Alle inzendingen over zusje

Het huis zorgt goed voor jou, mijn zusje lacht korsakov van zich af en drinkt een kopje koffie. De visite vraagt en krijgt een beker volle melk. Vandaag gaat het niet goed, copd en roken gaan niet samen, zuurstof wordt in mijn zusje gepompt. Godverdomme denk ik dan, zusjelief, ik wil je zo niet laten gaan. En toch laat jij, zomaar, alles gaan.…

ik stond te wachten op mijn kleine zusje bij school. opeens kreeg ik een jongen in het oog. hij leek me aardig, ik vond hem knap en hij zag er niet bepaald dom uit. ik zette dus steeds een stapje dichterbij en begon een praatje met hem. hij vertelde dat hij ook op zijn kleine zusje stond te wachten en haar heel lief vond.…

‘Met mijn zusje.’ ‘Je zusje? Waar is ze dan, ik zie haar niet.’ ‘Nee, dat klopt, ik kan haar alleen maar zien, niemand anders,’ zei het meisje geheimzinnig. Het kind rende weg en riep tegen de spelende kinderen, dat dat rare kind een zusje had, maar niemand kon dat zusje zien en dat ze daarmee aan het praten was.…

De zusjes; mijn zusje en ik brachten er de winternachten door in die verre, voorbije jaren en op de beslagen ruiten tekende ik sprookjestaferelen en ik vertelde mijn zusje fantastische verhalen. De razende tijd heeft alles vernietigd maar ZIJ is mij gebleven als het enige, als het meest dierbare op deze aarde....…

Zusje belde me en vroeg of ik zat danwel kon gaan zitten. Was net onderweg naar mijn fiets onderaan de trap om boodschappen te doen. Ik nam plaats op de derde trede van beneden, zeg het maar. Haar boodschap, longkanker, ongeneeslijk. Toen vroeg ik haar of ze nu het liefst een peuk zou willen roken. Tuurlijk, lachte ze in mijn oor.…

Mijn zusje belde elke dag. Mijn zwager hielp mij ook op elk gebied. Weer een andere afkickkliniek. Maar hoe ik ook mij best deed, het ging niet goed, niet gewend als ik was aan regels met mijn onrustige levensstijl. Ik zorgde er voor dat het ondanks de hulp van mijn zusje en man er weer niets van terecht kwam.…

De militair die woonde in de hoge huizen aan de Fatimastraat, de heer Van V., ontwaarde mijn zusje bij de plantenkassen en droeg haar op zijn arm naar ons veilige ouderlijke huis.…

De pop van mijn zusje droeg de naam "Liselotje" en ook zij werd vertroeteld, gekoesterd en verzorgd.…

Mijn jongste zusje (15) was bij mij op visite. Het was gezellig. Ze woonde op een begeleid-kamer-project en moest om 21.30 thuis zijn. Mijn man bracht haar even thuis. Toen ze weg ging gaf ze me een kus en zei: "doei lieffie, tot vrijdag." 00.15u De bel gaat? De bel? Zo laat, wat is dit?…

Helemaal links zie je mijn zusje op de schoot van onze elegante, jonge moeder. In het midden sta ik. Met wijd opengesperde, waakzame ogen kijk ik in de lens. Mijn zusje en ik dragen beiden jurkjes die we ongetwijfeld hadden overgenomen van een tante. Rechts zie je onze vader. Hij kijkt indringend ons broertje in de ogen.…

, schreef Franz Kafka, denkend aan John, die zijn zusje Linda voor zijn SBS-kar spant.…

Mijn zusje slaakte een zucht van verlichting, toen de deuren zich sloten en de lift zich in beweging zette. En daar in die lift heb ik beterschap beloofd. En weer en nog een keer...…

....en zo sliepen wij nacht aan nacht in de monumentale bedden - geërfd van een tante - die de kleine kamer grotendeels in beslag namen; mijn zusje en ik. Tijdens de winternachten tekende ik taferelen op de beslagen ramen en verzon verhalen om haar te vertellen.…

Ze zag haar zusje er liggen, aan al die darmpjes en al die apparatuur. Er liepen tranen over haar wangen. "Linde hoor je mij? Ik ben je zusje Caro. Word alsjeblief wakker, 't was mijn schuld,sorry." Haar moeder sloeg een arm om Caro heen. "Je bent niet schuldig,Caro." Ze stond naast het bed van haar zusje.…

