Alle inzendingen over mijmeringen

En zo mijmer ik....en voel me gelukkig dat ik mijmeren kan en mag!…

, dus doe als ik, mijmer en tel je zegeningen….…

De zon schijnt en het is waarlijk wondermooi. Ik kijk over het Amstelkanaal en bedenk ‘het leven is goed voor mij’. Ik hoest vervolgens mijn longen er uit, drink thee met lekkere beschuitjes er nog bij. Niet te vergeten de vers geperste sinaasappel. Mijn zoon J. hoor ik een blaf uitstoten waar de hond van de buren geen brood van lust. Ik breng hem thee…

De bomen verliezen hun felgekleurde jassen en staan in hun kwetsbare naaktheid. Herfstbladeren vormen nog slechts een dik tapijt van confetti over moeder aarde. Dampen dansen; een voortjagende deken van dikke wolken blaast een verloren zomer voorbij. Langzaam valt de sluier rond het nevelland toe en hangt de mist zwaar als overladen tranen. Karmozijnen…

Ik voel me vandaag zo nutteloos. Overbodig. Weeral. Dat gevoel overweldigt me de laatste tijd wel vaker. Uiterst deprimerend. Ik vrees er voor dat het gevoel nog klopt ook, hoe zeer het me ook spijt. Heb ik vandaag iets gedaan wat enig nut had? Heb ik ooit iets nuttigs gedaan? Ik denk dat ik wel vaker de illusie gehad heb, maar daar bleef het ook…

Schrijven is mijn passie, een groot deel van mijn bestaan heb ik opgetekend. En op den duur...ingekleurd. Ken je het gevoel, dat je beseft, dat je niet bent, wie je had kunnen zijn? Het gevoel, dat je niet geeft, wat je zelf ontvangen hebt? Het gevoel, dat iets, of liever het gebrek hieraan jouw in-compleet maakt? Als een weeë geur verspreidt de…

Ik was weer helemaal terug bij het hoofddoel van mijn inspanning, je prettig voelen en mijmeren over die dingen in het leven, welke dagelijks te weinig aandacht krijgen.…

Mijmeren over bezigheden kan uitputting veroorzaken.…

Kinderen met hun sterke verbeelding wanen zich in een gevaarlijk en eindeloos bos. Tijdens hun speurtocht worden ze beloerd door heksen en kwaadaardige tovenaars... Moeten ze daar tegen strijden? Welwillende aardmannetjes komen tevoorschijn en helpen. Alles komt goed. Veel mensen werken hard en onder spanning. Met klagende scherts wordt gezegd: "…

Bjarne schrok weer wakker uit zijn mijmeringen en hij keerde weer terug naar de realiteit van de januarimaand. Hij zag een oude vrouw met een hond aan de lijn in de verte verdwijnen. Er waren verder geen mensen in het park. Terug in zijn woning haalde Bjarne een pizza uit de diepvries.…

Op de radio weerklonk romantische muziek en we overdachten wat het jaar ons gebracht had in stilzwijgende mijmering.... Je rust onder rulle bruine aarde op de velden aan de Karel Boddenweg onder de oude eik die je eens samen met mij uitkoos. Je portret in zwart-wit siert nog mijn wand. Je lacht me toe met een lach die je leed verbergt.…

Op zoek naar de gedichtenbundel ‘Niets dat zegt’(2002, Patricia de Martelaere) stuitte ik op iets dat mij hoogst bevreemdde. Voor als u het nog niet wist: Patricia stierf op 4 maart j.l. in Wezemaal(geboren te Zottegem, 16 april 1957). Zij was Vlaams filosofe, hoogleraar, auteur en essayist. Hoogleraar aan de K.U. Leuven. Hoog aangeschreven filosoof…

De kwetsbare beentjes van de lieflijke baby rusten op de schoot van de moeder, die het meisje dat haar dochtertje is boven alles ter wereld liefheeft. We schrijven vijftiger jaren van de vorige eeuw. De moeder draagt een ouderwetse zijden jurk. De vader aan haar zijde kijkt met liefdevolle en betrokken blikken in haar richting en het andere dochtertje…

Nu ben ik alleen op Kerstavond en overal in de huizen van de mensen zie ik grote en kleine feestelijk verlichte kerstbomen waar mensen zich omheen scharen, zoals wij altijd deden en mijn peinzende, mijmerende gedachten zijn bij jou, bij jou die ik voorgoed verloor.....…

De DOOD, wie denkt er over na? Wie durft er zonder voorbedachte rade over na te denken? Wie er niet over nadenkt, denkt blijkbaar impliciet dat ie onsterfelijk is. Maar ook degenen die denken dat ze onsterfelijk zijn, zullen er eens aan moeten geloven. Geconfronteerd met de langzame, geleidelijke aftakeling, of milder gezegd de afname, de vermindering…

