Alle inzendingen over heide

Ben ik wakker of droom ik dat ik wakker ben? Best wel een leuke zin eigenlijk, om een boek mee te beginnen...alleen je hebt altijd door dat je wakker bent of niet...of zou dat bij andere anders zijn? Stom eigenlijk...dat je in je arm moet knijpen...voor dat je wakker bent...typisch iets uit een...

De Campina lag op die dag in de late herfst uitgestrekt voor onze ogen als een mooie, wellustige jonge vrouw op haar bruidsbed. We doorkruisten het landschap in het hobbelende, schokkende voertuig en hielden halt bij de "Belvertshoeve", een etablissement dat als het ware in de wildernis is...

...landschap en zij domineert haar omgeving en mijn vriendin verheugt zich over de nietige bloempjes van de heide. Ze kunnen haar leed, pijn en verdriet niet wegnemen.....

...stroomversnelling en de eik die zich zo weldadig uitstrekte met haar uitwaaierende takken gepasseerd. We vierden het voorjaar met een wandeling op onze oude Heide die zich uitstrekte voor onze ogen als maakte zij zich op om een nieuw jaar en een nieuwe zomer aan haar zo rijke en eeuwenoude...

Even een open-deur intrappen, als ik stel; ik ben een heiden, maar niet praktiserend,wat ben ik dan? Ja, kwam zomaar in me op, iemand een idee, simpele vraag of toch niet?

...natte zomer is blijkbaar heel erg goed voor de heide en voor de vruchten. Wellicht een positief effect van de klimaatsverandering? Of is het nu weer te vroeg voor de vogels en hebben die straks honger, omdat ze niet lang genoeg hebben kunnen eten? Aan de andere kant is het voorjaar...

...in zijn ondoorgrondelijke, gemankeerde brein een schimmige herinnering blijven bestaan aan de paarse heide die we doorkruisten, in die vroege, voor ons zo onvergetelijke tijd?

...bestaan. We hebben de lila bloempjes van de heide weergezien en de toren van de Rielse kerk met haar gouden uurwerk, die zich slank, fier en statig verhief in de verte, achter bosschages en boomgroepen. Mijn vriendin heeft me gevraagd een gedicht over "Brabant" voor te lezen op haar...

De NPO heeft zich voor de zoveelste keer gediskwalificeerd als 'serieuze nieuwszender' door de reportage tijdens de kranslegging op de Ginkelse Heide (ihkv herdenking operatie Market Garden, 1944) om 12:10 uur TIEN minuten te onderbreken voor nieuws, ster en verkeer.

...mate hysterisch, voelen zich levenslang tekort gedaan, hebben hele lange tenen, zijn regelmatig In De Heer, of juist nadrukkelijk heiden, eten meestal mateloos of lijnen levenslang, en zij zijn waargenomen op vegetarische campings in Biggekerke.

...ik steeds die rozen: geel, wit, roze en rood, die daar stonden te pronken in het late seizoen op die merkwaardige, lange, houterige stelen..... "Auf der Heide blüh'n die letzten Rosen" zingt men en zo zal de dag spoedig aanbreken van mujn zeventigste verjaardag en met weemoed en tranen...

...als een afgesloten spookhuis met oplopende griezelige attracties. Hij heeft de diepten van zijn woordrijke ziel aan ons geopenbaard, zichzelf tot het uiterste gegeven, wat niet een heidense daad is, maar een humane daad. Hij heeft zichzelf dan ook zwarter voor gedaan, dan hij in wezen was....

...die zich voor onze ogen ontvouwd hadden, aan de vogels, aan de bomen, aan de heide met haar grijze en bruine paarden en runderen, de heide waarop nu, figuurlijk gesproken, en in overeenstemming met het aloude en bekende chanson "de laatste rozen bloeiden?"

...hem herinnerde aan die gezamenlijke wandeling, eens, als vader en dochter, over de paden die zich slingerden over de heide. ZIJ was bij hem toen zijn oogleden voorgoed vielen over zijn porseleinblauwe ogen......

...een optie, voorbijgaand aan een profeet die geilt op een meisje van negen jaar. Ik ben zo ongelooflijk graag heiden. Morgen wandel ik weer in het park, mits er nog bomen staan.....

