Alle inzendingen over instrumentarium van

Het instrumentarium ligt keurig in het gelid maar mevrouw jaapt meteen maar onvervaard in mijn kwetsbare kleine teentjes, die als in een slagorde aaneengeschakeld zijn, zodat ik het uitgil. Provisorisch plakt ze daarna pleisters om mijn tenen.…

Zover kwam het dus en aanvankelijk aarzelend maar even later resoluut plaatste tandarts Mohammed, voor mij een jongeman, de zware, geavanceerde tang, die het meer verouderde instrumentarium uit vroeger tijd heeft opgevolgd en die dit vervangt, rond de onwillige tand en kies die aan zijn krachten niet schenen te willen toegeven maar vervolgens onvermijdelijk…

Als u het dan zelf niet kunt, zou in theorie dan niet iemand ánders in staat zijn om (opnieuw met dat denkbeeldige instrumentarium) uw hersenprocessen waar te nemen zonder ze te beïnvloeden?…

plotselinge tederheid raakt hij mijn kin als liefkozend aan en keert deze in de richting van zijn gezicht, beschermd door het mondkapje en berust het op verbeelding of werkelijkheid dat hij even later met een al evenzeer verrassend vluchtig gebaar mijn beide wangen streelt, mogelijk als verzachting, als compensatie voor het mitrailleurvuur van zijn instrumentarium…

Als u het dan zelf niet kunt, zou in theorie dan niet iemand ánders in staat zijn om (opnieuw met dat denkbeeldige instrumentarium) uw hersenprocessen waar te nemen zonder ze te beïnvloeden?…

Toont zijn instrumentarium wanneer praten niet meer helpt. Wapenstok, pepperspray, handboeien, knevelketting en dienstpistool. Genoemde attributen dienen niet om de wildstand op peil te houden. Maar zijn noodzakelijk om de oprukkende, wild om zich heen maaiende criminelen een halt toe te roepen. In alles wat groeit en bloeit.…

Hij zou dan zijn in verhouding tot de weerbarstige hersenen gebrekkige diagnose instrumentarium verleerd hebben. Maar dat weerspreekt de neuroloog zelf. Eigenwijs. En het was al zo’n slapeloze week. Rutger Kopland’s interview met HP/De Tijd – 15/02/2012 kwam steeds boven in mijn gedachten. Niet omdat het inhoudelijk zo treurig stemde.…

De constructeurs en ingenieurs van de kosmos hebben er alles aan gedaan om ons te voorzien van het meest geavanceerde instrumentarium dat ze konden bedenken.…

Het zou ronduit een mirakel zijn als een mens bij leven uitsluitend zelfbewust kan denken en communiceren dankzij een hoog ontwikkeld brein, maar dat na de dood evengoed kan zónder dat instrumentarium. Maar, luidt dan de tegenwerping, álles is toch niet materieel?…

De mens gebruikt zijn hersenen toch als instrumentarium? Ik ben toch meer dan mijn brein? Een positief antwoord op deze laatste vraag lijkt voor de hand te liggen. Maar misschien zou een kijkje op de afdeling neurologie van een willekeurig ziekenhuis aan die vanzelfsprekendheid toch afbreuk kunnen doen of op z’n minst enige twijfel kunnen zaaien.…

Te moeten aannemen dat iemand bij leven uitslúitend zelfbewust kan denken en communiceren dankzij een hoog ontwikkelde lichamelijke organisatie, maar dat na de dood nog steeds kan zónder dat organische instrumentarium, dat trekt toch wel een sterke wissel op lichtgelovigheid.…

De mens gebruikt zijn hersenen toch als instrumentarium? Ik ben toch meer dan mijn brein? Een positief antwoord op deze laatste vraag lijkt voor de hand te liggen. Maar misschien zou een kijkje op de afdeling neurologie van een willekeurig ziekenhuis aan die vanzelfsprekendheid toch afbreuk kunnen doen of op z’n minst enige twijfel kunnen zaaien.…

Enkel en alleen ongeloof brengt u verder. Al helemaal als u gelooft dat de wetenschap in Darwin gelooft.…

Bij toeval loop ik langs een pand aan de Lindendreef. Doorzonliving, drie slaapunits, waarvan één met de gebruikelijke afmetingen van een hondenhok en bestemd voor het derde kind dat niet gepland was en waar geen rekening mee is gehouden in het bestemmingsplan. Ook nog een 'ruim bemeten' zolder die, ‘desgewenst,’ in een handomdraai als ‘study’ kan…

Nog geen koffie op en dan een rekening van het gasbedrijf krijgen. Niet zomaar een rekening. Een rekening van drieduizend euro. En dertien cent. Bellen, bellen en nog eens bellen.’Hebt u toch echt gebruikt meneer. Misschien ligt het aan uw meter, meneer. U moet het helaas gewoon betalen, meneer.’ Helaas? Gewoon? Een uur later wandel ik helaas…

Er wordt gebeld. Voor de deur staat een jongen van een jaar of twintig. Hij is gekleed alsof hij zo van een begrafenis is weggelopen: driedelig zwart, rode stropdas. ‘Laat mij raden,’ zeg ik. ‘Een Jehovagetuige die de religieuze kledingcode niet helemaal serieus neemt. Uw schooltas ontbreekt en uw schoenen zijn te slap om tussen een deur te steken.’…

Negentienvijfennegentig. Een accountantskantoor zoekt een vennoot en gezien mijn ervaringen denk ik wel te kunnen solliciteren. De personeelschef, een op Andries Knevel lijkende zenuwlijder , scheiding rechts, bril en pak, ontvangt mij vriendelijk in zijn kantoor en begint het gesprek met de mededeling dat het koud is voor de tijd van het jaar.…

