Zoete duisternis
De nacht is mijn vriend, in stilte verdwijnen de remmingen van de dag, ogen en oren komen tot rust. Licht valt weg en ik in slaap, ik tel een schaap dat over een hekje springt.
Negenenvijftig minuten snoozlet de wekkerradio, een meiske zingt maar voordat zij daar klaar mee is lig ik in Morpheus' armen, omarm ik de nacht.
De nacht verzacht mijn onmacht in zoete dromen.
Geplaatst in de categorie: verdriet
Punt.