Alle inzendingen over wijkkrant

Plotseling keek ik daar in het verouderde gezicht van mijn vroegere collega bij de Wijkkrant, de fotograaf die mij om een flauwiteit, een futiliteit, om een werkelijk onbetekenend incident had afgedankt en die zich nu vijandig en zwijgzaam van mij afkeerde.…

Ach, hoezeer bekommerde de hoofdredacteur van de wijkkrant zich aanvankelijk om "zijn" journalisten en ook om mij en om mijn longziekte! Nieuwe bezems vegen schoon en mijn bemoeienis met de lay-out en mijn commentaar op de inhoud van de krant was zozeer gewenst! Kansen kreeg ik echter niet.…

Kennelijk werden mijn artikelen voor de Wijkkrant gewaardeerd. Mijn tranen vloeiden echter toen ik op onvoorspelbare en voor mij onbegrijpelijke wijze mijn werkzaamheden moest beëindigen.…

Mijn werkzaamheden voor de Wijkkrant lagen ver achter me in de diepe krocht dan wel in het ravijn van mijn verleden. Ze was een van de velen die in lang vervlogen jaren geparadeerd hebben op het zozeer onheilspellende toneel waarop mijn leven zich afgespeeld heeft. Het weerzien na lange, lange jaren was een grote verrassing voor me.…

Ik had me aangemeld voor het werk voor de Wijkkrant. Jarenlang verrichtte ik her en der interviews en legde ik verslag van festiviteiten, evenementen, vergaderingen en bijeenkomsten.…

Zoals overal het geval is, werd er volop gekonkeld, geroddeld en gemalverseerd bij de kleine wijkkrant waarvoor we samen werkten en toen de dodelijke ziekte het oude lichaam van mijn vriend had aangetast, is men hem niet meer komen bezoeken. Hij had voor de desertie gevreesd die hem inderdaad ten deel is gevallen.…

Het valt niet te ontkennen dat het een schitterende bos bloemen was die de redactie van de Wijkkrant had laten bezorgen en ook het kaartje waarmee de collega's zich achter me schaarden getuigde van medeleven en was aardig. Het toonde spelende kinderen in een sprookjesachtige omgeving in de trant van Ot en Sien.…

In het Wijkcentrum was weinig veranderd sinds mijn tot ongeluk en verdriet stemmende vertrek bij de Wijkkrant enkele jaren geleden.…

Ter gelegenheid van Kerstmis waren toentertijd her en der vele rijkelijk versierde Kerstbomen opgesteld, ook in een Wijkcentrum waar ik die morgen bivakkeerde om de collectie thrillers in de aangrenzende bibliotheek in ogenschouw nam, onder tranen overdenkend hoe mijn langjarige werkzaamheden voor een wijkkrant voorgoed ten einde waren gekomen en hoe…

Men was mij dankbaar voor mijn inspanningen, voor mijn verwoording van het verhaal en voor de plaats die ik hen toekende in de Wijkkrant. De hoofdredactrice bekende eerlijk deze gaven zelf niet te bezitten en ze trakteerde de redactie op worstenbrood.…

Ik had kennelijk een solide status verworven als passagiere van de Opstapbus en het interview voor de Wijkkrant, eens, zo lang geleden, had mijn reputatie voorgoed bij het Servicebureau gevestigd en veel goodwill teweeggebracht.…

Tot mijn verrassing werden de twee grote, fraaie boeketten aan huis bezorgd; kennelijk als dank voor mijn redactioneel werk voor een wijkkrant en voor mijn notuleerwerk.…

En werkt u nog voor de Wijkkrant?" Hij woonde inderdaad nog altijd in de kapitale woning, vlakbij die van mij aan het Nassauplein met de bloemenweelde voor de deur en de chique donkergroene zonneschermen. Kennelijk was hij vastbesloten zijn voorspoedige leven aldaar tot in lengte van dagen voort te zetten.…

Ik tref mijn vriend, de fotograaf, die gedurende tien jaar trouw aan mijn zijde heeft gestaan tijdens mijn Liefdewerk Oud Papier voor een lokale Wijkkrant, aan in zijn "Oostenrijkse" kamer met de door een kunstenaarshand bont met bloemmotieven beschilderde hoge Oostenrijkse kast en het Apollobeeld dat de herenliefde symboliseert die hij praktiseert…

De hoofdredacteur van de bescheiden Wijkkrant, die er echter grootse ambities en pretenties op nahield, leek aanvankelijk vervuld van uiterste zorgzaamheid en mededogen voor de nieuwe vrijwillige journaliste die ik was en het is bezwaarlijk, pijnlijk en lastig een omschrijving te vinden voor het vuur en voor de passie waarmee de overige vrijwilligers…

grijze novemberdag als de BoodSchappenPlusBus van start gaat bij "De Reyshoeve", een bejaardencentrum in de Tilburgse wijk "De Reeshof" en als zij koers zet naar het Winkelcentrum Wagnerplein met "aan boord" drie oudere, grijsharige dames, een vrijwilliger als chauffeur, een eveneens vrijwillige begeleidster en ikzelf, verslaggeefster voor een Wijkkrant…

een stille, grijze novemberdag als de BoodSchappenPlusBus van start gaat bij "De Reyshoeve", een bejaardencentrum in de Tilburgse wijk "De Reeshof" en koers zet naar het Winkelcentrum Wagnerplein met "aan boord" drie oudere, grijze dames, een vrijwilliger als chauffeur, een eveneens vrijwillige begeleidster en ikzelf, verslaggeefster voor een Wijkkrant…

Moeders mooiste en jongste is de man niet, met zijn grijze, uitpuilende en uitbundig woekerende neushaar, maar zijn stralende, dankbare glimlach bevestigt hoe welkom ik ben als vrijwillig amateur-journaliste voor de Wijkkrant van Tilburg West (en dan weet ik weer waar ik het voor doe...)…

Later stond er in de wijkkrant een artikel over hem. Daaruit bleek dat hij ook gedichten schreef. Voornamelijk gedichten die over muziek gingen. Bjarne vond het indrukwekkende gedichten en hij besefte dat hij nog veel moest schrijven om zover te komen. Arnold Roodkop was populair in Utrecht. Bjarne kwam hem ook vaak tegen in het nachtleven.…

In de communicatie naar bewoners toe komt dit pijnlijk naar voren als tegelijkertijd twee tegengestelde beschouwingen over de inspanningen verschijnen in de Wijkkrant Helmond West en de Nieuwsbrief Helmond West. De eerste beschouwing is geschreven door verontruste huurders in hun wijkblad en verhaalt over het gebrek aan inspanningen van woCom.…

Een paar weken na de voorjaarsvakantie had ze in de wijkkrant gelezen dat er een cursus binnenhuis interieur Feng-Shui gegeven zou worden. Feng-Shui wat is dat? Ze las verder en besloot er voor te gaan, ze had toch hulp nodig wilde ze niet nog moedelozer worden dan ze al was. Haar man en kinderen lagen in een deuk toen ze het hen vertelde.…