Alle inzendingen over pontje

Ik wacht rustig op het pontje.…

Als ik er ben komt het pontje, dat al los is van de kant, teruggevaren om me op te pikken. Ik durf haast niet aan de overkant even te pauzeren op een bankje. Kijkend naar het water, kijkend naar de boten, kijkend naar het weinige verkeer, kijkend naar het pontje dat maar heen en weer vaart, heen en weer.…

In het begin liep alles op rolletjes en toen we met het eerste pontje de eerste Grote Rivier overstaken werden we zelfs een beetje eufoor. Maar al snel daarna veranderde de stemming. Bij Vuilendam kwam het in ene met bakken uit de hemel, en onder een grote kastanje probeerde ik de juiste route te vinden. Dat ging dus mis.…

Bijna een uur wachten we op het pontje dat maar niet lijkt te komen. Plots zien we in de lucht een soort skilift. Dat is dus het antwoord. Achteraan in de rij aansluiten. Na een paar ritjes - slechts zes personen per keer - mogen wij eindelijk naar Dursey. Eilandbewoners (zes) en schapen eerst!…

Als het kwartje niet kon worden gemist, wilden we nog wel eens in de singel gaan zwemmen, er voer een pontje over en aan die draad was het lekker hangen, want ja, diploma’s hadden we nog niet, omdat geld voor zwemles er evenmin was. En dus had er eigenlijk niet zoveel hoeven te gebeuren om domweg te verzuipen.…

Wel waaien we op weg naar het pontje naar Dieren van de dijk af. Helemaal niet erg, de wind zorgt er goed voor dat je je niet op je pijn richt. Het valt me op dat ik helemaal niet de behoefte heb om steeds lang te rusten. Ik zit in een heuse flow. Op de Posbank worden we aangesproken door twee mannen van De Gelderlander.…

Eenmaal op het pontje is ons geld op en begint het nog harder te regenen zodat we nat worden maar zo onthouden we dit onvergetelijke uitje nog beter en de vorige keer had ik hier ook al de boot gemist dus dan maar nat maar dat is ook niet prettig.…

Du moment dat wij van het pontje bij Nes aan de Amstel afreden. In de eerste uitspanning De Zwarte Kat spatte de sensuele spanning uiteen. We zaten op elkanders lip terwijl het buiten maar bleef storten.…

Met het pontje naar de overkant van de rivier die ons als een Styx scheidt. Eigenlijk is het iedereen een raadsel waarom er nog steeds geen brug over het vrij smalle watertje is aangelegd. De klep van de veerschuit is nog maar nauwelijks omhoog, of hij kan alweer naar beneden.…

Zoals bij Vianen, of thuis bij pontje Buitenhuizen. Maar ik hoop er dan niet meer te zijn. Want dit is mijn brug. Dit is: De Brug, deze twee machtige witte bogen verbinden mijn thuis met het land van mijn vader. Ook daar hoor ik thuis, of nergens.…

De andere kant op kan ook trouwens, langs de Lek, naar Schoonhoven, dan het pontje, de Alblasserwaard in. Of naar Bolle Jan, in Muiden. Tenminste dat nemen we ons altijd voor, om daar te eten nadat de we de Vecht zijn afgetrapt en over het Gooi zijn teruggekomen. Honderd kilometer is niks voor Mischa.…

Ze slenteren nog wat door het dorp en ze nemen het pontje naar de overkant van de Maas, waar ze nog een lange wandeling maken. Bij thuiskomst springt het licht in de grote lamp aan de gevel van Dieudonné's huis aan. De avond verloopt net zo gezellig als de vorige avond en ze slapen tot ver in de volgende dag.…

De afstand tussen de South China Seafood Market en de Wuhan Institute of Virology is lopend zo'n 13 kilometer (over het pontje) over de Yangtze Rivier.…