Alle inzendingen over eenzaamheid buren vertrek

Slechts een eenzame stoel met paarse, gecapitonneerde zitting getuigt nog van het feit dat hier eens mensen woonden, dat twee mensen elkaar hier eens vonden tot het schreien van een onschuldige baby de oren van hun onbekende buurvrouw bereikte De hal is leeggeruimd en de buren zijn vertrokken. Zij waren niet mijn eerste buren.…

Er volgde een litanie over voetballende jongens en barbecuende buren en de plantsoenendienst die niets deed aan bomen die het lef hadden groter te groeien dan haar schuttinkje hoog was. Ook verder was het wereldbeeld weinig rooskleurig. Er waren weinig mensen die zich om haar bekommerden.…

De flat waarin ik al dertig jaar woon behoort tot de eerste flats van onze stad Tilburg en zij bevond zich in die verre, vroege jaren aan de rand, aan de grens van een vlakte, waarover zij uitzicht bood. De jonge vrouw die sinds een goed jaar mijn buurvrouw is, vindt onze flats leuk en sfeervol, zo verklaarde ze eens in het trapportaal. Ze komt nooit…

Vele buren heb ik niet gekend, maar allen waren toeschietelijk. Jaren geleden zijn de trouwe Somaliërs vertrokken en ze hebben het kleine meisje dat hier geboren was en de jongen meegenomen.…

We praten nog even over een inmiddels vertrokken buur, een op handen zijnde vertrekkende buur, een overleden buur en wensen elkaar dan een heel fijne avond toe. Maar ik zeg je wel, als de avond zo is, als de dag was, dan hoor je mij niet mopperen.…

Toen ik de buurman vroeg of hij zich eenzaam voelde, zei hij: ''Kees, wanneer je steeds goede boeken leest, dan is de eenzaamheid te dragen.'' Dat vond ik een mooie uitspraak van hem.…

De overleden eveneens onbekende bovenbuurman noemde de andere buurman wellicht ten onrechte een "zonderling" en waar contact, saamhorigheid en vriendschap zouden kunnen opbloeien en floreren, heersen zoals gezegd vervreemding, anonimiteit, onverschilligheid en eenzaamheid.…

Je bezighouden met een eenzame buurman is goed voor een Heilsoldaat, maar niet voor hen. Als er weer eens een half vergaan lijk wordt gevonden, schudden zij het wijze hoofd en denken wat moet dat een zonderling geweest zijn, we waren toch buren, maar ik kende hem niet.…

Het begint bij mijn buren die ik heel graag zie. Hoe vreemd het ook is, ook zij zijn bepalend voor mijn geluk in mijn leven. En omgedraaid telt hetzelfde: want beter een goede buur dan een verre vriend. Is niet voor niets geschreven. Het begint bij mijn buurman, hij staat altijd klaar.…

En ik heb echt niks tegen buren om zo eens een praatje mee te maken. Maar in voorjaar en zomer had ik toch liever koninklijke buren, op vorstelijke afstand net als die inwoner van Soest.…

Opzij, opzij! Voor jou geen tijd. Haar goudomrande bolide brult wanneer zij alweer weg rijdt. Zonnebril op, een wegwuivend gebaar, zij moet naar de fitness, dat akelige mens met dat geblondeerde haar. Achter haar slechts de schimmige sporen van een onwelriekende geluid....…

Wie nog gezond is en zich op zijn oude dag niet dagelijks wil zien sterven in zijn buren, kan maar beter een jongerenflat huren.…

“IK VERTREK!”…

Het brengt verdriet met zich mee en helaas weer wat meer eenzaamheid. We hebben afspraken gemaakt; omdat mijn buur graag een andere relatie wil, blijf ik nu meer uit zijn buurt. Niet meer samen boodschappen doen, samen geen frietjes meer eten en niet meer samen de hond uitlaten. Daar heb je ze weer die vervelende tranen.…

Slechts een eenzame stoel met paarse, gecapitonneerde zitting getuigt nog van het feit dat hier eens dat mensen woonden, dat twee mensen elkaar hier eens vonden tot het schreien van een onschuldige baby de oren van hun onbekende buurvrouw bereikte. De flat is leeggeruimd en de buren zijn vertrokken. Zij waren niet mijn eerste buren.…

