Alle inzendingen over eenzaamheid troost liefde

Op een stille zondagmiddag, toen de eenzaamheid zoals gebruikelijk als een wurgslang om mijn nek lag en mij als een verlammend korset omhulde, als een benauwend luchtledige, was ze gekomen; een nog jonge dame, fors van postuur, en ze bracht een fraaie, zomerse roos mee in een merkwaardig wit vaasje, dat ik, als herinnering aan haar, nog steeds bewaar…

Het wachten was tot hij een lied zou aanheffen dat mij zou troosten in mijn eenzaamheid, dat mij zou ontroeren en verheugen. En inderdaad: spoedig hief het beestje een aria aan waartegen Maria Callas "u" zou zeggen. Hij strekte het nietige lichaampje omhoog en zong met geopende snavel, hartstochtelijk, uitbundig.…

Toch huldigt zij kennelijk haar eenzaamheid en solitaire bestaan als ik haar signaleer in een van de restaurants die zij frequenteert, kennelijk om slechts een hoe dan ook schamele troost of soelaas te ondervinden van en te ontlenen aan het geroezemoes van de bezoekers dan wel aan het luttele geluid of de klank van hun stemmen of aan hun lijfelijke…

In een huis zonder liefde wilde ik niet langer leven, maar ik troostte me met simpele liedjes die ik schreef voor de liefste zondebok van Amsterdam. Ik wist zijn adres nog niet maar ik had gezien dat hij iets stouts deed, en hij wist niet dat ik dat had gezien.…

Er is troost en verdriet te vinden in eenzaamheid. De juiste afstand te vinden en een keuze te maken helpt daarbij.…

Wij waren de enige troost in haar eenzame leven, en haar tranen waren haar enige trouwe vrienden. Ik wou dat wij bij haar hadden kunnen zijn toen ze voor het laatst haar ogen sloot, dat ze onze aanwezigheid had kunnen voelen, en beseffen dat ze door liefde omringd was… Haar pijn is nu voorbij… Ze rust….…

Bepakt met een rugzak zette ze vervolgens koers in de richting van de alom aanwezige marktkramen, zoals ik soelaas zoekend tussen de menigte, wellicht uit eenzaamheid, wellicht uit nood.......…

Daarmee sloeg de eenzaamheid toe! Ken je dat? Je eenzaam voelen, terwijl je tussen de mensen bent? Maar goed, ik hield me groot en ging door met troosten, raad geven als mij die gevraagd werd. Vriendschap moet je koesteren. Het is iets kostbaars. Ik ben blij te zien dat het geluk voor hen in stijgende lijn is. Het gaat ze goed!…

Hotel-Restaurant "De Postelse Hoeve" vormt een uitwijkplaats, maar geen oase voor verweesden en eenzamen die op zaterdagavond met hun ziel onder hun arm lopen..... Daar wordt druk gedineerd door diverse gezelschappen en er staan rieten stoelen rond de tafels waarop men de eenzamen hun thee of koffie serveert.…

En zo vereer ik haar karakter, haar verstand en haar blijmoedigheid waarmee zij standhoudt en mij tot ultieme steun en troost is.....…

Wat troost ons nog te midden van de grauwheid, de grimmigheid en de eenzaamheid? Is het het zachte timbre van de regen die ruist en neervalt en ons omhult als een gordijn nadat sneeuw- en ijsvelden ons overvielen? Is het de aarzelende lente die al in februari aantreedt achter het venster met blauwe en grijze wolkenluchten?…

Bloemen, kaarten, bezoeken en troost krijgt men bij lichamelijke mankementen; dorheid, onbegrip, eenzaamheid en kilte krijgt men bij psychische mankementen. Soldaten die psychisch zijn getraumatiseerd zonder lichamelijke verwondingen, krijgen in ons land nog steeds geen smartengeld.…

Ik heb nu iets levends in huis; geen mens, geen hond, geen kat en geen vogel en ik betreur dit zeer, maar het is alsof de plant met de onbekende, exotische naam mij troost wil bieden na het afscheid van bijna al mijn kameraden......…

