Alle inzendingen over kinderen gemis jeugd

Naast ons, de meisjes van Broeckx, groeide nooit een jongen op.... Wij maakten niet van dichtbij kennis met zijn kinderspel, met zijn autootjes en vliegtuigjes en met al de spulletjes en de fantasieën waarvan een jonge jongen zozeer houdt en waarvan hij droomt... Onze moeder had het kinderspeelgoed van ons vierjarige broertje dat uit huis geplaatst…

De vraag is nu: moeten de onnozele, nietige en "lullige", onbeduidende kleurplaten het ultieme geneesmiddel vormen voor de kwalen van mijn geest en ziel: voor het liefdesverdriet, voor de eenzaamheid, voor de angst, voor de leegte en het gemis?…

Nou weet ik niet hoe het u is vergaan in uw jeugd, maar in mijn jeugd knutselde je wat of iets in elkaar van uit de vrije geest, het kinderlijke creëren. Veelal voortkomend uit het gemis van beter hebben.…

Als ik het Slavenkoor uit Nabucco hoor ben ik ineens weer in die kamer op die middag waarop de dampende aardappelen opgediend worden en verzin ik weer eigen woorden bij dit muziekstuk. Ik ben weer drie en voel me weer omringd door de goedgunstige, overvloedige aandacht en zorgen van mijn vader en moeder, oma, ooms en tantes, die allen wonen in het…

Het was in die tijd dat ons gezinnetje de bovenverdieping bewoonde waar de zwarte, ronde haard een centrale plaats innam en het bankstel met de goudkleurige bekleding domineerde en de radio op een tegen de wand geschoven tafel het chanson "Que sera" van Doris Day liet horen. Raadselachtig waren voor mij de woorden van de "Waterhoogten" die weerklonken…

Op de oude zwart-witfoto uit de veertiger jaren, die nog altijd mijn slaapkamer siert, staan ze afgebeeld: mijn oma en opa (die koperslager was en die ik nooit gekend heb) en mijn vader en zijn twee broers naast de zus die het leven nooit heeft kunnen dragen. De broers dragen voor de foto hun nette kostuums; de stropdassen springen naar voren in de…

De stakerige, hulpeloze beentjes van de kinderen staken uit onder hun kledij. Het was op de dag van de Eerste Communie van het oudste kind en als cadeautje had ze een kalender gekregen met luikjes waarachter chocolaatjes schuilgingen. De jeugdige bruidjes waren in een lange processie door de wijk getrokken ter gelegenheid van het grote feest.…

Het leven speelde zich af in de grauwe straten met de kinderen uit de buurt. Daar kaatsten we met de kleurige ballen tegen de bakstenen muren, daar wrongen we elastiek om onze enkels voor het merkwaardige maar leuke spel van het "elastieken", daar voltrokken zich onze jonge jaren.....…

Ik was nog een kind....…

Deze waakte als het ware over ons arbeidershuisje waar wij, kinderen nog, opgroeiden, leerden, speelden en ons jonge leven leidden.…

De verdiepingen van het huis waren verbonden door twee trappen. In de vierkante, grote voorkamer, gesitueerd op de eerste verdieping, bracht ik de eerste drie jaar van mijn leven merendeels door. De bekleding van de ronde stoelen en van de bank die behoorden tot het bankstel was goudkleurig en daarin zette ik mijn dierbare poppen in een cirkel. Uit…

Een kleine jongen wandelde aan de hand van zijn moeder over de Tilburgse markt en verbaasd en vol verwondering keek hij naar de kleurige vogels die daar in kooitjes, opgesteld in een lange rij, waren "ondergebracht" en ik hoorde hem zeggen "Dat zijn uilen", aldus de grijsgevederde parkieten met de gekromde snavels aanduidend die opgewekt kwetterden…

Zo vergleed al snel de vergankelijke tijd van mijn jeugd en verloor ik mijn kinderlijke speelsheid en onschuld al te snel toen zij plaats moesten maken voor de ernst van de Gallische Oorlog dan wel van de geavanceerde moderne varianten daarvan zoals de Wapenwedloop, die in de media fluks en botweg werd uitgemeten met als schijnbaar onvermijdelijke afloop…

De stad van haar gemis. De stad van haar moeder die daar niet meer is. Te zwaar. Zonder haar. Wanneer de tranen van de vrouw gedroogd waren en haar rug geheeld, zou ze de reis weer maken. Een reis naar haar jeugd. Nostalgie. Heimwee naar het kind dat nog niet alleen was. Ze was ook nu niet alleen. Dat had ze mogen ervaren afgelopen dagen.…

