Alle inzendingen over wonden

Beetje rood, beetje bruin zodat het net een heel diepe wond lijkt. Ha, niks aan de hand. Zie je wel. Die schaafwonden stellen ook niet niks voor. Schoonmaken, pleister erop en klaar. Zo doen die profwielrenners dat ook.…

Maar ik bedacht hoe de onzichtbare innerlijke wonden van de liefdespijn, die ik verborgen houd voor de mensen nog langzamer zullen genezen als de uiterlijke wonden....…

Een kleine wond vertoonde zich aan de binnenzijde van mijn rechter middenvinger.…

Mij hebben ze gebroken ja, maar de pijn van iemand van wie je zoveel houdt, slaat een nieuwe wond. Neee roep ik machteloos. Hoe moet ik ooit nog iemand vertrouwen? "Hoe weet ik of jij me niet slaat" vraag ik haar. Ze zoekt mijn blik in een ijzigwekkende stilte. Pakt mijn kin zachtjes vast om me aan te kijken maar ik ruk me los, verstijfd.…

Een felle pijn had mijn been getroffen, was dit onverwacht en plotseling komen bezetten als een leger in oorlogstijd. Een ranselende pijn die geselde en die het been doorsneed als een mes. De pijn noodzaakte mij te strompelen bij mijn trage parcours door de straten en deze veroordeelde mij bijna tot de status en de lotsbestemming van een slachtoffer…

Zijn beide armen tonen een roodachtig onheilspellend patroon van wonden. Om de innerlijke pijn te bestrijden met nog meer, andere pijn snijdt hij zichzelf en verwondt hij zich met telkens nieuwe wonden. Op de andere arm drukt hij nog steeds de sigaretten uit. Nadat een wond genezen is, volgt telkens weer een nieuwe verwonding.…

Mijn leren bank, een erfstuk, die mijn armlastige ouders eens konden aanschaffen van een onverwachte en onvoorziene bonus; de bank met de gecapitonneerde kussens waarop mijn hoofd ooit rustte als op de blaasbalg van een mannenborst; deze bank is zwaar beschadigd en draagt als het ware wonden zoals ook wonden mijn hart en ziel geselen en tormenteren.…

Wondschok Ik had je aan mijn hart geketend als mijn kostbaarste verworvenheid, maar je scheurde je los De gapende wonden schrijnen en pijnigen mij Mijn rode rozen konden niets verzachten, niets vergoeden Ik strek mijn handen uit; tevergeefs grijp ik in de leegte om mij heen wrok en rancune heersen in je hart…

Vanmorgen bedekte een lange, zwarte pantalon de diepe wonden die geslagen zijn en die nu tijdelijk schijnen te zijn genezen, echter nauwelijks tot opluchting of blijdschap van meneer....…

Wanneer men het zout in de pap niet waard is, gebruikt men dit dan in de wonde?…

Is het niet een beetje paradoxaal om te beweren dat de tijd alle wonden heelt als iedereen eraan doodgaat?…

De "wond" bleek ongeneeslijk en ook de trouwe, onmisbare laptop heeft het af moeten laten weten. Meneer prutste echter even aan de kabel en verving deze zodat ik met helder stemgeluid weer kan spreken door de hoorn en mijn luttele schrijfsels weer kan verzenden......…

Tijd heelt geenszins alle wonden Tijd heelt geenszins alle wonden Bovendien, wat ben jij gewend...?…

Waarom haalt hij de wonden steeds opnieuw open en maakt er nieuwe bij? Waarom laat hij de wonden ook nooit helen? Wat heb ik hem gedaan, dat hij zo tegen mij doet? Allemaal vragen zonder antwoord.…

Subtitel: 'k Was drieëntwintig en kwam terug Hippocampus; hier vindt de langetermijngeheugenopslag plaats Nieuwsgierig was ik in 2001, twaalf jaar na dato, hoe de 'Tank Man' zich twaalf jaar daarvoor had gevoeld; een iconisch beeld van een Chinese demonstrant pal voor vier zich langzaam voortbewegende tanks, een op je netvlies klevend fragment…

Zeven letters en een spatie, krachtig gedicht waar anderen wonden open laten. Heb het gehad met mooischrijvers en slachtofferrolpatronen, een zelfmoordende boekenpresentator. Wat wil je nou, begrepen worden of niet ? Zeg wat je hebt te zeggen, plusminus in een zin.…

