Alle inzendingen over rolstoelen

Een vriendin van mij heeft MS. Ze kan nog best een beetje uit de voeten, maar uitgebreid winkelen of een fikse wandeling maken is er niet meer bij. Ze ziet ertegen op als tegen een berg, toch ontkomt ze er niet aan: de rolstoel doet zijn intrede. In de weekeinden gaat ze met haar man op pad. En...

De komst van het bejaardentehuis ‘De Klapperwiek’ geeft een totaal nieuwe dimensie aan onze nieuwbouwwijk. De Klapper grenst aan een grote visvijver, met prachtige hardhouten steiger. Een ieder, maar vooral de bejaarde heren, maken hier dankbaar gebruik van. Snel krijgt het een grote sociale...

Maandag was niet mijn dag. Er ging een nacht slecht slapen en een ruzie met de vrouw aan vooraf. Nu ja ruzie, het was meer een uitwisseling van klachten over wie tekort wordt gedaan in een relatie en wat daar volgens de ander tegenover staat. Kortom het ging over trouwen, kinderen en seks. Elke...

Ik ben de enige schrijver die zich in een rolstoel laat vieren.

Wie in een rolstoel zit, trooste zich met het feit dat in de menselijke geest alles mogelijk is.

Mevrouw kwam aanrijden in haar zware rolstoel; de benen uitgestrekt. Kennelijk deed zij zelfs nog zelfstandig boodschappen. De Regiotaxi vervult de uiterste taak die zij nog kan vervullen, maar het betreft hier een ultiem wanhoopsoffensief. Met zware, metalen haken bevestigt de chauffeur de...

Namens alle Nederlandse schrijvers, geslaagde en vooral de mislukte, feliciteer ik de Vlaming Yves Petry met de Libris Literatuur Prijs 2011. Petje af, rolstoelen hier zat.

...al hulpvaardig. Laatst had ik het er met een rolstoelende vriendin over en zij ervaart dat je in een rolstoel best kunt flirten. Nu is zij een bijzonder aantrekkelijke jonge vrouw en dat wil natuurlijk best helpen. Intussen kijk ik met plezier terug op mijn ‘ziekenhuiservaring’. Zo’n dag...

We staan in de grootste tent van Appelpop in Tiel. We zijn beiden late dertigers. Nu ik dit schrijf, weet ik echter nog niet of dit speciaal belangrijk is voor dit verhaal. Mijn maatje en ik wachten op de band die zal gaan spelen. Ik zie een man in een rolstoel. Hij rijdt zichzelf naar een...

...waar de mannen van Eddie en Henkie vanuit hun rolstoelen om de heerschappij vochten. De revalidatieartsen hadden geen idee van wat er zich buiten hun spreekkamers afspeelde. Ik bleef er buiten. Tot ze toffe Theo vonden. Te laat geremd voor een blinde muur, zeiden ze, maar iedereen wist beter....

Waar ik eens rondsjouwde met jou (vertwijfeld, wanhopig, huilend; je zware lichaam in de rolstoel vóór me) verheffen zich nu nog de marktkramen, met wit zeildoek bedekt en bekleed, waarop de blinkende dode vissen liggen opgestapeld en het glanzende, kleurige fruit. Opgewekte, vrolijke kooplui...

Omdat ik zelf een afspraak had in het ziekenhuis en het ook nog eens ontzettend regende, bleef ik buiten even staan bij een man in een rolstoel. Tja zei hij, ik blijf maar onder het afdak staan om een peukie te roken want nat worden, is niet zo prettig. Ik zie dat hij een bandje om z'n pols...

Het Leypark, de schepping van de beroemde tuinarchitect Springer, grenst aan de Tilburgse wijk "Fatima". Het park was ons altijd al vertrouwd en het vormde het brandpunt van vele herinneringen. Over zijn paden duwde ik de rolstoel voort, dag aan dag, jaar aan jaar terwijl het relaas van jouw...

Terugkerend drama: boodschappen doen gisteren om precies te zijn en daar zit ik dan met twee blauwe tenen! Het gevolg van een aanrijding met een rolstoel waar een heel zware man in zat. Nou ja? hoor ik zeggen, maar de man rijdt dus in een gewone rolstoel, niks mis mee, echter crosst ie in zijn...

Zondag is Rob de Nijs overleden. Uiteraard zagen we ter nagedachtenis de dagen daarna in alle media teksten en beelden langs komen, ook fragmenten van zijn afscheidsconcert waarin Rob zingt vanuit een rolstoel, zichtbaar lijdend aan de ziekte van Parkinson. Ik had die laatste beelden al eerder...

...mijn alter ego's heb ik achter mij gelaten, u kunt mij dus niet betichten van het feit dat ik u met mijn flaters heb opgezadeld, hooguit dat u ze niet goed hebt gelezen. Rolstoelen, wat kan je nog zeggen zonder geconfronteerd te worden met snorfietsers, kettingkasten, wielneukers en...

