Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Casteren

‘Wandelen? Met dit weer?’ Woemi kijkt me ongelovig aan. Nou kent ze me wel een beetje zo langzamerhand, maar toch, er zijn grenzen. De regen slaat hard tegen de ramen. Een fietser ploetert moeizaam tegen de wind in.Het is broeikaswinterweer op z’n best. Daarom is wandelen nu beter.
Maar niet voor Woemi. Die ziet in zo’n weekend juist een uitgelezen kans voor ‘even een dagje niks’ zoals ze het noemt. Alleen duurt zo’n dagje bij haar nu al de hele winter. Als ze zich weer buiten waagt is haar huid witter dan wit, en heeft ze een kilo zonnebrand nodig om niet direct levend te verbranden.
‘Ik heb nu eenmaal een kwetsbare huid’ zegt ze. Jaja.
‘Nou, leuk hoor’ mokt ze.
‘Waar ga je dan wandelen?’
‘In Casteren’
Casteren? Nooit van gehoord. Ik eerlijk gezegd ook niet. Maar de potloodstreep op mijn kaart bewijst me dat ik er ooit door gefietst moet zijn. Ooit, met Mischa misschien, in een ander leven.
‘Boven Bladel’ zeg ik. Dat boven, dat is zoals ze het wil. Ten noorden van, dat is te stijf, te Hollands, boven en onder, zo moet het zijn. En dat Bladel? Tja, daar help ik Woemi niet mee. Dat deel van Nederland is haar onbekend. Zoals zoveel nieuw en onbekend voor haar is. Alsof ze al die jaren dat ze al op de wereld is winterslaap heeft gehouden. Druk is geweest met het opvoeden van hele slierten kinderen, in plaats van die ene jongen. Voortdurend met het huishouden bezig is, of met sport, of met sociale activiteiten. Niks van dat alles. Woemi is gewoon druk.
‘Druk in m’n hoofd’ noemt ze dat. En dat is genoeg reden voor haar om zich op de bank te nestelen, boek, chips en drank binnen handbereik. Met de jongen doet ze een spelletje, of ze zapt wat, wachtend op The Sopranos.
En de telefoon, natuurlijk, niet te vergeten. Uren soms. Erg handig als je een afspraak met haar wil maken. Irritant soms als je bij haar bent. Alleen als er voetbal is. Dan is het een uitkomst.
‘Even een belletje hoor’ zegt ze dan. Natuurlijk, Woemi, doe jij maar even je belletje. Kan ik rustig naar Ajax kijken.

Maar nu ga ik wandelen in Casteren. Ben ik Woemi en dat winterlange bankhangen zat. Wat moet je ermee. Nee, ik geloof niet dat we zo goed bij elkaar passen. In het begin ja, toen was alles anders. Sprong ze zo achter me aan, het koude water in. Wilde ze zelfs even kijken of het ging. Ik zie haar nog staan: ‘Kom eens eventjes hier’, ondeugend, afwachtend, verlangend. Maar wel in het koude water.
Liep ze met me mee. De vierdaagse. ‘Kan je wel’ zei ik. Meer was niet nodig. De training bestond vooral uit heel veel duinpannetjes. En ze kon het. Woemi kon alles, Woemi was super. Superverliefd ja.

De regen valt nog steeds, vanaf het moment dat ik ben weggereden tot nu, een grauwe, oneindige, verschrikkelijke wolkbreuk. De zaal van het café van waaruit we gestart zijn is veel te groot voor het selecte groepje dat zich aanmeldt. De stapels koffiekopjes blijven grotendeels ongebruikt.
En wandelen? Soppen, ploegen, ploeteren door de modder gaat het worden. Veertig vermoeiende kilometers lang. Ja, misschien ben ik toch een beetje gek geworden. En ik denk aan Woemi, aan mijn plaatsje op de bank. Als ik opschiet ben ik misschien nog op tijd om het voetbal te zien. Als ze me met rust laat tenminste.
Maar opschieten? Onmogelijk in die bagger. Dat wordt geen voetbal vanavond. Dat wordt ook geen Woemi meer vandaag, dat wordt helemaal niks meer. Ik kan beter hier blijven in plaats van die twee uur meteen weer terug te sjezen.
En Woemi, eigenlijk kan ze me gestolen worden. Zo.
In de middag sms’t ze.
‘Hier is het droog, en schijnt de zon’ Jaja.
Verdomd, laat juist dan een mager zonnetje door een laatste bui heenbreken. Ik zie een regenboog ontstaan. Vanaf de grond groeien de twee armen tot een boog.
‘Kom je nog vanavond?’
Het is nog wel een pittig stukje lopen. De volgende bui kondigt zich alweer aan.
Als ik m nu eens stevig intrap. Vanaf S-C heb ik het eens in 53 minuten gedaan. Tel daar pak m beet drie kwartier bij op. Zelfs het voetbal moet ik kunnen halen.
‘Er is wel voetbal’
‘k’
Ok, Woemi, ik kom eraan.

Schrijver: jorrit, 16 februari 2007


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

3.5 met 20 stemmen 1.607



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)