Alle inzendingen over Hendrik Leys

Tante Louise was nooit erg gezien geweest bij de familie Hertsenberg, maar haar overlijdens-annonce deed de deur dicht. Onder haar naam stond ‘Zo, jullie hebben je zin’ en ‘Geen bloemen of ander vermaak’. Louise had stil geleefd, afgezonderd van de wereld. Teleurstelling was haar...

Melissa zag neef Johan bij de notaris met piepende banden wegrijden, zonder haar iets te vragen. Ze waren eendrachtig met zijn auto naar Friesland gereden, maar van die wilsovereenstemming was nu niets meer over. Het kon haar niet veel schelen. Ze moest er niet aan denken met die hufter weer vele...

Melissa overdacht de mogelijkheden die het grote huis haar zou kunnen bieden. Een geëmancipeerde meid is op haar toekomst voorbereid. Maar echt van harte ging het niet. Ze was moe. Albertus had niet veel voedzaams in huis. Ze beperkten zich voorshands tot een kopje poederkoffie in de tuin onder...

Melissa werd wakker door een amechtig kuchende automotor, gevolgd door uitlaatknallen. De plek naast haar in het grote bed was leeg. In de badkamer hoorde ze watergeruis en vloeken. ‘Kutmesjes. Ik ga een shaver kopen.’ Ze deed het raam open en zag een verveloos bestelautootje. Op de...

Melissa keek hem aan. ‘Albert.’ Het “Bert” kwam haar niet gemakkelijk uit de keel maar Albertus nog minder. ‘Ja?’ ‘Volgens mij ben jij niet een snelle beslisser.’ Hij haalde de schouders op. ‘Beslissen kan ik razendsnel. Het is meer de uitvoering die onder vertraging lijdt....

De vrouw in de deuropening keek onbegrijpend. ‘Mevrouw Hertsberger?’ ‘Mevrouw Louise Hertsberger.’ ‘Oh. Zeg dat dan meteen. Louise. Ja ja. Maar die is volgens mij ernstig overleden.’ ‘Ja, maar ze heeft ons gevraagd eens bij u langs te gaan.’ Ze keek het tweetal onderzoekend aan....

Albertus nam plaats op het terras om daar een gedoogpeuk te genieten. Dat kwam hem op een licht-afkeurende frons van Roosje te staan, die het zich als vrouw tot opdracht rekende steeds haar invloedsgrenzen te verleggen. Albertus beantwoordde dat met een blik van ’jekennutmedoen’, waar Roos...

Het was zover op de Staete. De eerste twee bewoners, Elisabeth en Johannes, waren geronseld en nu moest de logistiek worden vastgesteld. Kleine territorium-kwesties tussen Roosje en Melissa staken onverwacht de kopjes op en werden met nauw verholen vrouwelijk venijn uitgevochten over de hoofden...

De man schuifelde over het grind, zwaar leunend op zijn wandelstok. Hij overzag de banken rond de vijver. Die waren allemaal bezet. Zuchtend liep hij door. Hij hoorde een stem achter zich. ‘Meneer?’ Hij keek om. Een dame wenkte hem. ‘Als u wilt kan ik wel een beetje opschuiven.’ Ze...

‘….. en als je een boel paarden ziet, dan moet je links af.’ Het regende als een gek. Op de hoek van een weggetje stond een verzopen hitje, zoals die vroeger op de kermis de draaimolen rondtrokken. Het keek mij verloren aan, de lange haren over de ogen in natte strengen. Ik stopte en keek...

Ik werd wakker door getrippel en gekrabbel boven mijn hoofd. Dat zou Timmetje wel zijn, zoals aangekondigd door mijn huisbazin. Vermoedelijk een eekhoorntje. Ratten gaan niet zo hoog. Ik sloeg het roodbonten gordijntje opzij aan de voorkant. Op de velden hing de ochtendmist laag over de grond. Het...

'Hé, daar staat een ambulance.’ ‘Ja.’ ‘Dat is toch bij tante Annie voor de deur. Die op de derde etage woont?’ ‘Ja.’ ‘Is ze ziek?’ ‘Nee.’ ‘Daar ligt iemand op straat.’ ‘Ja.’ ‘Met een TV in zijn armen.’ ‘Ja.’ ‘Dat is toch Ome...

De vergadering was afgelopen en ik had het er niet slecht afgebracht. Er zaten wel wat lekken in mijn presentatie, maar niet desastreus. Blijk van tevredenheid met mijn werk was de uitnodiging van Mevrouw Pauline (met hoofdletters, want ze is eigenaar van de firma) om even wat te gaan drinken. Ik...

Liesje is mij overkomen. De ene dag was ze vol levenslust en ondeugd, de volgende staarde ze langs me heen, kwijlend. Huilen ook. Soms schreeuwen, machteloos. Onpeilbaar verdriet, wat ze niet kon verwoorden, hoe ik ook vroeg en tastte. Dan uren lang haar hoofd schudden. Niet eten. Dagen gezocht...

Ik zag de afdaling van Pauline na haar bad met enige zorg tegemoet. Overdag zag ik genoeg van haar om te weten dat ze weliswaar fors, doch fraai was opgezet. Maar ik had me voor niets opgewonden. Ik zag haar van boven de trap gradueel naar beneden komen. Het eerste was een paar slofjes met...