Zij maakt een half-artistieke/half-intellectuele indruk door de zelfvervaardigde "klassieke" beelden op sokkels her en der in het vertrek en door de wand met boeken in de werkkamer.…

Dankzij hém kwamen er goede lantaarns in de stadsstraten en langs eenzame bergwegen. Hoe ver deze mensen ook van elkaar woonden, ze hadden dikwijls dezelfde gedachte: Hun geboortedorp was heel gezellig. De oude boerenknecht, die ze daar gekend hadden, was een wonderlijke man. Zou hij hun toekomst aangevoeld hebben?…

Na je vertrek was er nog slechts de ruïne, de grandioze puinhoop die ik hier ook letterlijk aantref aan de Lage Witsiebaan waar werktuigen wekenlang bezig zijn geweest met de sloop van een eens zo verheven bouwwerk.…

Hij had tijdens de lange huwelijksjaren de vertrekken gevuld met het aroma en het parfum van zijn persoonlijkheid. Haar liefde was voor haar de parel in de oester van het leven, die zij veroverd had op een woestenij van leegte, eenzaamheid en wanhoop.…

Achteloos, onverschillig en onzorgvuldig scheepte je me op, liet je me over aan mijn eenzaamheid, aan mijn toekomst zonder jou. Daar is niet over nagedacht. In het letterlijk ijzingwekkende voorjaar na je vertrek klonterde het ijs vast aan mijn hart: het ijs van de miskende liefde, van de ultieme teleurstelling.…

Ideetje voor die eenzame buur aan jullie kant? Ik kan het alleen maar aanraden! Zonder app.…

‘Die kijkt bij de buren.’…

Maar afgezien van dat bizarre, psychotische, driehoeksachtige vertrek, was deze plek wel hartverwarmend voor mij, had ik er veel innerlijke rust gevonden, ondanks de vele uitglijders.…

Waar is mij ook vreselijk aan erger is de geluidsoverlast van de buren. De buurvrouw schijnt de hele dag met haar hoge hakken over het parket te lopen en dan die radio en televisie van hun. De zware bastonen hoor ik duidelijk in mijn kamer.…

Waar is mij aan erger is de geluidsoverlast van de buren. De zware bastonen van hun radio hoor ik duidelijk in mijn kamer. Zelf heb ik de televisie heel zacht staan en gebruik ik de ondertiteling, want ik wil niemand lastig vallen met hard geluid. Mijn radio is onlangs stuk gegaan en ik schaf ook geen nieuwe aan.…

Eindelijk kon ik hem weer eens niet bijbenen, de hond. Hij was al op leeftijd en had blijkbaar een goede dag. Hij dook de polder in toen ik zijn riem had afgedaan en volgde in een aardig tempo het met houtsnippers bedekte paadje dat tussen de sloten liep. Ietwat verbaasd en opgewekt volgde ik op enkele meters afstand. Door dit alles namen we later…

Het was echt een schok voor mijn moeder toen haar buren indertijd vertrokken. De oudste en jongste dochter waren er ook. De jongste had ik nog de fles gegeven. Ze hadden alle drie in een kanariegele kinderwagen gelegen. ‘Tante’ was artistiek en verre van saai.…

Hij is weg. Hij is vertrokken, mij met twee kleine kinderen achterlatend. Ik wist dat het zou gaan gebeuren, maar bij het zien van zijn gepakte koffers in de gang besefte ik, dat het plotseling wel heel definitief was. Het leek hem echter niks te deren. Sterker nog, hij leek zelfs blij. Ik vond het verschrikkelijk, maar ik heb niks laten blijken.…

Na het vertrek van mijn Grand Seigneur verwonderde het mij dat ik mijn voeten nog voor elkaar kon zetten bij mijn gestage pas door de straten van de stad en dat mijn longen de lucht nog verwerkten die ik inademde. De seconde, nee; de nanoseconden waren overvol van de gedachte aan hem, zoals een waterdruppel boordevol microben is.…

Jouw geliefde naam die mij tot een gebed, een toverspreuk en een magische formule was geworden en die ik jarenlang innerlijk uitsprak, is mij, nu ik je nooit meer zal zien, tot een noodlot en een vloek en vervloeking geworden. Jouw huis, mijn thuis, jouw mij zo geliefde vriendenhuis heb je mij voor altijd ontstolen nu je voorgoed vertrekt tot mijn…