Alle inzendingen over tuintje

De roos bloeit weer en mevrouw Tuintje fleurt helemaal op, laatst scoorde ze met haar scootmobiel een paar plantjes bij de Lidl. Sinds kort geef ik haar drie zoenen als ik weg ga, ze glundert bij voorbaat.…

Ik voel me schuldig, mevrouw Tuintje is niet meer.…

Achter het arbeidershuisje dat wij in die jaren bewoonden, strekte zich een tuintje uit met helemaal achterin "onze" berkenboom met haar zwart-witte bast, door mama teer gekoesterd.…

Achter het huisje lag een klein tuintje met daarin een berkenboom die haar zilverwitte stam ten hemel hief en die vooral geliefd was bij onze moeder. In een klein perceeltje kweekten we de onschuldige, lieflijke madeliefjes en andere bloempjes.…

De bloemen in het tuintje, door een Onbekende geschonken, schenen de ellende te moeten goedmaken die zwaar rustte op de wereld en op het genoemde huis.…

Tot voor kort zag ik mevrouw regelmatig in haar tuintje, haar mollige lichaam omhuld door een slordige jurk. Vermanend sprak ze steeds het drifige, alerte hondje toe dat tegen het tuinhek opsprong als om zijn bazin te verdedigen. Het hondje zal ik nu ook nooit meer zien.…

Er is niets leuker en nuttiger, dan af en toe een knuppel in een hoenderhok, een steentje in een rimpelloze vijver, of wat onkruidzaad in een keurig tuintje te gooien.…

Haar rechteroog ziet er uit alsof ze bezoek heeft gehad van ongewenst bezoek, GeenStijl-finnen. Ze stelt mij al snel gerust, haar ooglid hing dermate dat een chirurgische ingreep noodzakelijk werd, als er iemand was met een vuiltje in het oog dan was zij dat wel. Even later ga ik aan het thuiswerk, eerst swifferen en daarna dweilen, grijnzend tilt…

Nu speelt zij piano en wiedt zij het onkruid in haar tuintje. De cursus kunstgeschiedenis ligt in het verschiet. Als het afscheid komt, zal dit het afscheid zijn van de langstlevende, van de laatste van mijn tantes.....…

De dertiende etage is tot dusver het hoogste wat ik heb kunnen bereiken, een homo met een lat-relatie en een tuintje op z'n balkon. Tot op het laatst cijferen mensen zich weg, beseffen niet dat zij ook hadden kunnen leven, genieten van het leven. Ik bevolk de engelenbak, grappig pur sang, mijn leven komt als een film, voorbij.…

De oude buurt is niet meer herkenbaar, de kleine oude huisjes met een tuintje voor en achter zijn er niet meer, maar vervangen door nieuwbouw van rijtjeswoningen en geen tuintje meer aan de straatkant. Dat vond ik vroeger zo gezellig, want dan zat je bij mooi weer buiten lekker te kletsen met de buren.…

Ik ben dus blij als ik even met zonnig weer in mijn tuintje van de natuur kan genieten. Dank voor uw aandacht, foppe oostenbrug.…

Op een vodje papier, op een oude envelop had ze uitgetekend hoe ze onze broer, onze zwakzinnige broer, die sinds zijn vroegste jeugd een ongeneeslijke beperking en een stigma met zich meedraagt, wilde verrassen met een kunstig geconstrueerd en aangelegd waterwerkje, een kleine installatie voor het tuintje bij zijn huisje op het terrein van de inrichting…

De man had de zielige vogels die zijn tuintje bevolkten alle een naam gegeven maar de aanval en de daaropvolgende consumptie was niet meer te vermijden geweest.....…

Voor het kleine, bescheiden huis van mijn vriendin op huisnummer tien is een klein tuintje dat van nul en generlei betekenis lijkt te midden van de overweldigende woelingen in de wereld. Daar ontdekte ik een plantje met een klein roze bloempje, kunstig geconstrueerd als een pantoffeltje, naast indigoblauwe klokjes als uit een sprookjesboek.…

De buurtkinderen wilden ons gezin wegpesten en ze beukten met stokken over de schutting die ons kleine tuintje begrensde. Ik liet het gebeuren en had geen verweer. De buurt leefde in die tijd op straat en daar speelde ik met de buurtgenootjes.…

