Verbittering en eenzaamheid aan de overkant?
In de avond tonen de vensters aan de overkant van de straat waar zich de gevels van identieke flatjes als het mijne aftekenen steevast een flauw, zwak schijnsel.Het is voor mij een mysterie of daar de totale verbittering en eenzaamheid de dienst uitmaken, maar mijn kennelijk verweesde en vereenzaamde overbuurvrouw kijk ik weleens in haar danig verouderde gezicht van een zesenzestigjarige als ik haar ontmoet in de binnenstad, in een restaurant of in de bibliotheek en vandaag was het al voorjaar bij "De Katterug" waar zij haar krantje las en we zwaaiden en noemden elkaar bij onze voornamen "Trudy" en "Ineke". Tot een gezamenlijke kop koffie is het echter nog nooit gekomen.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid