Alle inzendingen over vodden jas

Mien kon haar kerel wel wurgen, de politie kwam hem ophalen, want bij het omruilen van zijn oude jas voor een nieuwe in een dure herenzaak was hij vergeten zijn legitimatiebewijs uit zijn vodden jas mee te nemen. Nadat proces verbaal was opgemaakt mocht Wouter weer naar huis.…

- U moet weten waar mijn jas is. - Hoe zou ik dat kunnen weten, antwoordde ik. - U heeft ook mijn hoed gevonden. Gelukkig nam zij nu haar handen van mij af, en ging half zitten op de tafel, wat mij enigszins bevrijdde van de schrik. - Waar is mijn jas? Ze vroeg het dringend alsof ik het antwoord voor haar verzweeg.…

Zij kwamen op instigatie van hun moeder en schoonmoeder een jas brengen; een dikke, bruine winterjas, met bont gevoerd, die zij in hun armen geklemd hielden. Ze prezen mijn woning de hemel in; het gezellige halletje, de solide ouderwetse deuren. Ze vroegen mij de jas te passen maar helaas was deze te krap.…

De zaak met de trotse en welluidende naam "De zilveren schaar", een benaming die in witte krullerige letters op de glazen winkelruit staat vermeld, heeft nieuwe huisvesting verworven aan de Westermarkt. Het brede pand strekt zich uit in de winkelgalerij te midden van de overige neringdoenden. Binnen in de zaak hangen de kledingstukken geduldig in…

Gehuld in haveloze vodden. Zij zijn zwaar depressief door het eindeloze gezanik. Ramp, Gaza. Wat een ellende. Eelt kan het niet meer aan en kijkt geen t.v. en leest geen kranten meer. Volkomen ingestort. Help! Smerige aasgieren! Beroerde hitte!…

In de kilte van het moment dat ik me zo moederziel verlaten voel, is zelfs jouw shirt een waardeloos vod. Ik trek het aan, mijn magere lichaam rilt van de troep die door mijn bloedbanen stroomt. Het shirt komt tot aan mijn knieën, ik verzuip in het enige wat ik vast kon houden....wederom een illusie.…

En zo herinner ik me tevens hoe af en toe in de grauwe straten van onze arbeiderswijk de voddenman verscheen met zijn wagen en hoe onze moeder dan de vodden afgaf en wij, kinderen nog, in ruil daarvoor een speelgoedje kregen.…

De jas doet twintig jaar na dato nog altijd dienst alsof daarin nog steeds de warmte huist die mijn liefste moeder, sinds lang overleden, mij tot op de huidige dag zou willen verschaffen als niemand anders op deze wereld....…

Juist op die dag had je het hem voorgoed willen zeggen: hoe de feestelijk-oranje ballon van je verliefdheid geknapt was zodat er slechts een slap vod over was dat lusteloos ter aarde lag; hoe het porselein van je genegenheid onherstelbaar gebroken was.…

Onderweg smolt het ijs snel vanwege de hitte en een gedeelte van het ijs drupte op mijn jas. Ik schrok mij wild, want moeder zag het en nu dreigde echt de tweede wereldoorlog, maar gelukkig hield ze zich in.…

Ze kwam de winkel binnen en zag de jas hangen, een jas die ze móest passen, zo'n gewatteerde tot op de kuit, zalig warm natuurlijk en deed intussen haar jas uit, hing die over het rek waar al die prachtige jassen hingen, maar slechts eentje met een mooie turquoise afwerking.…

Hij strompelt voort bij het station en draagt in de delta, in de driehoek die mannen tussen de benen hebben een vod, een groene, neerhangende doek. Hij lijkt vertwijfeld, wanhopig, maar ook verdwaasd en verward. Voorbijgangers kijken nu eens mededogend, dan weer spottend in zijn richting.…

Maar de meisjes van Broeckx, mijn zusje en ik, droegen de aftandse haveloze vodden die onze armlastige ouders toegestuurd kregen van een nichtje. Het glorieuze moment volgde in de vierde klas. Voor het eerst mochten we naar C & A en daar koos ik voor de bonte, kleurige, wijde rok en voor het chique crèmekleurige bloesje.…

Ik heb je frustraties hier in mijn handtas, je ideeën en idealen zitten in dit binnenzakje van mijn jas. Hoe kan ik je nou de gegevens aanreiken die je nodig hebt onderweg als jij alsmaar door blijft rennen? Ik geloof dat het tijd wordt voor een gesprek. Zullen we hier even pauzeren?"…