Er komt nogal wat nieuws voorbij zo hier en daar. Even een kleine greep hieruit: De uitgesproken gek Elon Musk: “Mars koloniseren is de enige manier om de mensheid voor een apocalyptische ramp te behoeden. „We moeten een multiplanetaire soort worden”, zegt hij al jaren. Merkwaardig idee. Suïcidale idealisten uit heel de wereld zijn overigens razend…

Mijn collega Fröhlich, met wie ik samen een accountantskantoor run, en ik, zijn onderweg naar een hotel ergens in Nederland. De eigenaar nodigde ons uit vanwege “boekhoudkundige kwesties, die opgelost moeten worden”. Of wij dat als gerenommeerd accountantskantoor op ons willen nemen. Met de auto naderen wij het hotel. Voor de ingang een groot bord…

Net voor ik mijn kantoor binnen wil lopen word ik begroet door twee dames. Allebei een jaar of vijfentwintig. Ze lijken sprekend op elkaar. Tweelingen. Geen twijfel mogelijk. ‘Dag, van Gellekom, ik ben Hannie,’ zegt één van de dames. ‘En ik ben Jannie,’ zegt de ander. ‘Is het werkelijk??,’ vraag ik. Ik dacht echt dat ik alles al had meegemaakt.…

Een van de belangrijkste cliënten van ons accountantskantoor, heeft in onze woonplaats een heuse Rotary-sociëteit opgericht. Dat ontbrak er nog aan. Ik kreeg een uitnodiging voor de opening van: deze ‘club voor ontmoeting en gezelligheid voor een gezelschap illustere “kerels”. Ik verzin het niet, het staat echt zo in de uitnodiging. Dus bel ik mijn…

Met collega Fröhlich van ons accountantskantoor van Gellekom&Fröhlich , ben ik op uitnodiging van onze cliënt, Johannes Burg, onderweg naar een golftoernooi ergens in het Gooi. Burg schijnt daar hoge ogen te gooien. Onderweg zijn wij, op verzoek van Fröhlich, even gestopt bij een McShit voor iets hartigs. Zelf neem ik alleen karnemelk. Als ik die…

Buurjongen Mink, de 14-jarige zoon van mijn buren, Wiebe en Gré Witje, kan goed voetballen. Zo goed dat er een delegatie van de Engelse voetbalclub Arsenal hem een bezoek bracht. Vette contracten, dikke handgelden, exclusieve appartementen, nog vettere bolide, het kon niet op. Alles kon Mink krijgen als hij maar wil spelen voor die club. Mink’s…

Mijn telefoon gaat en ik neem op. En zwijg. 'Hallo?' Het klinkt aarzelend. Alsof degene die belt bang is per ongeluk de belastingdienst aan de lijn te hebben die met terugwerkende kracht een aanslag op hem wil plegen. 'Ook hallo,' zeg ik dus maar. 'Ja, met wie spreek ik?' Nu een beetje ergernis. 'Eerst jij,' antwoord ik beleefd.…

Collega Fröhlich en ik besluiten onze zakelijke beslommeringen even van ons af te zetten en ons te gaan vermaken in een zaak waar een bluesavond op het programma staat. Als je depressief bent kun je beter thuis blijven. Tenminste, zo werkt het bij mij. Bij bluesmuziek moet ik er zeker van zijn dat ik een pot antidepressiva bij me heb. Twee potten…

Na alle ellende van verkiezingen en Zwarte Piet-gedoe mag ik wel even iets nuttigen in het café naast mijn huis. Van de cafébaas krijg ik een glaasje rode wijn aangereikt. Hij kijkt belangstellend toe hoe ik mijn eerste slokje neem. Zelf zet hij zijn tanden in een gehaktbal en een klant vraagt hoe hij dat, op dit uur van de dag, door zijn strot kan…

Ik sta net bij de drogist een doos condooms te bestellen voor de gepensioneerde pastoor die tegenover mij woont, als onze grootste klant van ons accountantskantoor, Hankie lam belt. Naast mij staat een scootmobiel terroriste met krulspelden, in een troosteloos gebied dat sommige mensen haren noemen , mij ijzig aan te kijken. Ze kijkt van mij naar…

Als ik ergens een hekel aan heb is het aan winkelen. Dat kun je bijna niet uitleggen. Dat je dan een broek moet kopen. Een broek Godbetert! Dat je tijd moet vrijmaken om jezelf in zo’n ongekend irritante winkel, in een pashokje, in een stuk of twaalf broeken te hijsen die geen van alle passen. In zo’n pashokje waar een gordijn voor zit dat altijd…

Terwijl ik vanmorgen ruim twee uur mocht luisteren naar een uitvoering op tv van het Brandenburg concerto no.1 in F major:I Allegro, door het Nederlands kamerorkest besef ik weer hoeveel mooie muziek wij eigenlijk ter beschikking hebben. Heel wat anders dan het concert in C ongesteld waar ik nu naar zit te kijken. Iets wat Voice of Holland heet..En…

In het park staat een bankje. Zo’n bankje voor mensen die geen haast hebben. Die de tijd nemen even naar de bomen in bloei te kijken. Of naar de redelijk kale takken, zoals nu, in deze tijd. Niets voor mij, maar toch ga ik even zitten. Naast de bank een vuilnisbak waar nooit iemand iets ingooit. Behalve in deze. De vuilnisbak is tot de rand gevuld…