Bij mevrouw de Pedicure......
De Conradhof ligt verscholen en ingeklemd tussen de bebouwing, ergens achter het "kosmopolitische" lint dat de Korvelseweg met haar veelheid van al dan niet succesvolle neringdoenden vormt. Ik moet een poort passeren om het huis van mevrouw de Pedicure, mij bekend van voorgaande gelegenheden, te bereiken. Mevrouw verwelkomt me al in de deuropening, maar de vraag is of ze zo afwerend is wegens het zo onschuldige, nutteloze en banale praatje dat ik eerder met haar man, tekenleraar, voerde? Haar grijze haar ligt als het ware in lagen op haar schedel en in haar kale, sfeerloze kamertje met de gebloemde gordijnen, gelardeerd met het waardeloze diploma, op de eerste verdieping, te bereiken via een witgelakte trap, strek ik mijn benen uit op de "behandelstoel". Het instrumentarium ligt keurig in het gelid maar mevrouw jaapt meteen maar onvervaard in mijn kwetsbare kleine teentjes, die als in een slagorde aaneengeschakeld zijn, zodat ik het uitgil. Provisorisch plakt ze daarna pleisters om mijn tenen. Aangezien ik mij
inderdaad in meerdere opzichten op mijn tenen getrapt voel, zal ik nooit meer terugkeren naar de Conradhof in Tilburg
15 mei 2020
Geplaatst in de categorie: lichaam