Alle inzendingen over René Tweehuysen

Een klein hummeltje tekent vol enthousiasme een tekening voor de juf. Trots laat ze het aan haar zien. De volwassene reageert fel: 'de zon is niet blauw, je weet toch dat ie geel is?' Zo wordt al op zeer jonge leeftijd creativiteit vakkundig vermoord. Fouten maken, dat mag niet. Presteren, zul...

Mario van Parijs kocht voor een prikkie een grote bonk roest. Een oude loodsboot, rijp voor de sloop. Acht jaar lang werkt hij dag en nacht aan het schip. Bloed, zweet en tranen. Met vaartochten en verhuur van deze museumboot 'Castor' verdient hij vervolgens zijn geld. Hij is echter al heel...

Een man die ik ken, gaat in de supermarkt languit op de vloer liggen. Een vrouw met een gezicht op onweer duwt haar karretje voort alsof er niets aan de hand is. Twee pubermeisjes giechelen het uit. Terwijl hij onverwacht opstaat, vraagt hij of ze een liedje willen horen. 'Mag ik dan filmen?',...

In een nieuwbouwwijk kom ik ter wereld. Binnen acht dagen worden in het begin van onze straat vijf stieren geboren. Later komt er nog een geïmporteerde bij. We komen met zijn zessen in dezelfde klas. Een klasje van slechts zestien kinderen. Met overhand vormen we de grootste kudde. We hoeven...

Om me heen wordt gekakeld alsof hun leven er vanaf hangt. Een waar kippenhok. Het lukt me niet om me af te sluiten. En waar het over gaat? Zouden ze sterven als ze zouden ophouden met praten? Ik denk aan uitspraken van meditatiegoeroe's dat je zelfs in een drukke metro moet kunnen mediteren!...

Na achten schrik ik wakker. Had al op mijn werk moeten zijn. In het fietsenhok zie ik dat ik het slot van mijn fiets vergeten ben. Met de mountainbike het pand in dus. Koffie halen, moet op een andere verdieping omdat 'Onze Douwe' vandaag niet wil. Als ik 's middags bij het fietsenhok kom, besef...

Ik lees over een 'Choicemakersfestival' in Nijmegen. Schrijf het in mijn agenda en ga verder met waar ik mee bezig was. Dat ik niets van het leven wil missen, is de laatste tijd extreem. Heb geen schoon kopje meer in de kast staan. Mijn 'things to do lijst' schuif ik iedere week door. Ik ben...

Of ik dit jaar vijf uurtjes over heb? Natuurlijk, wie heeft dat nu niet? Ik scheur het stukje uit de krant en hang het aan mijn koelkast. Het blijft er weken hangen. Midden januari is het tijd voor actie. Ik bel met Philadelphia, een zorginstelling voor verstandelijk gehandicapten in Angerlo. Samen...

Wiskunde was een ramp. Behalve dan in dat ene jaar. Een timide leraar leidde degenen die wilden als een blindengeleidehond door het oerwoud van de getallen. Ook al stond je voor de twintigste keer in de korte rij bij zijn bureau, met dezelfde vraag, hij bleef de rust zelve. Ondertussen brak de rest...

Hij spreekt me toe. Zijn vertrouwde stem. Ik richt me op mijn ademhaling want ik weet dat hij dat zal gaan vragen. Een rondgaande beweging gaat tot diep in mijn buik. Zonder haperingen. Het voelt anders vandaag. Sneller dan ooit voel ik emotie opkomen. Diepe stukken. Babygehuil. Toch is het niet...

Twee treinen en een bus verwijderd van mijn vriendin. Gelukkig heb ik een Carmiggelt bij me. Hij sleepte mij er al vaker doorheen. Vind het wel wat hebben, met een boekje uit 1965 tussen de aaiphones. Als ik de bus in stap, hoef ik nog maar drie verhaaltjes. De stukjes zouden beter blijven hangen...

Saint Patrick's Day is het Ierse Koningsdag. Met het verschil dat alles en iedereen groen is in plaats van oranje. En het zal regenen natuurlijk. Niet omdat het 17 maart is. Het regent in Ierland altijd. Daarom is het ook zo'n mooi groen land. Verhalen over groen bier en groene rivieren, dat...

Met een bord pap op schoot doe ik mijn rondje websites. Niets bijzonders. Dat doe ik haast iedere dag. Al eet ik af en toe uit de pan. Ik lees dat de site waar ik zo graag mijn columns plaats een vaste columnist zoekt. Ik neem het ter kennisgeving aan. Tegen mijn tandarts zeg ik dat ik al een...

...zegt hij met lichtjes in zijn ogen: 'jij bent René.' Misschien heeft hij er tussen de schappen hard over na moeten denken, maar toch. Ongelooflijk. Hoe lang is hij al niet gepensioneerd? Ik reken snel uit dat het 28 jaar geleden is dat ik bij hem in de klas zat. Hoeveel kinderen heeft hij wel...

Of ik naar een groen evenement wil komen? Het leest als een uitnodiging. Blijkbaar sta ik op een groene lijst. Zet nogal vaak lijntjes uit. Weet nu alleen niet zo goed hoe ze me kennen. Beschouw het als compliment. Ik sta in het grote boek van wereldverbeteraars. Zeg in gedachten: 'Ja, ik zal er...

