Alle inzendingen over eenzaamheid verleden ontmoeting

Ze stond tegen een pui geleund in een meer frivole winkelstraat naast haar mondaine dochter die in de lange jaren waarin ik haar niet meer ontmoet had niets van haar schoonheid verloren had.…

Op mijn dagelijkse boodschappentocht door de AH, werd ik aangesproken door een man uit een ver buitenland. Een gangpad eerder had ik hem, in een mij onbekende taal, al heftig met zijn vrouw horen discussieren. Hun kar, met als frontman op het rekje een dik jongetje met een lollie, was gevuld met sponzen, zemen, borstels, en wasmiddelen. In mijn…

Persoonlijk bezoek wees mijn ongelukkige stadgenote met enige aarzeling af, maar ze reikte mij tenslotte, kennelijk opgelucht, haar hand ten afscheid en zij verklaarde mij bij een eventuele volgende ontmoeting te zullen trakteren op een kop koffie.....…

Ze stond tegen een pui geleund in een meer frivole winkelstraat naast haar mondaine dochter die tijdens de lange jaren waarin ik haar niet meer ontmoet had niets van haar schoonheid verloren had.…

Persoonlijk bezoek wees mijn ongelukkige stadgenote met enige aarzeling af, maar ze reikte mij tenslotte, kennelijk opgelucht, haar hand ten afscheid en verklaarde mij bij een eventuele volgende ontmoeting te zullen trakteren op een kop koffie.....…

Ze zijn zo veranderd" en verder: "Misschien vond meneer u wel een buitengewoon knappe en aantrekkelijke mevrouw" "Dat kan ik mij nauwelijks voorstellen" repliceer ik maar heimelijk hoop ik mijn elegante "voorvechter" bij een volgende gelegenheid nog eens te ontmoeten.....…

We komen elkaar af en toe tegen in het trapportaal maar overigens leven we in de chambres separées - als ik onze appartementen tenminste zo moet noemen - in de ondanks alles vervloekte en ongewenste eenzaamheid die de huidige merkwaardige trend en mode schijnen te zijn.…

Nu ik oud van dagen ben geworden, resteren mij slechts de stilte in mijn flatje en het welhaast wurgende luchtledige van mijn eenzaamheid die mijn voorland is en die tot mijn dood mijn metgezel zal zijn, die mij achtervolgt en aan wie ik niet meer kan ontkomen.....…

besluiten nemen tot ze een ons wegen ( en dat duurt natuurlijk veel te lang) ze maken zich steeds minder geliefd ( vooropgesteld dat er nog sprake was van….) zeg: als er nieuwe verkiezingen komen, vroeg ik vorige week….je zei, nee joh en ik zeg nu met een Omtzigt in de gelederen wordt het hoog tijd dat het roer omgaat, de democratie is namelijk voorgoed verleden…

Daarom zocht ik de trouwe kameraad en metgezel van mijn eenzaamheid weer op en verkoos hem boven de schijngestalten van onechte vrienden, die achter de maskerade van geveinsde belangstelling ongebreideld hun eigenbelang botvierden....…

Persoonlijk bezoek wees mijn ongelukkige stadgenote met enige aarzeling af, maar ze reikte mij tenslotte, kennelijk opgelucht, haar hand ten afscheid en verklaarde mij bij een eventuele volgende ontmoeting te zullen trakteren op een kop koffie......…

gezicht van een zesenzestigjarige als ik haar ontmoet in de binnenstad, in een restaurant of in de bibliotheek en vandaag was het al voorjaar bij "De Katterug" waar zij haar krantje las en we zwaaiden en noemden elkaar bij onze voornamen "Trudy" en "Ineke".…

Ik bedankte mijn weldoener en vervolgde mijn weg en bij het stationsemplacement aangekomen, waar de forse locomotieven voortsnellen met de stoere letters "Csrgo" op hun stalen zijkant, besloot ik de last van de eenzaamheid weer op te pakken en op mijn schouders te stapelen.....…

En onze vervreemding van alles en iedereen was zo enorm tot we elkaar weer ontmoetten en ons laafden aan de vriendschap die was blijven bestaan, die overleefd had…

De doorbraak van de eenzaamheid wordt versterkt door dingen uit je verleden tijd. Waarom denkt men alleen maar aan het beëindigen van iets: gelijk als een verslaving. Als ik eerlijk ben dan is dat nog gemakkelijker dan het opnieuw beginnen van je leven.…

