Alle inzendingen over ontroering

In de verte, door de grillig gevormde openingen heen, die het struikgewas en het groene gebladerte van de bomen in zomertooi creëren, zie ik een kleurige stoet zich langzaam voortbewegen en ik hoor tromgeroffel en boven alles uit de weemoedige klanken van trompetten en trombones. Het is weer de...

...afgesleten naam Lorre; ik sprak zijn naam uit met kinderlijke ontroering, alsof ik voor het eerst zo'n wonderlijk, schitterend schepsel aanschouwde en ik bedacht hoe vader met dezelfde ontroering onze animale medeschepselen in de ogen heeft gekeken en hoe hij mij zozeer het gezelschap van...

In de eikenhouten kast had ze het voorwerp bewaard, tussen het snoep, de sieraden en de overige parafernalia. De kop en schotel, in plastic verpakt en met een feestelijke strik eromheen, stond daar te wachten om overhandigd te worden aan de trouwe vrijwilligster die iedere maandagmiddag de...

(voor Donald Hugh (Don) Henley (22 juli 1947)) Je bent geboren in Gilmer bij Linden, als enige kind van je vader C.J. Henley, een auto-onderdelen-handelaar en een leraar, en je moeder Hughlene Mc Whorter. Als kind genoot je van het Texas wetland en na een vrij onbezorgde jeugd zat je korte...

...in dit tamboerkorps; op deze wijze hun publiek ontroering, vreugde of wellicht ook strijdvaardigheid te mogen schenken. Als de fanfare tot stilstand is gekomen op het plein voert een grijsharige mevrouw, die ik her en der in het Openbaar Vervoer weleens signaleer een wilde rondedans uit als...

(voor Alfred Sisley (1839 - 1899)) Je bent geboren in het schitterende Parijs, waar je vader William als zijde-handelaar met Amerika veel geld verdiende en je moeder Felicia als groot muziekexpert graag met jullie naar concerten ging. Je had Engelse ouders en dus had je zelf ook de Engelse...

Komt mijn vrouw vanavond, nadat ze haar hondjes zo tussen de buien door even snel heeft uitgelaten, aanzetten met een klaverblaadje. ‘Kijk,’ zei ze, ‘moet je eens zien. ik heb hier een klaver-blaadje, wist je dat die zich ‘s avonds ook te ruste leggen?’ Natuurlijk wist ik het niet, zo...

...stromen. Ik zou me verontschuldigen voor mijn ontroering maar het meisje in het uniform zou zeggen: "Schaamt u zich maar niet, het is ook emotioneel" en ze zou mij lichtjes knuffelen.... Mijn leven wordt behouden; wellicht het leven van een slecht mens. Voor wie, voor wat wordt mijn leven...

Het portret ontroerde mij. Afgebeeld was een jonge vrouw, in feite een meisje nog, met een pop in de tedere armen. Op het gezicht van het meisje tekent zich de kwetsbaarheid, de naïviteit, de onschuld en de argeloosheid af die van alle tijden zijn en die de jeugd, nog niet aangeroerd door de...

...even vergeet, dan kan ik mijn rare vorm van ontroering toch wel enigszins plaatsen. Ook al ben ik verheugd over de nieuwe kansen op koerswijzigingen voor het land. Want dat is echt hard nodig, vind ik. Psychologen zullen Rutte de komende periode nog wel eens verklaren. Ook de rol van de media...

De 4 mei-herdenking op de Dam vond ik ook dit jaar indrukwekkend. Mooi dat er dit jaar niet alleen mensen bij betrokken waren, maar ik ervoer de aanwezigheid van een hond (geleidehond?) te midden van al die mensen ook ontroerend.

...naam "Lorre". Ik sprak zijn naam uit met kinderlijke ontroering, alsof ik voor het eerst zo'n wonderlijk, schitterend schepsel aanschouwde en ik bedacht hoe vader met dezelfde ontroering onze animale medeschepselen in de ogen heeft gekeken en hoe hij mij zozeer het gezelschap van zo'n...

Soms ligt het er dik bovenop, soms is het een schok voor de buitenwereld. Dat laatste is het geval met de perikelen tussen twee armzalige mensen in Utrecht. Karel is een student psychologie aan de Universiteit van Utrecht, hij woont op kamers in een jolig studentenhuis met twee andere studentes...

De dag is gekomen, het was een septemberdag, waarop mevrouw voor de eerste keer al op mijn komst wachtte, althans ze gaf daar duidelijk blijk van doordat ze in het zonnetje heen en weer drentelde achter haar rollator vóór de hoofdingang van het Zorgcentrum en mij blij begroette bij mijn aankomst....

....onvermijdelijk is de tijd aangebroken waarin de verhuizing een feit, mijn route verlegd en het decor veranderd was. Nooit zou ik meer de muffe geur opsnuiven van de gangen van het "oude" Zorgcentrum en de langwerpige tafel in de grote zaal zien waaraan een Indonesische mevrouw niet uitgepraat...