Mijn oude stem was zwak, verzwakt door de honger naar jouw warmte Jas, maar ik moest je iets vertellen, Jas, ik had plotseling de drang om jou te bellen, omdat ik je nodig had. Jas, ik moest je vertellen waarom ik jaren geleden dat zelfportret dat bij jou aan de muur hangt, in de grote kamer.…

Ik koester mijn jas nu als een dierbaar erfstuk, dat goed zal beschermen tegen winterkou.....…

Gefascineerd heb ik rondgelopen op de Vodou-tentoonstelling in het Tropenmuseum met wonderbaarlijke kunst en mystiek uit Haïti. Doorgaans ben ik niet zo gauw onder de indruk maar dit overtrof mijn verwachtingen, mocht ik die al hebben gehad. Marianne Lehmann, een Zwitserse verzamelaarster die meer dan een halve eeuw op Haïti woont, is dertig jaar…

Onderweg smolt het ijs snel vanwege de hitte en een gedeelte van het ijs drupte op mijn jas. Ik schrok mij wild, want moeder zag het en nu dreigde echt de tweede wereldoorlog, maar gelukkig hield ze zich in.…

Wat heeft de meeste mensen van keurige burgers in rabauwen veranderd? Volgens mij de moderne communicatiemiddelen. Met name internet heeft een slechte invloed op het gedrag en de kleding. Facebook en Twitter laten de mensen denken dat zij honderden 'vrienden' hebben. Die makkers hebben zij echter nooit gezien en meer dan een paar onbenullige mededelingen…

Thuisgekomen bemerkte Bjarne dat hij de verkeerde jas had aangedaan. Deze jas leek wel op zijn jas, maar het was een andere jas. Het was niet zijn eigen jas waarmee hij uit Ruigoord was vertrokken. Het was te laat en Bjarne was te moe om nu nog terug te gaan. In de jas bevonden zich geen belangwekkende goederen.…

Dan snuift ze, kijkt over haar schouder en zegt: 'gaat het wel goed met je jas?' Op dat moment klikt het in mijn hoofd. Peter draait zich ook om en ik kijk dezelfde richting uit. Alle drie kijken we naar mijn jas die bij gebrek aan een kapstok over de lamp bij de deur hangt en waar nu een hoge smalle vlam uitschiet. Jas in de fik!…

slechts met de Bambi wilde het spelen en het speelde ermee toen de zuster van de moeder weer eens op bezoek kwam, wier achteloze, onvoorzichtige en onbeschaamde sigaret de mooie droom vernietigde; de dierbare, kostbare en boven alles gekoesterde Bambi liep leeg als een ballon door een plotselinge speldenprik en was veranderd in een nutteloos, waardeloos vod…

Ik was uitgestapt aan de Besterdring en was de Molenstraat in gegaan in een opgewekte stemming en bereikte snel Kringloopwinkel "Tante Pollewop" waar ik een collectie vodden aantrof waarin enkele dames naar hartenlust grasduinden.…

Wees zeker van jezelf, jij past in die jas. En het staat je goed!…

Ooit was ik een mantelzorger, nu zorgt men voor mijn jas!…

Er was nu iemand in Ruigoord die zijn jas kon dragen.…

Oom was handelaar in lompen en onder het huis bevond zich over de hele lengte een kelder waar de zakken met vodden opgestapeld lagen en waar een muffe lucht hing. Eens verkende ik met mijn nichtje Ine het huis en op een rommelzolder vonden we een fraai, gedessineerd tafelkleed.…

Ze komt thuis van school en gooit haar jas neer in de gang... Geen tijd om hem op te rapen, want ze heeft haar zinnen op TV kijken gezet. "Raap even je jas op, schat." "Neen, mama, Melissa Tv kijken!…

Ik bukte en veegde mijn bebloede handen af aan een lijk dat was bekleed met een jas. De jas gebruikte ik als een handdoek. De man waar aan de jas toebehoorde, gaf geen antwoord, ik kon hem ook niets vragen. De man was dood, en zijn voeten hingen los aan zijn benen. Ik liet rode vegen achter op zijn linnen jas.…

Wil jij voor mij even een boodschap doen, het hoeft maar voor een keer, wil jij voor mij mijn jas openhouden, ik krijg hem niet aan. Kun je even mijn rug afdrogen, ik kan het niet, wil je die pot even openmaken, het lukt me niet. Wil je, kun je, mag je, kan je, me helpen als ik niet kan. Ik wil wel, maar het lukt me niet.…