Alle inzendingen over kade

Toen, aan die Kade (het moet 1955 geweest zijn) heeft mijn vader voor het laatst gewuifd naar zijn broer en schoonzus, die op het volgepakte schip tussen de mensenmenigte de verre reis aanvaardden.…

Het gaat er nu echt van komen, Alfons is op weg naar de kade, waar het schip dat hem naar Indonesië gaat varen aangemeerd ligt voor vertrek.…

Toen, aan die Kade (het moet 1955 geweest zijn) heeft mijn vader voor het laatst gewuifd naar zijn broer en schoonzus die op het volgepakte schip tussen de mensenmenigte de verre reis aanvaardden.…

Toen, aan die Kade (het moet 1955 geweest zijn) heeft mijn vader voor het laatst gewuifd naar zijn broer en schoonzus die op het volgepakte schip tussen de mensenmenigte de verre reis aanvaardden.…

De schepen zijn met wapperende vlaggetjes en vaantjes gesierd en hun bemanning, mannen en vrouwen, in traditionele dracht gekleed, zwaait naar het publiek op de kade. De "Fiducie" uit Fijnaart meert aan vóór onze ogen en de "Scampolo" uit Zwolle is beladen met een vracht van tonnen en mandflessen.…

Buslijn zeven "legt aan" bij haar halte aan de Dillenburglaan als een trots schip aan de kade. Boven haar voorruit blinken de oranje letters van haar bestemming: "West, Twee Steden Zkh". Ze is op weg naar mijn wijk, waar mijn mensen wonen, voor wie ik eens werkte, wier verhaal ik beluisterde, wier stem ik vertolkte.…

We dwongen hem de roeiboot weer terug te geven, en we roeiden gezamenlijk naar de kade. Mijn oom kreeg zijn hand niet terug, maar gelukkig wel zijn roeiboot. De blonde buurvrouw bracht witte tulpen om dit heugelijke nieuws te vieren. Een week later ging mijn oom tevreden dood in de nabijheid van zijn geliefde roeiboot.  …

Onze boot zou zich in beweging zetten, de kade loslaten en de stroom afvaren en de gesprekken zouden zich voortzetten. Ondanks alles waren het uitstapje naar Leerdam en de tocht over de rivier de Linge mooi geweest....…

Een gebrekkige ziener en onthouder moet ’s winters daar mooi eerst een kaartjescode in zeer kleine lettertjes van zijn/haar pas overtikken, zo in de kale leegte van de kade. Hij zei ja dat is de moderne tijd, daar valt niets aan te doen. De beveiliging dan. Die blijkt effectief: niemand steelt ze. Bovendien zit er een geheim in het zadel.…

Ik besloot bij een van de restaurants aan de kade "aan te leggen" voor een kop erwtensoep met roggebrood en spek. Vóór mij rees een steile muur op, bezet door vele ramen van een pand dat onduidelijke doeleinden diende.…

Is het gaan regenen of is het de vochtigheid van het zeewater dat tegen de stenen kade aanbeukt. Het laatste is het geval en de eerste zeewater plassen zijn op de wandelpromenade zichtbaar. Ik loop naar mijn hotel terug. De portier bij de draaideur met afgewaaide pet vertelt mij dat het hotel ontruimd moet worden.…

Onze boot maakte zich los van de kade en de zware motor zette aan. Zwaar en eindeloos verdriet scheen te klotsen in mijn hart en gemoed als het wilde, woeste water om onze boot en de conversatie van de babbelende, grijsharige medepassagiers ontging mij. Als door verstomming overvallen zat ik erbij.…

jonge, charismatische vrouw die in een elegante pose op de voorsteven handig en kunstig het vaartuig manoeuvreerde en die niet schroomde tekst en uitleg te geven over het eveneens honderdjarige kanaal en haar bewoners, zoals de lieflijke, vrolijke futen die hun kleintjes zorgzaam op hun rug dragen en over de langgerekte Rijnaken, aangemeerd aan de kade…

Ze staat op de kade. Haar lange, blonde haren wapperen wild in de wind. Omdat ze een dikke winterjas draagt heeft ze het niet koud. Toch rilt ze even. De boot met haar Cees aan boord is net vertrokken. Zal ze hem ooit weer zien?…

verliefdheid voor een charismatische acteur die jaren daarvoor de palmen, rivieren en oerwouden van een tropisch continent had verkozen boven onze zogenaamde "diepe vriendschap" meende ik onverminderd in het onbetwijfelbare en voort-durende, onwankelbare en zaligmakende "bezit" van deze "liefde" te zijn en dwaalde ik bij nacht en ontij langs de kade…