Het vernieuwde interieur van Restaurant "De Katterug" kan echter nauwelijks een dimensie toevoegen aan het heilloze bestaan van een eenzame en verdoolde met de voorwerpjes die daar zijn opgesteld en die lieflijkheid suggereren, met de bolronde zilveren lampen of de spiegels of de palmen van kunstmatige makelij.…

Zo kwamen de kennelijk gewenste ontmoetingen nauwelijks tot stand, Er werd wat geknutseld, dat wel, en met kleurige, bonte letters stelde ik de tekst samen: "Eenzaam maar niet alleen ben ik". Het werd het parool voor deze middag......…

De ongenadige tijd vertekent en verheerlijkt het beeld dat oprijst in onze geest van ons verleden en vaak nog denk ik terug aan die mooie, maar door eenzaamheid getekende jaren, doorgebracht in mijn bovenetage…

Als ik de familie in het heden ontmoet worden ze door mij niet vanuit de herinnering herkend, het verleden botst op het heden, een gat in de tijd van veertig jaar klapt dicht en dat moet ik dichten, in korte tijd verwerken. De scherven van het verleden worden door de realiteit naar de achtergrond gedreven en op hun plaats gezet.…

Het hondje kromt de pootjes doodgemoedereerd in het mandje en ademt diep, zich onbewust van eenzaamheid, walging, angst en mismoedigheid.…

Eens had ik mevrouw voor het eerst ontmoet en ik had haar aangetroffen in de kamer in het verzorgingshuis waar de mensonterende eenzaamheid Gang und Gebe was. Slechts het knuffeldier "Moriaantje" was haar metgezel.…

Ik wil je kunnen tegenkomen, je ontmoeten Jij, met je blonde-maar-toch-weer-niet-blonde haardos Jij, met je stralende oogjes Jij, met je innemende glimlach die bij mij elke keer weer "Als ze lacht" van Yevgueni oproept Ik wil een verleden delen Met jou Een verleden dat zich voortzet in een heden en een toekomst Ik wil een liefde met je beleven…

Toch ben ik eenzaam en erg vaak alleen, hoe ik dit kan volhouden? Soms is het me een raadsel, maar ik denk dat het komt omdat ik nooit de hoop heb opgegeven. De hoop dat ik mijn gelijke tref, of een aanvulling van mijn leven door bijzondere ontmoetingen. Want die zijn er wel degelijk.…

Speeddate: tijd tussen hoi en doei.…

Een warme handpalm pakte uit het niets Douglas zijn rechterhand. In deze hand had hij al een zakje met dillezaad. Hij keek over zijn rechterschouder en zag een vrouw verbaasd met grote ogen kijken. “Neem mij niet kwalijk! Ik had niet in de gaten dat jij ook dit zakje wilde. Ik was afgeleid door de weekaanbieding wat in het krantje staat”, zei de vrouw…

De vaste stamgaste van de diverse cafés waar ze iedere dag in alle godvergeten en ijzingwekkende eenzaamheid naar toe wandelt, mijn voormalige overbuurvrouw, ontmoette ik vandaag weer bij "De Katterug", gebogen over haar gebruikelijke lectuur.…

In Bokhoven, aan de traag stromende rivier, heb ik de langstlevenden ontmoet: mijn overgebleven familie die nog standhoudt in het gevecht met de alles verslindende tijd. Twee albums gaf ik hen mee met de foto's uit het verre verleden, voor altijd en voorgoed voorbij in het niets verzonken; vernietigd; tot niets vergaan...…

De grondeloze en gruwelijke eenzaamheid is wel de ultieme kwelling der mensheid maar deze wordt bestreden in de "Huiskamer van Dalem", een initiatief dat succesvol blijkt. De lotgenoten ontmoeten elkaar hier en delen de gemeenschappelijke misère bij een kop koffie en een likeurtje met slagroom.…

Een rechte, nette kelner zeilde door de kroeg “Verboden Vrucht”. Hij dimde de lichtkegels boven de toog en lachte hartelijk. In de dans van de kaars zag ik haar irissen, afwisselend dof en glanzend. Wij stonden naast het aquarium met de karpers. Koud zweet parelde op mijn rug. “Waarom drinken we zo zuinig?” vroeg ik. Ik speelde met de maanvormige…

Zelden zal uit zulke ontmoetingen dan ook een nieuwe vriendschap opbloeien.…