Alle inzendingen over ziekte afscheid borsten

...zich over haar ontvouwde en dat zij voor altijd afscheid moest nemen van de haar zozeer innig dierbare welvingen van haar bovenlichaam, van de halfronde, zachte, tedere lobben bekroond door de tepels, die als halve citroenen op haar lichaam rustten en die haar mede tot vrouw stempelden. En het...

...leven op verder bouw. ik kan nu echt niet meer zonder hun. liefde, hoop, een relatie en misschien wel een huwelijk is wat ik hun gun. ik hoop niet dat ik binnenkort verplicht afscheid moet nemen. want dan heb ik niemand meer en neem ik de benen. ik wil geen afscheid nemen van de mensen...

...de dood trompetterde en je moest gehoorzamen. De ziekte had zich genesteld in je lichaam en greep om zich heen, woekerde kwaadaardig en wild en liet je niet met rust. De dageraad die haar pasteltinten voor mij nog iedere dag tentoonspreidt, zal er voor jou nooit meer zijn. Nu, op een stille...

...maar ook desastreuze herinneringen ooit instorten en vervallen tot een ruïne? De avond spoedt zich ten einde: bij het station neemt mijn zus afscheid met een vluchtige kus en ze verdwijnt in de duisternis; de duisternis die haar liefste gestalte eens voorgoed zal verzwelgen en...

...verzwegen. Het verdriet wordt bij het ene afscheid benoemd, bij het andere afscheid niet maar is altijd voelbaar. Troostende woorden worden uitgesproken, bij deze vier bekenden vanuit een christelijke traditie. Een God die je geliefde naar het licht leidt, die je geliefde zal beschermen,die...

...jaar stug en gedegen oefenen is het uur van het afscheid aangebroken. Het kleine zaaltje aan het Energieplein zal ik nooit meer bezoeken waar mijn vriend de fysiotherapeut de scepter zwaaide. Als een klein, besloten universum, als een wereld in een wereld waar ogenschijnlijk het leed niet heerst,...

...kuisen. Het is een verschrikkelijke ziekte. Diegenen die er onder lijden vinden zichzelf SUPERnormaal, iedereen die hun ziektebeeld niet deelt vinden ze niet normaal; ze vinden die 'abnormaliteit' zo bedreigend dat ze vinden dat ze het absolute recht hebben met alle middelen die...

...staan kort gezegd voor een ongeneeslijke longziekte. De ene keer is het erger dan de andere keer en hij moet altijd uitkijken: elk zuchtje wind levert hem een koutje op, dat koutje gaat doorgaans over in het grovere geschut en zo tobt ie alweer anderhalve week met hoestbuien en nachtelijk...

Op de zevenentwintigste januari, de dag van jouw verjaardag, kwam de familie gewoonlijk bijeen in het oude huis; mijn geboortehuis. Feestelijk gebak werd bij die gelegenheid geserveerd en meestal bracht ik je een azalea met sneeuwwitte bloemen, jouw favoriete plant. De collega's zijn jou nooit...

...aan de andere kinderen de litanie van Gerardus Majella om voor het broertje dat zo ver weg was te bidden en om om genezing te vragen van zijn geestesziekte en om zijn thuiskomst. En zo stamelden de kinderen de frasen, weergegeven op het bidprentje met de beeltenis van de heilige Gerardus...

...door een rouwproces, een rouwproces waarin ik afscheid moet nemen van een lichaam dat naar behoren functioneerde naar een lichaam die het op bepaalde momenten helemaal laat afweten. In deze kamer waar ik dit alles nu op papier probeer te zetten heb ik heel wat afgeleden, niet te tellen zijn de...

...Ziekenhuis, onherbergzaam brandpunt van ziekte, dood en verdoemenis, over het smalle pad dat voert langs het riviertje De Leij, dat rustig voortkabbelt en voort zal stromen alsof onheil en het ultieme afscheid niet bestaan en nooit bestaan hebben, en de zwarte kerven in de sepia-kleurige...

...de duivel hen op de hielen zat, namen ze snel afscheid. Voor mevrouw Van Keulen ben ik hoogstwaarschijnlijk altijd, letterlijk en figuurlijk, een schimmige gestalte gebleven die zich ergens aan de periferie van haar bewustzijn en blikveld ophield, voor mij was zij deerniswekkend; een moeder...

...uren doorbracht.... De anderen hadden eerder afscheid genomen na zijn 40-jarige "carrière" van klein ambtenaartje aan het gehate kantoor, tijdens welke ze niet hadden nagelaten hem te bespotten, te kwetsen en en te beschimpen, met het futiele geschenk, dat hij niettemin graag had willen...

Nu is er nog de haven met de kleurige boten die we samen bekeken tijdens de wandeling. Nu strekken de straten van de stad zich nog om me heen uit; nu scheiden ons nog maar negen luttele maanden, maar de tijd zal reuzensprongen maken. Jij blijft altijd bij me, onverminderd, in je gedaante, in je...

