet slechts voor hen alleen legendarische moeder in vertederende, liefkozende bewoordingen en velen brachten een laatste groet.…

, mijn plaatsvervangende moeder van negentig jaar; nu ik al sinds lang wees ben, wees ben geworden na het afscheid van de allerliefsten.…

Wie vóór het touw geen afscheid nam van zijn vrienden, was de gevangene van zijn vijanden.…

Deze dag heb ik dubbel afscheid van je genomen...…