...en rochelende ademhaling kon ons nauwelijks storen. Mijn trouwe vriendin aan mijn zijde probeerde vogelgeluidjes van elkaar te onderscheiden en gestaag vorderde onze tocht. Tenslotte zei Dionne geen "nee" tegen een kop aromatische thee in mijn flatje.....

...hij nog naar de Heide gestrompeld, ZIJN Regte Heide, vroeger decor voor zijn wandelingen met twee ruige, zwartharige honden, ZIJN honden Zo moest hij afscheid nemen, zo wordt hij betreurd en zo rust hij voorgoed onder de glanzend-zwarte grafsteen, niet op een dodenakker, maar in de tuin van...

...mijn vader daarentegen was een overtuigd heiden. Dat had zo z'n voordelen, als ik met moeders en de rest van het gezin terug kwamen van de hoogmis, dan had pa voor ieders zins een lunch neergezet. Je kreeg je ei zoals je het wilde, zacht- dan wel hardgekookt, gespiegeld of dubbelgebakken...

...de paden die zich slingeren over de Strabrechtse Heide. We waren kameraden en we hebben de levensweg eveneens voor een groot deel samen afgelegd. Je scheen tot rust te komen door wat ik opriep als een visioen, een visioen van onze verbondenheid, een droombeeld, een drogbeeld. Je oogleden...

...er één ruim veld ontstond. Nu is daar een wijd paars, voor zover je kunt zien. Het reusachtige heideveld van de negentiende eeuw schijnt hier terug te zijn.

...bij de aanstelling van meester Lammert van der Heide geen enkel bezwaar vinden om hem niet aan te nemen, maar tegenwoordig krabt dezelfde directie zich herhaaldelijk achter het hoofd en zet een uiterst bedenkelijk gezicht. Meester Lammert is weliswaar nog steeds een trouwe kerkganger van de...

...benadrukte. Even later wandelde ik over de heide. Nul kans op een kersenbloesem boom. Misschien wel op een krentenboom met zijn witte bloemetjes die zo lekker ruiken. Het was droog, er stond nauwelijks wind. Degene met wie ik er liep had een verrekijker. 'Kijk.' 'De boomklever is...

...Toen herinnerde ik hem aan onze gezamenlijke wandeling, eens, onder de zon van september, als de kameraden en vrienden die we waren over de Strabrechtse Heide. Het uur van het afscheid kwam en vaders hand verkilde in de hand van mijn moeder. Zijn ogen, als uit blauw porselein vervaardigd,...

...maar Hij kon niet beseffen dat zijn zozeer geliefde kind de werkdruk niet aankon... Samen bezochten we het museum in Utrecht, samen wandelden we in die zomer over de Strabrechtse Heide. Samen lachten we, samen huilden we.... Hij was mijn vader en is sinds lange tijd niet meer te midden van...

...en arriveerden in Liempde op een klein, bescheiden plein, omringd door bebouwing. Een gezellig café, gelardeerd met kroonluchters met kelkvormige lampjes, verwelkomde ons. In de avond loodste onze chauffeur ons busje door de landerijen. De hemel was blauw en oranje en de zwarte runderen...

...je te herinneren aan die wandeling die we eens, als kameraden, zo lang geleden, maakten over de Strabrechtse Heide. Je sloot je ogen in kalme, vredige berusting. Je was mijn vader

Inleiding: De geest, de menselijke geest, het magische proces van de om en over ons brein hangende entiteit die ons denken coördineert als een poppenspeler zijn marionetten, is een mysterieus wezen. Hij of zij, die geest, heeft zijn eigen ondoorgrondelijke manier van bewegen. Zij volgt haar eigen...

...als vader en dochter, als de kameraden die we waren, over de Strabrechtse Heide?

...eens, in die zomer, als kameraden, als vader en dochter, over de Strabrechtse Heide???

...in de weiden, de bloemenpracht, de bloeiende heide en zoveel meer dat de troost van de natuur haar bood, zozeer liefgehad en bewonderd en slechts de woorden "prachtig, prachtig!" waren aan haar lippen ontsnapt alsof iedere conversatie zinloos en overbodig was in het licht van het noodlot dat...