Inloggen
voeg je column toe

Columns

Rottige stukjes over Rutte. Maar toch.

Na het door Rutte aangekondigde vertrek uit de politiek na de komende verkiezingen, overkwam mij een bizar gevoel van een soort ontroering. Ik hoorde de verwarring en vervolgens de complimenten in de Tweede Kamer aan zijn adres. Op dat moment overzag ik mijn kritische en soms regelrecht hatelijke stukjes over de premier. Toch leverde de mededeling van Rutte alles bij elkaar gemengde gevoelens op. Dus ook een vorm van ontroering. Dat heb ik soms bij vertrek uit een functie of overlijden van bekende personen, zoals Henny Vrienten, Pim Jacobs, Louis van Dijk, Jules de Corte en nog een lange serie van personen in de wereld van cultuur en politiek.

Nu dus na de mededeling van Mark Rutte. Qua politiek, beleid maken, leiderschapsstijl en bestuursstijl, kon ik vaak slecht mijn irritatie en teleurstelling onderdrukken. Maar dan nu toch een gevoel van ontroering bij zijn aangekondigde vertrek. Ik probeer dat te duiden. Opluchting is er ook. De samengeklonterde talenten van zijn verbale communicatie, vermengd met omzeilen, uitstellen en de waarheid soms vergetend, zorgden voor redeloos getier bij mij. Ik geloof echter wel, en schreef dat ook wel op, dat hij als persoon werkelijk de joviale en hartelijke man was. Voor hoog tot laag. Chauffeurs, assistenten, mede-politici, obers, koffiezetters en mensen op de markt.

Ik begrijp dat naast zijn bijna belachelijk grote inzet qua energie en werkdrift, dat het verschil tussen zijn politieke functie en de persoon toch wel groot is. Al met al levert dat, althans bij mij, een merkwaardig sentiment op. Als ik mijn boosheid over zijn rol als verbaal slangenmens met een forse lawine vastgelopen dossiers even vergeet, dan kan ik mijn rare vorm van ontroering toch wel enigszins plaatsen. Ook al ben ik verheugd over de nieuwe kansen op koerswijzigingen voor het land. Want dat is echt hard nodig, vind ik. Psychologen zullen Rutte de komende periode nog wel eens verklaren. Ook de rol van de media die hem zo vaak ‘behendigheid’, ‘politiek talent’ en ‘souplesse’ toeschreven, komt vast langs.

Schrijver: Karel Jong
11 juli 2023


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.4 met 41 stemmen 179



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Karel Jong
Datum:
12 juli 2023
'Houden van' is wat te sterk uitgedrukt, vind ik. Ik kende zijn jovialiteit niet uit eigen ervaring. Maar vernam van anderen wel dat dit klopt in de praktijk. Mijn zwakke plek is meer dat een bekend fenomeen vertrekt, afscheid neemt of overlijdt. Al helemaal als je nare stukjes over zijn politiek schreef.
Naam:
Bet Weter
Datum:
12 juli 2023
Het lijkt een beetje op het Stockholm-syndroom. Van de man die in jouw ogen niet veel goed kon doen (politiek gezien) hou je toch een beetje. Als zelfs Rutgers het zo beleeft bevind ik mij in goed adellijk gezelschap. Ik heb min of meer dezelfde gevoelens.
Naam:
Sir Joanan Rutgers
Datum:
11 juli 2023
Tegen Jesse Klaver zei Mark spontaan 'Ik hou van jou!'. Ik dacht even: 'Komt hij nu ook nog uit de kast?'. Er komt eindelijk meer rust voor die man. Hij mag eindelijk zijn leidersrol opgeven. Terug naar de ware Mark. Afgezien van zijn politieke standpunten is hij werkelijk een aimabele man. Je mist hem pas wanneer hij er niet meer is. Dat komt nog harder aan, omdat hij een constante factor leek te zijn. Het hiaat grijpt je dan toch bij de keel, maar wees gerust, Karel, eerdaags fietst hij weer vrolijk door Den Haag en kun je proberen daadwerkelijk bevriend met hem te geraken. Alleen al om van het uitzicht uit zijn peperdure penthouse te genieten. Of met hem in zijn Saab door Italië te crossen, waar een kopje cappuccino met Giorgia er vast nog wel in zit.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)