Alle inzendingen over vergeten uren

Ik zit al weer uren achter de computer, het lijkt wel een zaak van leven en dood. Zelfs vergeten de kachel iets hoger te zetten, zodat ik nu zit te rillen achter mijn bureau. Gelukkig ik heb toch nog wat gedaan, vanmorgen nog even naar de bank geweest. Maar mijn eten was ik alweer vergeten, ik zal nu snel opstaan.…

En de telefoon, natuurlijk, niet te vergeten. Uren soms. Erg handig als je een afspraak met haar wil maken. Irritant soms als je bij haar bent. Alleen als er voetbal is. Dan is het een uitkomst. ‘Even een belletje hoor’ zegt ze dan. Natuurlijk, Woemi, doe jij maar even je belletje. Kan ik rustig naar Ajax kijken.…

Hopelijk komt er nog een punt in mijn leven, dat ik ook weer eens de tijd kan vergeten.…

Uren van leegte: kende je die vroeger niet? Ik sta versteld van mijzelf, dat ik niet terugga naar dat verleden om die uren te vergeten, want tot nu toe brengt het enkel maar verdriet. Ja, ik krijg hulp: men praat wel een heel uur in de week en dan maar aanhoren hoe knap je bent en hoe ver je het al brengt.…

Een klein gesprekje brengt me op het idee om er even iets over neer te zetten, want: afgelopen twee dagen hoor ik steeds: wat voor dag is het nou? Je zou er compleet van-van de leg raken, immers voelde gisteren ook al als zondag en tja, dat kwam omdat het Nieuwjaarsdag was natuurlijk. Mensen zijn gewoontedieren, zeker als ze wat ouder worden en dus-…

Het is koud in de bunker. De geur van vochtige muren, olie en metaal hangt zwaar in de lucht. Hij zit aan zijn bureau, het hout kaal en versleten. Zijn vingers rusten op het tafelblad. Af en toe kijkt hij naar het pistool naast hem. Het einde binnen handbereik. Een verre trilling schudt zacht het beton, even flikkert het licht. Hij sluit zijn ogen…

Ik vergeet soms zoveel, maar op mijn wekelijkse kaartavondje zei iemand mij dat ze daar ook wel last van begon te krijgen en dat dit reeds scheen te gebeuren vanaf zo ongeveer je 29e jaar. Je hersencellen schijnen de start gemaakt te hebben om te gaan sterven. Het verval treedt dus behoorlijk vroeg in werking.…

Ontglippen, weten en vergeten, welke dag is het ook alweer ? Kan je plukken wat je wil...…

Vergeet het maar dat ik jou kan vergeten, mooi meiske. 'If a picture paints a thousand words, then why can't I paint you ? Liefs...…

entourage, binnen komen met een geweldagige bos, de buit al onder handbereik, kinderen spelen veel te laat in een voormalig koningshuis, genomineerden aan de hand van ambassadeurs, wrijf het er maar in, ik denk alleen maar brandnetels, aanzittend zat iedereen zich vol te vreten, en niemand had aandacht voor de plataan, schilferend in de herfst biedt…

Uren echt uren kan je in de ban geraken van zo spelletjes, het werkt als gokken. Elke keer dat je verliest, denk je: Nog een keertje en dan is het afgelopen, dan stop ik er mee. Soms is het nog erger, dan ben je zo in het spel verweven dat je helemaal geen tijd meer in de gaten heb. Jeetje, ik ben de tijd vergeten en dan gaan we opsommen.…

Het was druk bij Café-Restaurant "De Spaarbank" aan de Noordstraat, waar de lokalen herinneringen oproepen aan lang vergeten bestemmingen van dit gebouw. Vermoedelijk waren het op deze zaterdagmiddag allemaal studenten die waren komen opdagen. Ik wachtte twee lange uren op een vriend.…

Vergeet ook de milieuschade niet. 31 december is de enige dag van het jaar waar ik tegen op zie, vanwege de ernstige geluidshinder: de hele dag door met het dieptepunt tijdens de eerste 2 uren van het nieuwe jaar. Ook politiemensen, ambulancemedewerkers, brandwierlieden: massaal de klos.…

Ik zit al twee uren op je te wachten! En ik was ook ongerust.’ ‘Vervelend, hè, als iemand veel later komt dan afgesproken is en ook nog niet bereikbaar is,’ zegt zijn vrouw rustig, ‘Dan weet je nu hoe ik me voel als jij uren later dan afgesproken pas komt opdagen en vaak niet even belt om het uit te leggen.’      …