Maar ik bereik haar zieke wezen niet dat zich teruggetrokken heeft in de ondoordringbare cocon van haar lichaam, dat als een insect angstig rond de lamp van haar doodsverlangen fladdert, nu eens aangetrokken, dan weer afgestoten, onvoorstelbaar en onherstelbaar eenzaam, gevangen in vertwijfeling en wanhoop.…

Ik heb geen hond, geen kat, geen mens om me heen maar de plant vormt een symbool voor me van de jeugd en de gezondheid die ik niet meer bezit en terwijl mijn tranen vloeien, troost zij mij stilzwijgend en op wonderlijke wijze.....…

De leegte is overweldigend, eenzaam worstel ik mij door het publiek naar de bar om een glaasje wijn te bemachtigen. Sfeer proef ik, maar niet wat er ooit was. Morgen ga ik terug naar de plek waar ik hem heb achter gelaten, verwacht verwelkte bloemenpracht. Ik troost mezelf met de gedachte dat het iedereen zo zal vergaan.…

Ik bewonderde haar moed, haar kracht en karakter, die de klachten weghielden van haar lippen, die haar deden dragen en dulden, dragen en dulden tot het einde En zelfs nog troostte haar liefde mij als een overvloeiende, rijke bron, als honing, als een gave die ik niet verdiende....…

Het kind in ons stierf opnieuw, maar in al die ellende gaf Roland Holst ons de eeuwigdurende troost: een blik naar de hemel, ontferming, hoe dan ook.…

Zo gaf mijn moeder mij eveneens de crucifix mee ten teken van de liefde, trouw en bescherming die over haar graf heenreiken.....…

Veel mensen zijn eenzaam. Ik zou het erg vinden als je niemand hebt om mee te praten of om leuke dingen samen te doen. Maar je kan gehandicapt zijn en dan is er van ware liefde sprake als een pracht mens is die je blijft verzorgen. Hulde voor het personeel in een verpleeghuis.…

We stapten gelijktijdig uit en in de Emmapassage, te midden van het koopgrage publiek en de luxe etalages en onder de verlichting die gezelligheid en sfeer schijnt te moeten suggereren (om maar niet te spreken over saamhorigheid en liefde) vertrouwde ze me het verhaal toe over haar grondeloze, vergaande en onzegbare eenzaamheid, over haar overleden…

Ik bedankte mijn weldoener en vervolgde mijn weg om bij het stationsemplacement aan te komen waar de forse locomotieven voortsnellen met de stoere tekst "Cargo" op hun metalen zijkant en ik besloot de last van mijn eenzaamheid weer op te pakken en op mijn schouders te laden.....…

Het plantje werd mij geschonken door mijn liefste kameraden van de "Opstapbus" met wie ik jarenlang vele avonturen heb beleefd; de goedmoedige maar zo eenzame Tilburgse weduwen die ik nu missen moet.…

Een levenslange liefde en kameraadschap werden samengebald in die aanraking van haar hand op de mijne; de hand die nog de ring droeg die de liefde symboliseerde en bekroonde die mij de wereld heeft geboden; de bonte, veelkleurige wereld die zij nu voorgoed verliet.…

wreedheid van uw medemensen, met uw sterfelijkheid, eenzaamheid en kwetsbaarheid, met de onmetelijkheid van het heelal die u zozeer vreesde?…

Hij noemde me "mèske" en vervolgde zijn eveneens eenzame gang door de straten, begeleid door de merkwaardige tonen die de buurtbewoners attent moesten maken op zijn auto....…

Ik bedank de hemel die mij de nieuwe dag schenkt, de hemel die lichtere tinten aanneeemt, de hemel die mij troost, die mij bevrijdt.......…

Bestaat niet tussen de uitersten van absolute eenzaamheid en de oases van intense verbondenheid een afstand die in lichtjaren niet te overbruggen is?…

Vaak, als de tranen opwelden achter mijn ogen om mijn eenzaamheid en armoede vroeg ik het beestje: "Zing eens een liedje voor het vrouwtje".…

Troost me, raak me aan! Maar beloof me een schim te zijn. Vanochtend, in mijn eigen huis, na een nacht van uitzichtloze eenzaamheid, schoof ik traag de zware paleisgordijnen open en in een flits fietste hij voorbij, dezelfde man van gisteren in het weeshuis, welk land zal er toch in zijn kop zitten? Is het Charon of een engel?…