...filosofen of zeer humanitaire weldoeners der mensheid met een overtuigende visie op de "condition humaine" en een visionaire, clairvoyante blik. Zij sjouwen met rollators en rolstoelen en hijsen deze hun voertuig in, zij wachten met eindeloos geduld bij flats en verzorgingshuizen op hun...

Hij had zijn "carrière" in de psychiatrie voltooid. Hij kende het diepgaande leed. Hij had besloten tot de zorg voor ouderen. Zijn hart was gesmeed op het aambeeld van het leven en het resoneerde met de harten van de slachtoffers en gedupeerden op dezelfde toon, met dezelfde melodie. Uiterst...

We gingen weer eens naar de supermarkt..... Van te voren viel er veel te regelen; we moesten de bon van de voorgaande keer inspecteren en de stekkers moesten uit de stopcontacten, de tussendeur moest dicht, de rolstoel moest uitgeklapt en klaargezet worden en mama moest erin plaatsnemen; de jas...

De schrijver van korte verhalen reed in z’n rolstoel door het winkelcentrum en kwam daar een hem onbekende tegen, die hem wel 'kende'. ‘Goedendag, u bent toch die schrijver van korte verhalen? Ja, ja, zeker weten, ik herken u van internet. Uw laatste verhaal was weer fraai.’ ‘Dank u wel...

Je vader noemde je zijn "zondagskind". Hij was je grootste liefde en je gaf later je baan op om voor hem te zorgen. Je vermeldde deze feiten zo vaak gedurende je zo getormenteerde, turbulente leven. Je dierbare zoontje, onze broer, die je onder je hart gedragen hebt, bleek zwakzinnig. Wij droegen...

Zaterdagmiddag 25 maart 2006, het is 14.30, de telefoon gaat. Het is Marloes die vraagt of ik ook nog meega, in eerste instantie ben ik vergeten waar het om gaat maar dan schiet het me weer te binnen. We zouden naar Groningen gaan om haar trouwjurk passend te maken, ik was het tot mijn grote...

Nu haar gewicht door de zware, levenslang noodzakelijke medicijnen is opgelopen tot negentig kilo; nu haar hele huis verwaarloosd en verloederd is en zij nergens meer besef van heeft, ook niet van zichzelf of haar geestestoestand, begeert hij haar kennelijk nog altijd, als hij zich tenminste niet...

2 - Rode pil Het is mooi weer en ik loop op straat. Ik ken de straat niet en ik vraag me af waar ik precies ben. Dit stuk van Hengelo is mij onbekend. Het is rustig in de straat en er is bijna niemand te zien. Langzamerhand word ik mij bewust van een man in een rolstoel achter mij. Hij blijft...

Ze hadden allen mijn moeder kunnen zijn, gezien het leeftijdsverschil van gemiddeld dertig jaar dat mij van hen scheidt. Sommigen zijn opstandig: een van hen mompelt voor zich uit, in het luchtledige: "Alle Jezus, alle Jezus", haast onhoorbaar, maar toch met felle kracht en...

...ik hem weer tegen, kinderboerderij, Zuiderpark, rolstoelend wil hij naar binnen, kan dat niet op eigen kracht, ik duw een forse man richting konijnen. Ik zeg nog tegen hem dat je hier niet mag roken. Ik was hem een tijd uit het oog verloren, en dan kom je zo iemand zomaar tegen. Nieuwe stoel,...

Hij was een internist die bij uitstek hart had voor zijn patiënten. Twee keer per jaar bezocht ik hem in het gezelschap van mijn bejaarde moeder wier zware lichaam ik voortduwde in de rolstoel. Bij Hem en alleen bij Hem, die ze als niemand anders vertrouwde en waardeerde, vloeide het verdriet van...

....en zo herinner ik me die avonden en die nachten. Altijd was er de twijfel als ik in de nacht vertrok: "Zal ik je nog weerzien?" En ik vertrok steeds weer met de tas met boeken, met mijn studieboeken, over mijn schouder. De nacht en haar eenzaamheid vielen me aan, overweldigden me tijdens die...

Ik moet naar de afdeling radiologie van het enorme ziekenhuis. Voor een foto. Om de dood op afstand te houden heeft het enorme ziekenhuis zich getransformeerd tot permanente tentoonstellingsruimte. De wanden van de overdekte promenade zijn bedekt met kleurige abstracte schilderijen en grappige...

Onder de warme hemel van augustus, jouw favoriete seizoen, graasden nog de rood- en zwartbonte koeien op de weiden van Moerenburg, maar spoedig zou de nevelige mist van september hun contouren vervagen. Jouw ogen zouden ze niet meer aanschouwen. Je hield van het weelderige landschap, doorkruist...