Het bankje voor de kleedkamer nodigde uit om gewoon maar even te gaan zitten, om te kijken of om wat te mijmeren in de zon. De atletiekbaan lag er als altijd rustig bij, geduldig wachtend op een volgend rondje. André en zijn meiden waren al vertrokken. Rudi was onderweg. Kraaien heersten over het luchtruim boven het park. Verder was het stil.…

Een indrukwekkend portret, uitgevoerd in een mauve en paarse tint dat een bezonnen en schrander vrouwengezicht, kennelijk verzonken in stille mijmeringen toont, van een mij onbekende kunstenaar, trok vooral mijn aandacht.…

Bij Bruna, aan de Schouwburgpromenade, drentelde ik als verdwaasd en gedesoriënteerd, en peinzend, mijmerend, geruime tijd rond vóór de uitgebreide collectie kleurige tijdschriften die een hele wand beslaat.…

Ik wandel door het pittoreske Heusden, een stadje met statige huizen en romantische straatjes. Een schitterend haventje met ophaalbrug en wat heel speciaal is. Heusden is omringd door stervormige stadswallen en heeft enkele grootse stadspoorten Het was een druilige avond en de straatlampen gaven door de regen een mistig licht. Ik kan u zeggen dat…

Nu was ik mij vanmorgen, al mijmerend, aan het scheren en …’ ‘Ja, mijmerend scheren, dan roep je om problemen.’ ‘Ach nee dat valt wel mee, het is dagelijkse routine, maar het is door mijn kleinzoontje gekomen.’ ‘Wat? Is die je naar de keel gevlogen?’ ‘Nee, dat niet. Hij logeert hier een paar dagen.…

In Café "De Spaarbank", op de hoek van de Noordstraat, vernoemd naar de in vroeger tijden daar gevestigde bank ben ik vervroegd aanwezig en kijk ik mijmerend uit het raam, in de richting van de Stationsstraat, wachtend op mijn zesenzestigjarige vriend, die, voorzien van een gemillimeterde lichtgrijze baard die zijn lieve en zorgzame gezicht omlijst…

Gewoonlijk zit hij als het ware in stille, meditatieve mijmeringen en overpeinzingen verzonken in zijn leunstoel in de kale gemeenschappelijke huiskamer. Soms echter speelt hij het spel met de tovertafel.…

en autoriteit was, wiens weerloosheid en kwetsbaarheid MIJN weerloosheid en kwetsbaarheid zijn, aan de man die zo lang de kwetsuren, de lompheid en de grofheden van zijn bekrompen, burgerlijke mede-ambtenaren op het door hem zozeer gehate belastingkantoor moest verdragen en die thuis wegzonk, wegvluchtte in dromerijen, in visioenen, fantasieën en mijmeringen…

Tijdens de vergadering had ik uitgebreid de gelegenheid om de haardracht van enkele oudere heren te bestuderen, die heel verschillend kan zijn en ook afhankelijk is van de deskundigheid van hun kapper: glad achterovergekamd, waarbij het haar in dunne lijnen over de schedel ligt als een tapijt van zilveren draden, warrig en chaotisch, dan wel sluik,…

Het was een dag in de vroege zomer waarop de ziel zich kon koesteren in vage dromen van onduidelijke signatuur als een hommel in de zon en de stoelen met de bekleding met bonte motieven stonden al klaar in de vergaderzaal. Het was een dag om te dromen voor een ziel die nog kon dromen, maar tijdens de vergadering vroeg ik me af: zoemden de zielen…

Op mijn inmiddels gebruikelijke wandeling passeerde ik de zwarte betonnen kolos die men in de volksmond aanduidt met de benaming "de doodskist", het gebouw met de vele ramen en labyrintische gangenstelsels dat eens het brandpunt vormde van mijn tot ongeluk en wanhoop voerende "administratieve carrière". Op haar gevel draagt deze kolos in witte…

Tijdens de vergadering had ik uitgebreid de gelegenheid om de haardracht van enkele oudere heren te bestuderen, die heel verschillend kan zijn en die ook afhankelijk is van de deskundigheid van hun kapper; glad achterovergekamd, waarbij het haar in dunne lijnen over de schedel ligt als een tapijt bestaande uit zilveren draden, dan wel warrig en chaotisch…

Of hoe ze een plaats kreeg in de voorkamer te midden van het antieke meubilair waar mijn vader, meditatief rokend, als het ware in een langgerekte mijmering, na zijn pensionering zijn dagen doorbracht? Binnenkort gaat mijn vaas in andere handen over. Met een bestelbusje zal ze naar het veilinghuis vervoerd worden.…

En dan kun je rustig aan een meer zitten, of in een tuin, of op een heuvel, mijmeren. En gedachten hebben. Met hoofddoek. Zonder hoofddoek. Met God. Zonder God.…

Het moest een sieraad worden met symbolische waarde en betekenis, maar de vraag blijft; welke zijn hoe dan ook nog de etherische dromen en mijmeringen van een (en het zij met enige zelfspot gezegd...) "kleine, provinciale oude vrijster", "overjarige studente" en "amateur-journaliste c.q. columniste"?…