Eén ding hebben allen gemeen: het gemis blijft. ‘Het gemis blijft’. Dat hoor ik heel vaak in mijn werk als ziekenverzorgster, maar ook in mijn naaste omgeving. Zelf ervaar ik dat ook zo. Ook al gelooft men in het leven na de dood en in de hemelse vader, dat neemt het verdriet en het gemis niet weg. Wél kan het helpen om het verdriet te dragen.…

We schreven 1959. Ik was zes jaar oud. Zo goed herinner ik me hoe in het kleine huisje werd geverfd en behangen; ik ruik de geur van stijfsel en verf nog altijd. We zouden er tien jaar blijven. In die tijd vond het leven op straat plaats; daar speelde ik met de buurtgenootjes; daar sloeg ik de zweep om de felgekleurde kleine tol die we een eindje…

Ik groeide op in de vierkante kamer op de eerste verdieping van het chique, pontificale huis, gesitueerd in de doktoren- en specialistenbuurt rond het oude Tilburgse St. Elisabeth Ziekenhuis. Gabie's moeder en die van mij waren ongeveer rond dezelfde tijd bevallen. In latere jaren moest ik vernemen hoe mijn buurmeisje met lang, zwart haar ter wereld…

In een kleine, afgesloten enclave, in een kleine tuin, afgeschermd van de wereld van de volwassenen, waar de jeugd nog zegeviert en heerst, waar de toekomst nog in de verre onbestemdheid, onzekerheid en ongewisheid op zich laat wachten....…

De kinderen zitten vol spanning te wachten. De herten zijn de eersten, die zeggen dat de uil gelijk heeft, de andere ouders knikken. Ze denken even terug aan hun jeugd en aan het onbegrip van hun ouders. Ze kijken naar hun kinderen, die doodstil zitten te wachten.…

Zilveren draden tussen het goud, ja mijn kind, we worden oud. Ik heb mijn jeugd niet vergooid, maar als het kan, zou ik het zo over willen doen.…

EN WENS U KINDEREN TOE DIE NIET DE EINDSTREEP HALEN VOOR U ZELF DE DREMPEL OVER BENT, DIT JAAR.…

gemis.…

Als je aan mij denkt... Denk dan aan mijn kleine tikstapjes naast de jouwe Denk aan hoe gebiologeerd ik je onderarm kon aaien Denk aan hoe graag ik mijn hand op je buik legde ‘s nachts Denk aan hoe zorgzaam ik je schouders epileerde Denk aan mijn veel te luide lach Denk aan ons synchroon drinkgedrag Denk aan hoe goed onze lippen op elkaar pasten…

'Ik mis je.' Slechts drie minuscule woordjes, waarmee ik haar een blik probeer te bieden op het slachtveld van emoties dat zich binnenin heeft achtergelaten. Een bijeenzetten van woorden dat nooit kan omvatten wat ik eigenlijk wil uitschreeuwen. Hoe verwoord je immers de leegte die je ervaart? Als een een soort knagend gevoel dat maar niet…

Het regende, zoals het vaker regende wanneer er een nieuw jaar was begonnen. Het regende en het was nacht in Amsterdam. Ik had mezelf middels mijn alter ego Bjarne gevonden in een heilzame tederheid, die mijn ziel verwarmde met een echo van liefde. Mijn laatste verhaal uit mijn verhalenserie over de zoektocht naar het mysterie van het hart, had me…

En dat gemis is nooit meer goed te maken. Helaas. Hoe oud een ouder ook wordt, een moeder blijft zij altijd missen.…

(zie foto) Binnenkort ga ik mijn kleinkinderen ontmoeten, de kinderen van mijn jongste dochter. Een paar jaar geleden heb ik mijn kinderen aan God teruggegeven. Ikzelf kon het gemis niet meer dragen. God heeft zijn werk gedaan! Ik heb pas geleden een kort filmpje gemaakt, speciaal voor kinderen. Eigenlijk bedoeld voor mijn kleinkinderen..…

Ik luister naar de klassieke muziek zoals die hoorbaar was die ochtend toen we samen waren in de gesproken brief, van toen je nog leefde op het groene gras. De vogels in de bloesembomen laten dat heimwee-geluid weer horen. De prille lente doet dappere stappen om ons te overtuigen dat alles hetzelfde is zoals in andere jaren. Nieuwe energie is voelbaar…

Een onbezorgde jeugd was voor heel veel kinderen niet weggelegd. Al helemaal niet wanneer er sprake was van een 1 ouder gezin, of wanneer een van de ouders ziek of werkeloos waren. Wie droomde er niet van onbezorgde dagen, weken, maanden en jaren?…

aanvallen, ouderen schreeuwen jongvolk eigen jeugd in frustratie naar de vijandelijke goal, "hij" moet er in, geen vader of moeder die ziet dat kroost lekker loopt te ballen, kluitjesspel, kinderen op een hoop.....…