Toch vertoonden zich in het overigens tot wanhoop, vertwijfeling en misère stemmende kleine tuintje van mijn aldaar woonachtige vriendin heel kleine en zeer lieflijke witte sneeuwklokjes die als het ware toch hoopvol en troostrijk een nieuwe lente voorspelden…

Ik bouw voor jou een huisje van steen en cement met een tuintje en een gazonnetje, een huisje waar jij thuis bent. Ik bouw voor jou een huisje om in te wonen samen met mij, we krijgen kinderen nemen een hond en we leven daar frank en vrij. Ik bouw voor jou een huisje, het staat er nu zo mooi bij.…

Achter ons arbeidershuisje waarin wij, de kinderen Broeckx, opgroeiden, strekte zich een bescheiden, klein tuintje uit, begrensd door een ligusterhaag die ons scheidde van de buren. Het afscheid van Vader viel ons soms zwaar, als hij 's morgens op de fiets naar zijn kantoor vertrok.…

Daar is tante Resi, de jonge echtgenote van oom Gerard met mij in het kleine tuintje achter mijn ouderlijk huis. Tante omarmt me beschermend en liefdevol. Ik draag het jasje dat ze voor me naaide.... Haar moest ik verliezen, zo vroeg al en eens moest ik vernemen dat zij wegteerde in verre, witte ziekenkamers aan een ongeneeslijke ziekte....…

In het kleine tuintje van ons arbeidershuisje, dat gesierd werd door welig groen gras en dat gescheiden was van de tuin van de buren door een ligusterhaag, verhief zich van oudsher een berkenboom. Hoog rees zijn stam met de zwart-witte tekening op en zijn fragiele blaadjes ritselden en ruisten in de wind.…

Vanuit ons tuintje hadden we het uitzicht op het raam op de eerste verdieping waarin vaak een jongeman met de naam John Desmares op de gitaar speelde en zong.…

Toen zij vreesde dat deze zou komen te overlijden en zij overgeleverd zou worden aan de eenzaamheid, bivakkeerde zij vaak in ons tuintje waar zij niet van harte welkom was. Zij was degene die mij eens de vierkleurenballpoint en het schrijfblok schonk.…

In alle seizoenen ben ik naar je toe gegaan; als vogels hun nesten bouwden in de hoge bomen en hun kleintjes voorzagen van het voer; als de rode rozen van de zomer je tuintje verfraaiden, als het groen van de bomen reeds verlevendigd werd door enkele gele bladeren....…

Als vogels hun nesten bouwden in de hoge bomen bij je huis en hun kleintjes voorzagen van het voer, als de rode rozen van de zomer je tuintje verfraaiden, als het groen van de bomen reeds verlevendigd werd door enkele gele bladeren.…

Opeens kon ik vrij komen en ik vluchtte het tuintje uit en rende hoe klein ik ook was op mijn zeer kleine blote voetjes het bos in. Maar ook het vrouwtje, mijn buurvrouwtje die jaren was vastgeplakt op haar stoel kwam vrij en ook haar huisje zakte in elkaar. Ook zij rende het tuintje uit.…

Hoe levendig herinner ik me hoe in het kleine tuintje van ons arbeidershuisje waar wij in 1959 gearriveerd waren na onze verhuizing vanuit het kapitale pand waarin ik mijn vroegste jeugd had doorgebracht, zich een berkenboom verhief en zij haar takken die ontsproten aan de zwart-wit-gemarmerde stam "opgewekt" en "optimistisch" ten hemel uitstrekte..…

Hij had haar verteld dat hij vroeger graag in zijn eigen tuintje bezig was. Het liefst kroop hij tussen de planten en bloemen om met zijn blote handen al het onkruid uit de grond te trekken. Op deze zonnige ochtend leek hij echter zomaar wat rond te kuieren. Met zijn handen werkeloos op zijn rug.…

En zij zag dat het goed was, scoorde scootmobielend plantjes bij de Lidl, of ik die een plaatsje in haar tuintje kon geven. Dat heb ik allemaal gedaan, zodat zij bij het opstaan kon genieten van haar eigen achtertuintje. Ik heb haar nieuwe bed, samen met haar zoon, in elkaar geknutseld.…

In een uithoek van ons tuintje lig ik uit te puffen. Ontsnapt aan nieuwsgierige blikken lees ik met één oog open. Het andere doezelt wat. ‘Wist du wo sie sein?’ Ik schrik klaarwakker van de stem van mijn Hagenese buurman. ‘Nein, sie sind fort, der Auto ist nicht da. Früh abgereist.’…