Gelukkig was de kanker verwijderd, maar de wond op mijn linkerwang is nu zes centimeter en vertoont zwellingen van vocht. Dat vocht zou vanzelf verdwijnen, via de wond zelf of via het lichaam. Een groot litteken zou blijven, maar dat vind ik niet erg, nu ik 82 ben.…

Wat heeft die te maken met mijn open wond dan? Het blijft stil en ik zeg: weet je wat, ik bel mijn huisarts wel want dit is te idioot voor woorden: goedemiddag.…

Sinds lange jaren rust je daar, onder de eik die je uitkoos en die je beschermt, zoals het leven je nooit heeft ontzien en zoals dit die ongeneeslijke wonden heeft geslagen....…

In een visioen doorstak Jezus Christus je zijde en je had inderdaad een zichtbare wond in je zijde. Dit doorboren van het hart duidt op de vereniging van liefde met God. Je voelde in het diepst van je ziel een open wond en voortdurende pijn. Op 20 september 1918 kreeg je de vijf wonden van Christus en deze stigmata bleven er vijftig jaar lang.…

Hij beloofde af en toe bijdrages te blijven leveren op www.nederlands.nl wat wij als een welkome pleister op de wond beschouwen. George: bedankt!…

Als in extase greep ze mijn beide handen, kennelijk veronderstellend in haar idealisme dat ik de "Godmens" zou zijn, "The benefactor of mankind", de grote weldoenster die al het leed kan wegnemen, die alle wonden kan helen. Haar oude en verweerde gezicht lichtte op in een hemelse glimlach. Maar de gaven schieten te kort.…

Het leven had diepe wonden geslagen en een bres in de onbezonnenheid en het enthousiasme waarmee ik eens afgestormd was op de droom die ik had willen veroveren én op de idealen die ik had willen verwerkelijken. Tot haar gave geest en gestalte wilde ik terugkeren.…

We ontmoeten elkaar bijna dagelijks en wel vóór de glazen, openschuivende deuren van de supermarkt. Zijn benen steken stakerig uit vanonder zijn zwarte korte broek en ik wijs op het dikke, witte verband waarmee zijn rechterbeen verbonden is en vraag: "Gekneusd of gebroken?¨ "Nee", verklaart hij, "Gesneden". Zijn beide armen zijn vandaag…

En zo hoop ik dat ook Zijn diepe geestelijke wonden en kwetsuren eens zullen genezen…

Maar natuurlijk vormt mijn suggestie een verlegenheidsoplossing; haar rouw en verdriet schijnen vooreerst onherstelbaar en ongeneeslijk; de wonden willen vooralsnog niet helen; de pijn blijft schrijnen en branden en blokkeert het hart en en innerlijk van mijn ongelukkige vriendin als een ongeneeslijke wond die haar hart en ziel verkrampt en slechts…

Maar natuurlijk vormt mijn suggestie een verlegenheidsoplossing; haar rouw en verdriet schijnen vooreerst onherstelbaar en ongeneeslijk; de wonden willen vooralsnog niet helen; de pijn blijft schrijnen en branden en blokkeert het hart en het innerlijk van mijn ongelukkige vriendin als een ongeneeslijke wond die haar hart en ziel verkrampt en die slechts…

De schade aan mijn bank is als de wonden, geslagen in mijn hart door de talloze kwetsuren uit een lang leven: door armoede, liefdesverdriet, desertie en de harde, wrede woorden van de mensen, in een schijnbaar nooit eindigende sequentie, als uit vuurmonden, als kanonskogels op mij afgevuurd en de kwetsuren zijn als mokerslagen op het aambeeld van mijn…

Het verhaal van de dag vertelt zichzelf, van die wonden van een oude boomstronk die zich angstvallig vastgrijpt in moederaarde. Van de magie van pasgeboren ochtendlicht en van die eendags-vlieg die zo'n geluk had met het weer, maar diezelfde avond nog bejaarde. Gedachten nemen de loop; Er was eens een dag… die werd ingeschat op zijn waarde...…

Een steriel gaasje op een grote gapende wond houdend. Zijn geschreeuw ging werkelijk door merg en been, maar veel erger was het nog, toen ik helemaal niks meer hoorde. Hij lag opeens slap in mijn armen. Geen gehuil meer, geen schoppende bewegingen meer. Niks. Wat duurt zo’n ritje naar het ziekenhuis toch lang.…