Prima begeleiding van prachtige stemmen die 15.000 toeschouwers op de kade, in de bootjes en de vensterbanken, geleund tegen de kozijnen van de schitterende grachtenpanden aan de Prinsengracht in vervoering brachten.…

De kade is voor Adriaan, de blauwe zee ligt aan zijn voeten. Alfons heeft geen verlangens naar gisteren of morgen. Ze betreden deze betegelde aftocht als heren van de gezonde rede. En iedere ratio delen ze, samen met anderen. Er hangen hier iedere nacht vrouwen uit het raam, die samen de week doornemen.…

Zelfs de kade bij Tiel op een te warme zomerdag. Voor Woemi zou ik alles wil doen. De hele dag op de fiets zitten. Of op de bank liggen en een boek lezen. Zoiets. Gewoon alles.…

Aan het eind van de Korte Kade in Rotterdam rijst een bakstenen gebouw op waarin toentertijd een tehuis voor de Kinderbescherming was ondergebracht. Op de eerste verdieping van dit pand zou ik onverschrokken en ongebreideld mijn bezigheden voortzetten alsof mijn leven zich ondanks de afstand van thuis hier voetstoots voortspoedde.…

Carnavalesk uitgedoste kroeggangers wankelen over de kade naar hun sloep. Dat gaat met veel misbaar gepaard. Daar moet je bij mevrouw Van Dooren in het midden van de nacht niet mee aankomen. Ze rukt het raam open en vraagt niet al te vriendelijk of het wat zachter kan.…

Op de kade wiegden de bomen hun vertrouwde heen-en-weer. We werden er tegelijk wakker van. Een autoalarm. Hoog, hysterisch gepjieuw. Meer geluiden kwamen er niet. Geen gekras van breekijzers. Glasgerinkel bleef uit. We wachtten. Luisterden. ‘Oewíejuwíejuwíejuwíeju’. Het ritme van een luie ambulance.…

De stad heeft deze meermin naar de kade gedreven. Daar laat de Waterman in zijn handen orkanen spreken. En de dreigende wind dresseert razende leeuwen in het oog van de storm. Zij zijn tamme lammeren die zo elke wet en gebod vergeten, opgelegd door afgoden. Met gekruiste poten slapen ze nu vriendelijk aan de evenaar.…

Daar liggen skûtsjes op één oor en klotst wrakhout tegen de kade. Aan de balie van de VVV in Staveren stamelt een zonderling met fletse ogen onverstaanbare taal. Zijn hoge keelklanken sterven in een groezelig baardje. Hij drinkt koffie uit een grote mok, die van ver is meegebracht.…

Het goede koersbepalend schip legde veilig aan in de Helsinkische haven, alwaar zij op de kade mij stond op te wachten. Men zegt vaak dat de tweede keer altijd tegenvalt; gelukkig deel ik die ervaring niet. Wij begroetten elkaar uitbundig en lieten ons dit aangenaam welgevallen.…

Zo herinnert de jonge vrouw dat de oude vrouw na de redding op de kade lag, zonder dat iemand zich om haar bekommerde. Ze was daar erg boos over, maar ze had het zo stervenskoud, dat ze alle energie nodig had om zelf warm te blijven. Anderen ontfermden zich over haar, maar waarom ontfermde niemand zich over de oudere vrouw?…

Bruggen en steigers wachten in alle rust op vreugdeklanken, weldra te horen: geronk en gespat, dat de kaden kust. De nieuwere, vooruitziende huizen en gebouwen met een kort verleden voelen zich vereerd.…

of the seas ligt NET buiten het gebied van de ingestelde milieuzone, ze hebben mazzel dus, want een paar meter verder en je knip kan open....en die stofjes, ach die blijven natuurlijk vast in de buurt van het schip hangen, die komen de stad niet in..., Prachtig schip, minder mooi is het dat milieu-technisch gezien het niet uitmaakt wat er aan de kade…

De Kade heet het laantje op de hoek van de dijk met uitzicht op de rivier, de brug, het middeleeuwse stadje aan de overkant. Ik keek naar de manoeuvres van de veerboot vanaf dit magnifieke punt. De 'boot van Sinterklaas' voer gestaag door. Ik moest denken aan mijn rit op de fiets waarbij het na enkele minuten met bakken uit de hemel kwam.…

Meestal sliep hij zijn roes langs de kade van de Waddenzee uit. Door de visquota mocht hij nog maar zoveel van die en die vis vangen en dat zat hem behoorlijk dwars, want hij draaide zelfs verlies.…

Ik zit op de kade, m'n benen bungelend boven het trekkende water. Het regent zachtjes kleine kringen, ze brengen mij rust in deze razende stad. Links van mij huist een woonboot, een conifeer hangt als een paraplu boven mijn hoofd. Loodgrijze wolken beloven niets goeds, de wind vlaagt meer en meer.…