Alle inzendingen over ontroering

In de verte, door de grillig gevormde openingen heen, die het struikgewas en het groene gebladerte van de bomen in zomertooi creëren, zie ik een kleurige stoet zich langzaam voortbewegen en ik hoor tromgeroffel en boven alles uit de weemoedige klanken van trompetten en trombones. Het is weer de tijd van de jaarlijkse Avondvierdaagse. De bontgekleurde…

Ik gaf hem de traditionele maar afgesleten naam Lorre; ik sprak zijn naam uit met kinderlijke ontroering, alsof ik voor het eerst zo'n wonderlijk, schitterend schepsel aanschouwde en ik bedacht hoe vader met dezelfde ontroering onze animale medeschepselen in de ogen heeft gekeken en hoe hij mij zozeer het gezelschap van zo'n koninklijke Lorre had…

In de eikenhouten kast had ze het voorwerp bewaard, tussen het snoep, de sieraden en de overige parafernalia. De kop en schotel, in plastic verpakt en met een feestelijke strik eromheen, stond daar te wachten om overhandigd te worden aan de trouwe vrijwilligster die iedere maandagmiddag de eenzaamheid van mevrouw kwam doorbreken en die dan de boodschappen…

(voor Donald Hugh (Don) Henley (22 juli 1947)) Je bent geboren in Gilmer bij Linden, als enige kind van je vader C.J. Henley, een auto-onderdelen-handelaar en een leraar, en je moeder Hughlene Mc Whorter. Als kind genoot je van het Texas wetland en na een vrij onbezorgde jeugd zat je korte tijd op de Stephen F. Austin State University en rond je…

Strak en stram kijken ze voor zich uit; zich van hun missie bewust; trommelaars te mogen zijn in dit tamboerkorps; op deze wijze hun publiek ontroering, vreugde of wellicht ook strijdvaardigheid te mogen schenken.…

(voor Alfred Sisley (1839 - 1899)) Je bent geboren in het schitterende Parijs, waar je vader William als zijde-handelaar met Amerika veel geld verdiende en je moeder Felicia als groot muziekexpert graag met jullie naar concerten ging. Je had Engelse ouders en dus had je zelf ook de Engelse nationaliteit. Natuurlijk spraken jullie ook Frans, dat kende…

‘Ja,’ bevestigde ik, ‘ werkelijk echt ontroerend mooi.’…

Ik zou me verontschuldigen voor mijn ontroering maar het meisje in het uniform zou zeggen: "Schaamt u zich maar niet, het is ook emotioneel" en ze zou mij lichtjes knuffelen.... Mijn leven wordt behouden; wellicht het leven van een slecht mens. Voor wie, voor wat wordt mijn leven behouden?…

Het portret ontroerde mij. Afgebeeld was een jonge vrouw, in feite een meisje nog, met een pop in de tedere armen. Op het gezicht van het meisje tekent zich de kwetsbaarheid, de naïviteit, de onschuld en de argeloosheid af die van alle tijden zijn en die de jeugd, nog niet aangeroerd door de wreedheid van het leven, zozeer kenmerken. De naam van de…

Maar dan nu toch een gevoel van ontroering bij zijn aangekondigde vertrek. Ik probeer dat te duiden. Opluchting is er ook. De samengeklonterde talenten van zijn verbale communicatie, vermengd met omzeilen, uitstellen en de waarheid soms vergetend, zorgden voor redeloos getier bij mij.…

te midden van al die mensen ook ontroerend.…

Ik sprak zijn naam uit met kinderlijke ontroering, alsof ik voor het eerst zo'n wonderlijk, schitterend schepsel aanschouwde en ik bedacht hoe vader met dezelfde ontroering onze animale medeschepselen in de ogen heeft gekeken en hoe hij mij zozeer het gezelschap van zo'n Koninklijke Lorre had gegund in zijn onmacht om in eigen persoon de eenzaamheid…

Het was zo ontroerend, dat men bijna besloot om hen in één graf te plaatsen.…

Hoezeer gunde ik haar méér van dit alles, hoezeer gunde ik haar dat Kunst en Schoonheid, in welke vorm dan ook, haar oude hart zouden doen opleven, zouden beroeren en ontroeren (Had zij een voorafschaduwing gezien van het Hemelse Paradijs dat haar wellicht te wachten stond over korte, o zo korte, al te korte tijd?).…

....onvermijdelijk is de tijd aangebroken waarin de verhuizing een feit, mijn route verlegd en het decor veranderd was. Nooit zou ik meer de muffe geur opsnuiven van de gangen van het "oude" Zorgcentrum en de langwerpige tafel in de grote zaal zien waaraan een Indonesische mevrouw niet uitgepraat raakte over het zonlicht, dat haar jeugdjaren in het…

Ik voel me opgelaten en zit erbij met een verkrampt gezicht van verdriet en van ontroering om het lot van mijn protegé en kan me niet dwingen tot de glimlach en het jolijt die kennelijk van me verlangd worden. Mijn ernst, ontroering en verdriet contrasteren op merkwaardige wijze met de jolijt, vrolijkheid en "leut" alom.…