Paradiso 1996. Samen met mijn broer vooraan. In afwachting van Boudewijn de Groot en het Metropole Orkest. We zijn verreweg de jongsten. Raken aan de praat met bekenden van de zanger. Ze zijn nog oppas geweest bij Jim, Marcel en Kaya. We voelen een vreemd soort trots naast hen te mogen staan. Een...

Reorganisaties, jaarcontracten en tijdelijke banen, ik heb het allemaal meegemaakt. Ook nu was er geen druppel meer uit te persen. Ik mag wederom gaan bekijken wat ik wil worden als ik later groot ben. Regelmatig tref ik verse werklozen tijdens bijzondere workshops. Vertel hen dan dat juist...

Loop met mijn kameraad door de verlaten straten van Antwerpen. Een café roept. Eén blik is genoeg. Nemen plaats aan de bar en zien voor ons wel dertig prethaken, zoals Harrie Jekkers ze zou noemen. De muren volgehangen met schoolborden. Namen van bieren geschreven met krijt. Keurig gesorteerd...

Op het perron van station Emmerich kijk ik mijn ogen uit. Overal staan groepen jongeren. Uitgedost alsof het carnaval is. Hoeden, brillen en pruiken. Hun kleding fel. Verrassende combinaties. Een jonge vrouw met Heidistaartjes draagt twee flessen wijn als waren het skistokken. Een tiener zeult met...

In het donker bereiken we de top van de Pieterberg. Met het licht van mijn mobiel lees ik de laatste aanwijzingen in het boekje. Chris ziet in het vlammetje van zijn aansteker karige woorden in steen. Brandt haast zijn vingers. Hadden restaurants en bars verwacht. Een bruisend leven. Dit is het...

Op mijn rode mountainbike rijd ik door het Duitse landschap. Een jonge vrouw met een paard werpt me terug in de tijd. Terug naar de ponyboerderij van mijn oom. Een heerlijke tijd die ik iedereen zou gunnen. Trots als een pauw was ik toen hij met zijn ponykar bij onze lagere school kwam. De hele...

Bezoek mijn tante op het kerkhof. Veel zerken hebben dezelfde toon. De hand van de plaatselijke specialist in natuursteen. Een vorm van kunst. Voor het eerst vallen me de sterren op. In rots gebeiteld om geboortedatum aan te duiden. We bestaan immers uit sterrenstof. Lees ze als knipoog naar de...

Lees dat het ramadan is. Meteen ruik ik de indringende lucht van de sporthal. Geur van zwarte rubberen matten vol gaten. Die je vaak voor een deur ziet liggen. De plaats waar we altijd onze schoenen uit moesten doen voor de gymles. Een geur die ik waarschijnlijk nooit meer zal vergeten. Zelfs...

Vier Turkse vrouwen plukken rozenbottels van struiken. Ze belanden in zelf meegebrachte plastic zakken. Een Turkse man staat erbij te kijken alsof hij leidinggevende is. Ben gefascineerd. Ga als vanzelf langzamer lopen. Voel dezelfde fixatie als toen ik kind was. Er stonden talrijke...

Na een fikse wandeling door de Eiffel arriveer ik in Andernach. Tot mijn grote verbazing zie ik knolvenkel en koolrabi groeien midden op een rotonde. Even verderop staat een grote boerenwagen vol met tomatenplantjes. Door de glazen wanden kun je mooi de wortelstelsels zien. Een inwoner vertelt me...

Als door een mug gestoken, pak ik wat euro's en stap ik op de fiets. Kleurrijke vlaggetjes heten me welkom. Kwam er al zo vaak langs. Zovele jaren, maar kocht nooit iets. Aardbeien en kersen. Ik kom voor de kersen. Van die bijna zwarte. Hoor ze zachtjes roepen. Of ik een pond of een kilo wil?...

Toen ik vorige week een wasje deed, durfde ik nauwelijks langs de wasmachine te lopen. Hij stuiterde alle kanten op. Dacht dat de machine ging opstijgen. Een ware attractie. Het leek wel kermis. Gewoon op zolder. Een weekje later wordt het een groot waterballet voorafgegaan door een hels kabaal. De...

Op weg naar de Waalkade worden we onder de voet gelopen door smurfen. Een blonde vrouw voelt aan het baardje van Grote Smurf. Ze heeft tollende ogen. Ik voel een vleugje jaloezie in me opkomen. Mij zat nooit iemand aan mijn baardje. Ik was ook nooit smurf. Met mijn groepje wacht ik op een...

De caissière is verwonderd. Het niet verkochte brood zal worden weggegooid. Ze is nieuw. De houdbaarheidsdatum pas morgen. Ik stamel wat over de voedselbank. Vertel haar over een Belgische brouwerij die oud brood ophaalt bij de supermarkt. Ze maken er bier van. Ze zal het opzoeken. Ik ook. Voor...

Groningers stug? Geen idee waar die onzin vandaan komt. Om de haverklap worden we aangesproken: 'Woar kom ie weg?' Mijn maatje en ik doen een stukje Noaberpad. Een laatste training voor de Dodentocht in Bornem. Een groot monument bij de Geselberg. Onbekende namen in steen refereren aan de...