Alle inzendingen over wekkerradio

Ons gemeenschappelijk meubilair is een non stop wekkerradio. De inwijding van de Big Bulls pub aan de Oranjestraat in Almelo is een paar maanden oud als Cees en ik de wallen onder onze ogen strijken met rumbaballen en een non stop tamboerijn.…

Ik keek op het tijdsscherm van mijn wekkerradio en wat zag ik? De cijfers stonden driftig rood te knipperen! De tijd gaf aan dat het vijf over halféén was! Blijkbaar was er vannacht even een stroomstoring in Breskens geweest!…

Negenenvijftig minuten snoozlet de wekkerradio, een meiske zingt maar voordat zij daar klaar mee is lig ik in Morpheus' armen, omarm ik de nacht. De nacht verzacht mijn onmacht in zoete dromen.…

Het lijkt wel of het geschreven is voor Neanderthalers, die inderdaad niet weten wat een wekkerradio is, laat staan een wake up wekkerradio. ’Nou,’ zegt ze, ‘ik geloof dat zelfs een beetje Neanderthaler het net als jij zonder te lezen wel zou begrijpen.’ Ik overdenk deze uitsprak en laat hem bezinken.…

De wekkerradio had me al gewaarschuwd, een nieuwszender pompt m'n lege brein vol met feiten. Er is, weer, van alles gebeurd. En dan moet mijn dag nog beginnen, eerst maar even een beker koffie en een snede van de stol met spijs en roomboter. Mede mogelijk gemaakt door de Lidl, die aanbiedingen kon ik niet negeren.…

En dan wachten op het Licht en op de wekkerradio. Om, wanneer die laatste dan uiteindelijk begint te spelen en via gene zijde direct het zwijgen wordt opgelegd, te denken dat ik de paar maten popmuziek enkel gedroomd heb. Nee hoor, het is dag!…

Ik schrik wakker van het snerpende gepiep van mijn wekkerradio. Behendig zwaai ik met mijn rechterarm naar het kladblok op het nachtkastje. Grijp het. De pen valt op de grond. Als ik met links onder het stoffige bed tast, is het weg. Vervlogen. De droom. Gisteren ook al dat brood vergeten. Nu weet ik het zeker: ik ben dement!…

En steeds maar weer dezelfde analyse herhalen, dezelfde gedachte nog eens denken terwijl ik intussen probeerde sommetjes te vinden in de cijfers van de wekkerradio. Soms verschenen er ‘mooie’ tijden, zoals 22:22, 23:45, 0:00 en 0:12.…

Na de voetbaltraining thuisgekomen had ik nog wel eens enig huiswerk te doen en mijn transistor- of wekkerradio liet Jan van Veen dan door romantische muziek begeleide gedichten horen, die vervolgens mijn huiswerk maken/doen ondersteunden.…

Meestal heb ik tegen die tijd de wekkerradio al afgezet. In de woonkamer zet ik de radio aan op Radio1. Nee, die van Hilversum maar die van de Belgische VRT, de vroegere BRT. Die kan ik namelijk op de kabel ontvangen. De stemmen, de muziek, het nieuws zijn een verademing.…

Boven hoor ik mijn wekkerradio. Het moet kwart over zeven zijn. Bij mijn buren hoor ik gestommel. Met nieuwe energie klop ik en roep. Na een tijdje nog niks. Mijn geliefde komt pas morgenavond. Moet ik nog een volle dag, een nacht en nog een dag zo blijven liggen? Houdt mijn lichaam dit vol? Straks ga ik dood. Ga ik hier heel lullig dood!…

Op een wekkerradio van een jonge vriend luisterde ik smachtend naar vrouwelijke stemmen. De dochter van de pachtboer werd een obsessie voor mij, mijn Julia om de hoek. De school had twee locaties en ik liep daar maar wat verdwaasd en randpsychotisch rond.…

Nee, deze keer drupte er geen bloed uit mijn wekkerradio, integendeel! Een vijfjarig Amerikaans jongetje was net ontsnapt aan zijn gijzelaar, een man die eerder die week al een andere man vermoord had. De politie heeft hem tijdens de ontzetting van dat kind meteen voor altijd het zwijgen opgelegd.…

Wat resteerde was een klein luchtkusje en een half gemompeld ‘trusten’ voor het licht werd uitgeknipt en de cijfers van de wekkerradio hun zachte licht in zijn waterglas op het nachtkastje wierpen. ‘Hup eruit Otto, geen muizenissen’, zei hij zacht tegen zichzelf. ‘Je moet nog even door jongen.’…

Tien over twee, zei de wekkerradio. Wat een nacht. In de keuken trok hij de deur van de afwasmachine open en zag dat de vuile vaat schots en scheef in de rekken stond. Wanneer leerde Joris zo’n ding nou eens behoorlijk inruimen. Ook al geen schone glazen meer.…

Susan ziet de cijfers op de wekkerradio verspringen.…

Mijn wekkerradio schreeuwt dat het vier uur elf is. De landcode op het venster van de mobiel zegt: 'België'. Dat kan geen chirurg zijn. We zijn nog niet gestart in het land van Manneke Pis.…