Met een zwaar hart nam ik Pauline mee naar huis. Ze was van mening dat haar logee haar eerst even moest leren kennen voor ze bij haar kwam wonen. Ik had daar zo mijn bedenkingen bij, want Pauline is op het eerste gezicht een imposante vrouw. Groot, met een heldere, ver dragende stem. Hoewel de...

Bij Paulines wat overijlde aanbod aan mij om Liesje in haar huis op te nemen was een aantal logistieke problemen buiten beschouwing gebleven. Ze had een toko, die gerund moest worden, zoals dat in het hedendaags jargon heet. Ze keek me schattend aan. ‘Wat wil jij?’ ‘Ik ben je tweede...

Er zijn plaatsen waar je beter niet kunt komen. Het probleem is alleen dat je die niet kent. En als je ze kent dan is het te laat. Zo ook gisteren. Ik loop nietsvermoedend een kroeg binnen, want ik had dorst. Een geldige reden zou je zeggen, maar ik had beter naar een openbaar toilet kunnen gaan,...

Toen de dame terugkwam, enigszins op orde gebracht, zette ze zich op een kruk verder. ‘Dan kan ik je beter zien’, verklaarde ze. ‘Lijkt me geen voordeel.’ Ze knikte instemmend. ‘Maar het praat wat makkelijker. Meer afstandelijk ook.’ Ik kon dat onderschrijven. Vrouwen als zij...

‘Zeg, Charles?’ ‘Zegt u maar Kees, meneer. Een grapje van mevrouw.’ ‘Áh. En vermoedelijk is ze evenmin lesbisch.’ ‘Ik ben diezelfde mening toegedaan. Mevrouw houdt van grapjes.’ ‘Heeft mevrouw een naam, Kees?’ ‘Nou en of. Ze heet Alie. Uit de heffe des volks, zoals ze...

‘Een reet als een kathedraal en tieten van hier tot Timboektoe.’ Aldus de aanbeveling van mijn vriend Sebastiaan, die zijn goede opvoeding en academische vorming probeert te maskeren door vermeend populair taalgebruik. Hij vergat nog haar lange helblonde haren, die tot aan voornoemde kathedraal...

Sebastiaan en ik zaten aan de bar en dronken een biertje. Anita zou straks komen. Hij keek mismoedig het lokaal rond. Overal was werk in uitvoering ter voorbereiding op het geslachtsverkeer. ‘Dat lijkt nou wel heel wat’, zei hij, ‘maar als paaltje bij puntje komt draait het toch weer uit op...

Om zes uur des voormiddags stond ze voor mijn deur, geheel in nauwsluitend zwart leder gekleed. Ik had mijn duffelse jack aan. ‘Wat een lullig jekkie heb je aan. Daar moeten we gauw eens iets aan doen.’ Ik kon het niet tegenspreken. Mijn garderobe was niet op internationaal motorverkeer...

“Aux vieux bon temps”. Ze heette het hotel, waar Anita direct op afliep. ‘Gôh. Het bestaat nog. Kijken of ze plaats hebben. Ze spreken er ook Nederlands.’ Te mijnen faveure, bedoelde ze fijngevoelig. Een oudere dame stond in de receptie. ‘Bonjour, madame de Bournage.’ Die keek...

‘Heb je even tijd?’ Tijd? Nee, natuurlijk niet. Ik ben net druk bezig met de notitie die hij gisteren had willen hebben. “Oneerlijke concurrentie”. Tegenspraak in zichzelf. Er is ook een duurder woord (Latijn, geloof ik), maar daar kan ik zo gauw niet op komen. Ik ben maar een eenvoudig...

Men zei: zo kun je niet verder. Men zei: je zult iets moeten doen Men zei: een man alleen is maar niks. Ik zei: altijd beter dan besodemieterd te worden. Men zei: er zijn ook goeie vrouwen. Ik zei: oh ja? stel me maar voor. Men zei: ja zeg, die liggen niet voor het oprapen. je zult een beetje...

'Weet je wat jij moet doen, Ria?’ Ik had geen idee. Behalve dan dat ik dit kutkantoor met spoed moest verlaten. ‘Jij moet er eens even uit.’ Hoe bedoelu. Uit? Ter keurige voorbereiding op “weg”? Als in “ontslagen”? Met nog een leuke gratificatie ten afscheid. Ja zeg. Hallo. Ik ben...

Het interieur was quasi-rustiek. Een koperen olie-hanglamp, met een losslingerende elektrieke draad verbonden aan een stopcontact. Een chaise longue, waarop verdachte vlekken zichtbaar waren. Een dikke pers op de lage tafel, zo een waar je beker op omvalt. Op het hout ingebeitste kringen van glazen...

Ik keek rond in de kamer. Ik had mijn tas en koffer in een hoek gezet, ter latere afhandeling. Ik reis altijd mager. Zo min mogelijk troep, want thuis blijkt altijd dat ik de helft niet gebruikt heb. Ik gooide de tas ondersteboven zodat de inhoud op de grond viel. Een paar schone onderbroeken...

Ik moet droomloos geslapen hebben want toen ik wakker werd zag ik in het ochtendlicht mijn huid als fluweel. Op de gracht ben ik ‘s ochtends altijd bezweet, want ik droom wat af. Normaal weet men niet waarover die dromen dan gingen, maar ik kan altijd een nauwkeurig verslag geven van mijn...