...kennelijk van me verlangd worden. Mijn ernst, ontroering en verdriet contrasteren op merkwaardige wijze met de jolijt, vrolijkheid en "leut" alom. Een chanson weerklinkt: "Schön ist die Jugendzeit"; iets dat ik me herinner uit mijn derde levensjaar. Een oude dame met koket donkerblauw...

Ach, hoe lieflijk en melodieus heeft de stem van de doktersassistente steeds geklonken als zij verklaarde: "De situatie is ongewijzigd. Er is geen spoor van kwaadaardigheid in uw borsten aangetroffen", of als mij iets medegedeeld werd van een dergelijke strekking of betekenis. Zal het eenmaal...

In het tijdperk van het individualisme waarin mensen kolossale flatgebouwen bewonen als monniken in kloostercomplexen - ieder in hun cel - en op straat elkaar met anonieme ogen in de anonieme ogen staren zonder dat hun verkrampte en vervlakte gezichten tekenen van herkenning tonen - in dat...

Het was zonder twijfel een schitterende avond in de Tilburgse Concertzaal op 19 december 2022 toen een formidabel orkest aantrad om oude en nieuwe Kerstliederen ten gehore te brengen. Het orkest, de dirigent en de tenor waren uiterst representatief en hun muziek bereikte ongekende hoogten en zij...

Ik las een ontroerend boek met subtiele gedachten over Gaza en Israël van de schrijfster Chaja Polak. Genuanceerd beschrijft ze de pijn die Israëliërs en Gazanen zullen voelen. Het immense conflict zal in redelijkheid moeten worden opgelost: dat lijkt me de kortste samenvatting van de inhoud van...

...voor de verklanking van zijn gevoelens, voor de ontroering en extase van zijn zo geliefde publiek. In mijn vroege tienerjaren zou de ontmoeting aanleiding hebben kunnen zijn tot mijn razende, exorbitante verliefdheid, maar mijn ouderdom beschouwt hem als een zoon, als het kleinkind dat ik...

Ik heb het geprobeerd. Stekelig, ontwapenend, stelling nemend, kwetsbaar, kwetsend, ontroerend, hard, zacht, open vizier, tegendraads. Slechts een enkeling gaf mij het krediet waar ik naar hunkerde, de rest denderde voort, woordenbrij strooiend over de goegemeente of kankerend aan de...

...grondig onderzoek niets anders kan noemen dan ontroering? Waar de hersenen het laten afweten neemt het hart over. Die al te zeldzame momenten moet men koesteren. Het gaat zo vlug voorbij. Ik zag mijn kinderen klein het zijn nu al dertigers. De dag dat ik de man van mijn dromen tegen...

In de avond werd er aangebeld en een stem weerklonk via de intercom: "Post NL!" Het jaarlijkse Kerstpakketje uit Engeland werd mij ter hand gesteld. Het bevatte zoals ieder jaar de lieflijke en ontroerende spulletjes ontsproten aan een dertigjarige vriendschap. In een album bewaar ik nog altijd...

...huilde ik (een heilzame, zachte, stille ontroering) en las de Duitstalige tekst op het zeepapparaat, de tekst die weergaf wat de bestanddelen van de zeep waren met de mannelijke rationaliteit en het natuurwetenschappelijk gefundeerde machtsvertoon die mij soms ook kunnen...

Ik heb er lang over nagedacht, moet ik nog doorgaan met al die alter ego's van mij. Achteromkijkend denk ik van niet, soms vergat ik de vink aan te klikken dat mijn email adres niet voor anderen (u dus) in beeld mocht verschijnen. De poespas schaf ik bij deze af, u krijgt wat u leest. Ik ben...

Dit is een verhaal van een man zonder woorden, maar óók zonder gehoor. Hij was doofstom. Pas geleden had hij zijn vrouw verloren en dat was héél moeilijk voor hem. Hij miste haar. Maar óók het feit dat ze samen geen kinderen konden krijgen. Hij rouwde een lange tijd en voelde zich...

In de verte, door de grillig gevormde openingen heen, die het struikgewas en het groene gebladerte van de bomen in zomertooi creëren, zie ik een kleurige stoet zich langzaam voortbewegen en ik hoor tromgeroffel en boven alles uit de weemoedige klanken van trompetten en trombones. Het is weer de...

Hoe kon ik het weten, liefste en meest dierbare zus, bloed van mijn bloed, lichaam van mijn lichaam, dat het moment daar was? Het moment was daar en ik wist het: jouw lichaam had het kind gedragen al die negen lange maanden; jouw lichaam had de pijn gedragen en had geboorte gegeven aan het kind,...

Ik vond de uitzending van 'Pauw en Witteman' (12 oktober j.l.) met de verbazingwekkend liefdevolle Ingrid Betancourt intrigerend en ontroerend. Ik genoot van haar stem en de zendtijd die zij kreeg, de tranen stonden in mijn ogen, wat een moedige en belangrijke vrouw. Ik was al woedend dat ze...