Ach, hoe lieflijk en melodieus heeft de stem van de doktersassistente steeds geklonken als zij verklaarde: "De situatie is ongewijzigd. Er is geen spoor van kwaadaardigheid in uw borsten aangetroffen", of als mij iets medegedeeld werd van een dergelijke strekking of betekenis. Zal het eenmaal anders zijn? In de hal van het Elisabeth Ziekenhuis…

In het tijdperk van het individualisme waarin mensen kolossale flatgebouwen bewonen als monniken in kloostercomplexen - ieder in hun cel - en op straat elkaar met anonieme ogen in de anonieme ogen staren zonder dat hun verkrampte en vervlakte gezichten tekenen van herkenning tonen - in dat tijdperk zag ik een oudere heer met een bloedende wond aan…

Het was zonder twijfel een schitterende avond in de Tilburgse Concertzaal op 19 december 2022 toen een formidabel orkest aantrad om oude en nieuwe Kerstliederen ten gehore te brengen. Het orkest, de dirigent en de tenor waren uiterst representatief en hun muziek bereikte ongekende hoogten en zij zwol aan tot proporties die bij mij uitbundige tranen…

Ik las een ontroerend boek met subtiele gedachten over Gaza en Israël van de schrijfster Chaja Polak. Genuanceerd beschrijft ze de pijn die Israëliërs en Gazanen zullen voelen. Het immense conflict zal in redelijkheid moeten worden opgelost: dat lijkt me de kortste samenvatting van de inhoud van 'Brief in de nacht'.…

Een elegante jongeman, in het zwart gekleed, met getrimde, gemillimeterde baard, droeg op zijn rug in een gladde, glimmende hoes, zijn instrument, een gitaar; zijn dierbare instrument dat dient voor de verklanking van zijn gevoelens, voor de ontroering en extase van zijn zo geliefde publiek.…

Stekelig, ontwapenend, stelling nemend, kwetsbaar, kwetsend, ontroerend, hard, zacht, open vizier, tegendraads. Slechts een enkeling gaf mij het krediet waar ik naar hunkerde, de rest denderde voort, woordenbrij strooiend over de goegemeente of kankerend aan de zijlijn.…

Die volstrekte onbevattelijkheid is één van de redenen waarom ik werd overvallen door een gewaarwording die ik, na grondig onderzoek niets anders kan noemen dan ontroering? Waar de hersenen het laten afweten neemt het hart over. Die al te zeldzame momenten moet men koesteren. Het gaat zo vlug voorbij.…

Het bevatte zoals ieder jaar de lieflijke en ontroerende spulletjes ontsproten aan een dertigjarige vriendschap. In een album bewaar ik nog altijd de foto's van haar huis, van haar woonkamer die ik nooit bezocht heb. Haar naam is Janet en als een van mijn correspondenten bleef zij mij trouw.…

In het kleedhokje huilde ik (een heilzame, zachte, stille ontroering) en las de Duitstalige tekst op het zeepapparaat, de tekst die weergaf wat de bestanddelen van de zeep waren met de mannelijke rationaliteit en het natuurwetenschappelijk gefundeerde machtsvertoon die mij soms ook kunnen ontroeren.…

Ik ben gluiperig, muzikaal blijf ik ontroeren danwel verbijsteren (Gounold en Rammstein ?), zing ik als een raaf in de olmen en ben ik braaf die lieve Nathalie. Het is zo simpel, je hoeft niet te geloven om een kerk binnen te gaan. "Mijn gebed", D.C. Lewis.…

Dit is een verhaal van een man zonder woorden, maar óók zonder gehoor. Hij was doofstom. Pas geleden had hij zijn vrouw verloren en dat was héél moeilijk voor hem. Hij miste haar. Maar óók het feit dat ze samen geen kinderen konden krijgen. Hij rouwde een lange tijd en voelde zich eenzaam. Op een gegeven moment werd hij overgeplaatst naar een…

In de verte, door de grillig gevormde openingen heen, die het struikgewas en het groene gebladerte van de bomen in zomertooi creëren, zie ik een kleurige stoet zich langzaam voortbewegen en ik hoor tromgeroffel en boven alles uit de weemoedige klanken van trompetten en trombones. Het is weer de tijd van de jaarlijkse Avondvierdaagse. De bontgekleurde…

Hoe kon ik het weten, liefste en meest dierbare zus, bloed van mijn bloed, lichaam van mijn lichaam, dat het moment daar was? Het moment was daar en ik wist het: jouw lichaam had het kind gedragen al die negen lange maanden; jouw lichaam had de pijn gedragen en had geboorte gegeven aan het kind, aan de jongen die mijn neef werd en die de naam "Willem…

met de verbazingwekkend liefdevolle Ingrid Betancourt intrigerend en ontroerend. Ik genoot van haar stem en de zendtijd die zij kreeg, de tranen stonden in mijn ogen, wat een moedige en belangrijke vrouw. Ik was al woedend dat ze haar hadden ontvoerd. Zo'n intelligente en liefdevolle vrouw!…