Alle inzendingen over verzorgingsstaat

Wie zal op tijd zien waar de gaten in de verzorgingsstaat vallen en ervoor zorgen dat de participatiesamenleving die gaat opvullen. Wie zal ervoor zorgen dat de door overmatige bureaucratie uitgemergelde zorgwerker door een enthousiaste vrijwilliger wordt vervangen.…

De verzorgingsstaat is een wolf in schaapskleren gebleken. Het misleidt de mens tot narcisme. ‘Wat ik kan, dat kun jij ook.’ En zo heeft niemand recht op gezeur, iedereen heeft talenten, hou je bek. Een kind van vijf kan de was doen.…

Toch biedt de Verzorgingsstaat (voor zover die nog bestaat) ook hem een bed en een sobere kast met stevige vergrendeling (Het moet wel gezegd worden dat zijn laatste televisietoestel geen lang leven beschoren was) Tot de eigendommen van mijn arme broer behoren verder vele plakboeken die hij zorgvuldig koestert en beurtelings inkijkt op het kleine…

Tijdens partij polonaises werden ooit morele vreugdevuren aangestoken bij het afbreken van de verzorgingsstaat. Allemachtig, dat pamperen ook, dat profiteren, dat hand ophouden, en alle uitkeringen voor slapjanussen. Dit alles ten koste van de welvaart van de ‘hardwerkende Nederlander’.…

Armoede, gedonder in Israël, dreigementen van extreme terroristen, klimaatverandering, duurdere benzine, de afbraak van de verzorgingsstaat en nog veel meer ziekmakende dingen. Ik heb het nu door. Ik kan alleen van die blues afkomen door te bedenken dat alles ook voor mij in het nieuwe jaar gewoon verder gaat.…

Het werd hoe langer hoe duidelijker dat de verdergaande afbraak van de Verzorgingsstaat meer dan ooit werd afgewenteld op de fragiele schouders van de zwakken, weerlozen en kwetsbaren, die, als de arme, tere kanarie die men eens meenam het meest gevoelig waren voor de verpesting van de atmosfeer van een heel tijdperk en een hele maatschappij door geld…

De verzorgingsstaat werd eerder uitgebreid dan ingekrompen en het vertrouwen in de politiek was groot. En toch schreef Annie M.G. Schmidt het lied ‘Vluchten kan niet meer’. En toch werd dit lied een hit. Dat is merkwaardig, want wie in Nederland zou kunnen willen vluchten? De wereld was toen toch mooi? Nederland was toch trots op zichzelf?…

De verzorgingsstaat is in de afgelopen jaren weer verder teruggedrongen en veranderd in een harde, nietsontziende prestatiemaatschappij. Op het werk zijn targets en andere prestaties ‘leading’. Het reizen van en naar het werk is een ellende, maar niemand protesteert.…

Alleen het kapitalisme is niet verdwenen en lijkt zelfs meer en meer terrein terug te winnen op de sociaaldemocratische verzorgingsstaat.…

Het boek van Naomi Woltring vertelt hoe het neoliberalisme de Nederlandse verzorgingsstaat is binnengedrongen en uit heeft gehold. Je zou denken, dit wordt een streng en boos boek, maar dat valt reuze mee, of tegen, afhankelijk van wat je wil.…

wellicht beter geweest het onherroepelijke verdriet en de ontreddering over mij heen te laten komen als uitbundige tropische regenval waartegen geen paraplu of regenjas bestand is en mij door de vloed van mijn tranen te laten doorweken tot de bui vanzelf zou stoppen, maar nee: ik wendde mij tot nagenoeg alle denkbare instanties die de toen nog florerende Verzorgingsstaat…

Niet geheel zonder goede gronden fingeerde zij een geestelijke handicap, die haar in aanmerking zou doen komen voor seksuele bijles door een betaalde "minnaar" die in dienst was van een instelling, die, enigszins tot mijn verbazing, eveneens behoort tot de bonte waaier van dienstverlenende instanties, waaraan de "verzorgingsstaat" zo rijk is.…

Zij die onze verzorgingsstaat het hardst nodig hebben storten zich in de misère. “Het is hier te druk, te vol, te gehaast. Het klimaat (…) bevalt ons niet langer. We zoeken een landsaard die minder moorddadig en wellustig is. En, rust, rust, rust!” Huis, met overwaarde, in de verkoop en een bouwval tegen een woekerprijs erbij.…

Dit is de verzorgingsstaat Nederland. In haar kamer pronkt een wortelnoten kast, aangeschaft in betere tijden. Twee jaar geleden ging een ruit kapot. Die kan ook dit jaar niet vervangen worden. Door haar pijnlijke benen kan ze niet zwart gaan schoonmaken.…

Het is mijn generatie die de rokende ruïnes van de verzorgingsstaat mag proberen te repareren. Uw generatie is het Griekenland van de 21ste eeuw." Ik onderbrak hem: "Zeg, een beetje meer respect mag wel hoor. Je hebt het hier wel tegen míjn buurvrouw. En wát kom je precies doen?" "Respect? Respect? Laat me niet lachen meneer Martens.…

Zij die onze verzorgingsstaat het hardste nodig hebben storten zich vol overgave in de misère. “Het is hier te druk, te vol, te gehaast. Het klimaat (…) in Nederland bevalt ons niet langer. We zoeken een landsaard die minder moorddadig en wellustig is. En vooral … rust, rust, rust!”…