En dan zegt men: "Hij had vocht achter de longen"; een standaarduitdrukking, welhaast een cliché van de goegemeente, onwetenden, ondeskundigen en weinig geïnteresseerden, die nauwelijks op de hoogte zijn van de weidse wetenschappelijke terreinen waarop de medische kennis zich in al haar...

...getekend werd door crises en oorlog, desastreuze ziekten en alle denkbare vormen van ongeluk. In één van de genoemde huizen, in één van haar kamers, was ik eens getuige hoe mijn tante, de zus van mijn moeder, zozeer het verlies van de fraaie, gebogen, gewelfde lijn van haar borst betreurde...

...geen woord zal over de lippen komen als het over afscheid nemen gaat. Heel sporadisch wordt er dan toch een woord gelost, in de hoop dat de ander het durft aanvaarden. Het afscheid kan men in vele vormen gieten. Toch het heengaan niet. Ik hoop dat ik ooit de kracht zal hebben om daar open en bloot...

...enige tijd later eveneens weggenomen worden; de ziekte die vooreerst aarzelend postgevat had in haar lichaam als een kwaadaardige, moordzuchtige infiltrant moest verhinderd worden door te dringen in cellen, weefsels en botten. In die tijd maakte het op mij een buitengewoon absurde indruk als...

...enige tijd later eveneens weggenomen worden; die ziekte die vooreerst aarzelend postgevat had in haar lichaam als een kwaadaardige, moordzuchtige infiltrant moest verhinderd worden door te dringen in cellen, weefsels en botten. In die tijd maakte het op mij een buitengewoon absurde indruk als...

...om de vraag heen waarom er nu plotseling afscheid van Zeeland genomen wordt als lokatie voor de opleiding van onze vechtjassen. Het was op zich een verbale prestatie van formaat om de schuld nu bij de beperktheid van de gekozen plaats te leggen, bij de infrastructuur, bij de arbeidsmarkt,...

...in diep verdriet en verbittering het verlies van haar borst betreurde en mijn moeder de prothese toonde die hiervoor soelaas zou moeten bieden. De fatale ziekte sloopte haar verder en verder. Op mijn kastje zit een pop die een donkerblauwe, kunstig gebreide maillot draagt; een laatste...

...als glazenwasser beticht ik haar van intimiteitsverstoring, maar dan, krijg nou, haar borsten, Japanse borsten!

Eerst overvalt ons het nieuws dat Johan Cruijff is overleden, maar per toeval kom ik erachter dat Jan Borst eveneens is overleden. Ivan Grud gebruikte hij ook wel als soort van pseudoniem. In mijn radio-tijd heb ik maar WAT veel werkjes van hem in de uitzending "meegenomen" en wat was hij daar...

...mijn "vrienden" praat ik niet over mijn longziekte. Zij zouden, zoals te doen gebruikelijk, alles terugbuigen naar hun ziekelijke en ziekmakende ego en zoiets zou mijn kwetsuur verlevendigen; de altijd brandende wond in mijn hart nog verder voeden en openen. De "vriend", die hele dagen...

...of haar niet geschonden of verwoest waren door ziekte en dood; ieder moment zou men hem of haar bij de naam kunnen noemen, de eveneens zo vertrouwde en geliefde naam en hij of zij zou de ogen openen en opstaan en het leven zou doorgaan alsof de boze, satanische nachtmerrie van ziekte en dood...

...uit de kolkende golven van hun psychiatrische ziekte en de verwarring blijft overheersen. Ik neem afscheid en stap op en ga in een morsige cafetaria die me helaas teveel herinnert aan mijn mislukte en ongelukkige liefde twee broodjes kaas eten en daarna brengt een bus me hotsend en botsend...

...eenrichtingsverkeer. Zijn hartstochtelijke afscheid van deze wereld, van de werkelijkheid die hij zozeer liefhad, van het zonlicht, van de vogels, van de bomen, vond voor de man van mijn "vriendin" de meest geschikte vertolking in een lied met de passage: "I'll give the flowers to the...

...ik zou willen omschrijven als "apenarmen" voór zich uitgestrekt op de tafel. Hij was altijd betrokken en meelevend geweest tot de dag kwam waarop ik moest vernemen dat de dodelijke ziekte met de onheilspellende naam "slokdarmkanker" hem letterlijk "bij de strot had gevat". Bestralingen en...

...gevraagd of hij aan Bjarne wilde vragen of hij afscheid kwam nemen. Nog eenmaal zou Bjarne in het leven van Emma verschijnen, deze keer niet voor de liefde of voor een ruzie, nee deze keer zou het zijn om afscheid te nemen. Drieënzestig jaar, het was natuurlijk veel te jong. Drie soorten...