"Over een poosje krijg je een broertje of zusje" hebben papa en mama hem verteld. Hij dacht het begrepen te hebben. Maar wanneer hij het herhaalt, als het wezentje in mama's armen ligt: "Een broertje of zusje!", wordt hij gecorrigeerd: "Neehee een broertje!". Het zal wel.…

Morgen begraaf ik mijn zusje en poezenkind is krols. Dood en leven stonden nimmer eer zo dicht bij elkaar. Een keuze is onmogelijk, kies trek ik mij terug en vraag om een teken voor mijn gelijk. Heb ik hier een punt ?…

de richting van het zusje, de kameraad en metgezellin die mij geschonken was voor het leven.…

Het is een warme zomerdag en mijn zusje Rosa en ik gaan op de fiets naar het zwembad in het dorp zo’n tien kilometer verderop. Ik ben een jaar of tien en mijn zusje is vier jaar jonger. Mijn moeder gaat niet mee. Ze houdt niet van zwembaden. Als we bij het zwembad zijn, zie ik dat veel kinderen wel een moeder bij zich hebben.…

Zoals altijd samen met haar zusje. Want na de theetijd volgde de luistertijd, het ten gehore brengen wat zij die dag had geleerd. En graag deed ze dat nu, want over vier dagen was er weer een optreden met het koor. Haar zusje speelde ook een beetje cello, maar vond contrabas leuker – dat vond ze makkelijker.…

" Zijn tweelingbroer volgde hem op de voet, terwijl ik hun zusje in cirkeltjes door het water trok. Het was zondag 2 oktober 2011. De zon scheen hoog aan de hemel. Dat het water koud was, maakte helemaal niets uit.…

Als dochters van een klein ambtenaartje werd mij en mijn zusje hoe dan ook niet veel toebedeeld.....…

Mijn zusje en ik speelden een hinkelspelletje. Ik had de tooi afgedaan en schudde mijn piekerige haren los. ‘We gaan naar het klooster toe,’ besliste mijn oudste zus. ‘Die oude mensen geven veel.’…

ons zusje ze is dood hoe kan dit, waarom? vraag je je zelf af, en nog steeds. ze is verongelukt!! we kunnen het niet begrijpen zo'n mooie lieve meid en nu is ze weg... het moeilijkste was nog niet voorbij, de dagen erna zijn heel zwaar geweest.…

toen hij zei, wat mij betreft mag mijn Hij moest leren zusje gaan studeren, ik heb daar niets op tegen. Wou je daar een medaille voor hebben of zo? ze was erg boos. Jij doet verdomme hier je ding en nu Hij moest leren ga jij je bemoeien met wat je zusje zal gaan doen in dat prachtige land van jou?…

Mijn broer en ik waren verkleed als “medisch” personeel met een brancard tussen ons in waarop mijn jongere zusje lag als “gewonde patiënt”.…

De vos kreeg elke ochtend zijn ontbijt samen met de konijnen en de cavia's van mijn zusje die dol was op dieren. En soms kregen we tranen op ons brood van ons ontroostbaar zusje, want er ging er regelmatig eentje dood.…

(In die vroege jaren tekende ik voor mijn zusje illustraties op de beslagen ramen die door het licht van een straatlantaarn geprojecteerd werden op de muur naast haar bed en vertelde haar mijn zelfverzonnen fantastische verhalen....)…

Ik herinner me nog altijd het kleine amfitheater in de bosrijke omgeving en de dramatis personae: Jan Klaassen en Katrijn en bewaar nog een foto waarop ik met mijn zozeer geliefde, kwetsbare jonge zusje op een schommel, omringd door boomstammen, mijn arm om haar heen sla.…

Als meisjes waren mijn zusje en ik bij de "Volt"-gymnastiekvereniging en we droegen de blauwe turnpakjes waarop sommige andere meisjes die veel leniger waren dan wij en die opgewekt en onvervaard de evenwichtsbalk en de wandrekken beklommen, het rode, blauwe en oranje lintje droegen dat voor ons niet was weggelegd, ten teken van hun vorderingen.…

Op een oude zwart-wit-foto uit 1958 sta ik met mijn vader, moeder en zusje onder die boom, in de sneeuw, die in dat verre, voorbije jaar zo overvloedig de wereld bedekte.…