Dagkolom
Voorzichtig loert de zon in beschamend rood, over Duitsland heen, mijn slaapkamer binnen. De wekkerradio had me al gewaarschuwd, een nieuwszender pompt m'n lege brein vol met feiten. Er is, weer, van alles gebeurd. En dan moet mijn dag nog beginnen, eerst maar even een beker koffie en een snede van de stol met spijs en roomboter. Mede mogelijk gemaakt door de Lidl, die aanbiedingen kon ik niet negeren.
Heeft u trouwens in de gaten dat ik niet uitlijn ? Lak aan links en rechts, maar niet aan die mooie man voor wie deze kolom is. Ik draai mezelf vaak in onmogelijke bochten en dit wordt mijn laatste.
Terug naar de essentie, dagkolom, ik ben op weg naar een zorgklant, scheuten mist dwarrelen in zonlicht langs het park, godverjume wat is het koud, had ik mijn handschoenen maar aan gedaan. De klant krijgt, derhalve, een koude hand en de verzekering dat ik er alles aan doe om het huis op orde te krijgen. Tot nu toe lukt me dat, halverwege de ochtend sta ik met een bak koffie op het balkon, met een sigaretje, binnen wordt niet gerookt.
Na de middagklant, niet moeilijk want 'doe maar gewoon de riedel', fiets ik schemerend huiswaarts. Wederom langs datzelfde park, scherpomlijnd hangen wolken aan de einder met een zilveren rand, de zon knalt gloeiend stralen naar een avond die donker dan donker zal zijn.
Voor jou, Günter, een dagkolom, je vroeg er immers om.
Geplaatst in de categorie: vriendschap