Vergeet-me-niet haalde opgelucht adem........…

Als alle grote ramen rood zouden zijn, dan zouden er maar weinig blauwe ramen gemaakt kunnen zijn.…

zijn, zou die baanbreedte niet verschoven zijn door de storm, zodat we straks in ons kleine landje ineens een Chinese raket zien neerkomen, jemig dat zou bizar zijn, we hebben net de dodenherdenking achter de rug, morgen Bevrijdingsdag je moet er niet aan denken dat we straks op de Chinese kalender tevoorschijn komen en dat allemaal omdat: iemand vergeten…

Huilen, dat heb ik uren gedaan, terwijl jij al weer bent vergeten waarom. Daarom laat ik het nu afweten en ga ik jou gauw vergeten.…

Toen de zaken in een stroomversnelling waren geraakt en het uur van het afscheid was gekomen greep ik in de witte, stille ziekenhuiskamer de verkrampte hand van de moeder, van mijn moeder en ik schreeuwde: "Ik zal u nooit vergeten!", in het ongewisse of mijn schreeuw het welhaast bewusteloze brein van de oude dame had bereikt.…

Toen de zaken in een stroomversnelling waren geraakt en het uur van het afscheid was gekomen, greep ik in de witte, stille ziekenhuiskamer de verkrampte hand van de moeder, van mijn moeder en schreeuwde: "Ik zal u nooit vergeten!", in het ongewisse of mijn schreeuw het welhaast bewusteloze brein van mijn allerliefste had bereikt....…

Toch heb ik er vrede mee en denk ik terug aan die maand geleden, wat je zei en wat je deed, nooit zal ik je vergeten, ik zal altijd van je houden...…

Als je iets vergeet, dan telt het niet. Handig. Voetbal. Doelpunt. Maar de scheidsrechter keurt het af. Want de maker van de goal stond buitenspel. “Sorry scheids, ik was de buitenspelregel vergeten.” Nou Fritz, wat denk je? Keurt de scheids het doelpunt dan alsnog goed? Nee hè? Die Fritz.…

Heeft u ook die Zomergasten gezien met de hersenwetenschapper Christine van Broekhoven? Persoonlijk vond ik dat de meest indrukwekkende van de serie, dit jaar. Wat een gedreven en bevlogen vrouw is dat! Nadat ik deze uitzending had gezien viel mijn oog een aantal keren op artikelen over hersenen en hoe die gezond te houden. Het lijkt er namelijk…

Vergeet dan toch de pijn, deze bakoven, van die man met de hamer aan het einde van het Latijn. Vergeet dat je lijdt, dit stroperige asfalt, het is alleen slechts een kwestie van tijd. Vergeet dat dit lichaam huilt. Het is maar een lijf dat even zijn plek verruilt. Weet dat het zuur zal bedaren. Vergeet het, denk aan de zon, de maan, de aarde.…

Dat vergeet ik maar.…

Laatst koos hij als verzoeknummer 'Voor ik vergeet' van Spinvis. Ik keek hem verrast aan. “Okee, mama, voor jou. Ik vind het ook best mooi. Maar alleen dat nummer, hoor. Daarna ben ik weer aan de beurt. Dan wil ik ‘Tsunami’.” “Pardon?” “Van Dvbbs en Borgeous,” zei hij zonder te stotteren.…

Een vergeten kan het bezwaarlik geweest zijn.]…

Ik hoop later Alzheimer te krijgen, kan ik even alles vergeten. Ik vraag me af wat de zin hiervoor was. Rimsky Korsakov, prachtige muziek met een fruitige afdronk. Dementeren, demonteren, lijf en leden, leef en lijden, doe mij maar een Alzheimertje.…

Hij keek nog steeds angstig om zich heen, bang om betrapt te worden wanneer hij begon te graven. De steel van de spade lag strak in zijn beide vuisten en zijn vingers zagen wit van het knijpen in de houten steel. Hij deed zijn T-shirt uit, zijn bezwete lichaam zag er strak en gebronsd van de zon uit en zijn sixpack was een genot voor de dames die hem…

Jarenlang maakte ik jacht op de Liefde als op een schichtige gazelle, die zich schuilhoudt in ondoordringbare, onoverzichtelijke wouden, waarin ik haar niet kon betrappen of traceren. Zij vertoonde zich, hield halt op zonnige, open plekken en vluchtte dan weer, schijnbaar verschrikt. Ik zag Hem twintig jaar geleden voor het eerst in de vrolijke,…