Alle inzendingen over Stilleven met herfst

...zoals ze zijn, zonder sentimenten, droog met de stille kracht van mijn tedere verf. Aan niemand laat ik mijn dode bloemen zien wanneer zij klaar zijn. Ik maak een foto van het gedroogde doek. Ik plaats de foto in mijn album en zet daarna het schilderij in de schuur. Er staan nu zeven...

Stilleven met herfstvruchten zoals altijd bij volle maan zelfs na een afmattend orgasme lig ik wakker en met hoofdpijn in ons bed naar de gedaanten van de vetplanten te staren. merkwaardig klein voel ik me nu vertrappeld door verwarde paardenpoten terwijl de mooie diernaam...

...hij neer in de leunstoel, legde zijn voeten op het tafeltje, staarde even naar het schilderij en sloot weldra zijn ogen. Na enige weken vergroeide hij met zijn lonkend plekje, was het alsof de vrouw en het kind stilaan tot leven kwamen en hem tussen de oude spullen het vertrouwde gevoel gaven...

...Even leek de wereld een vruchtbaar paradijs, een stilleven van Renoir. Onder zijn grauwe tropenhoed leken zijn hersens weg te smelten, ik voelde een zuivere leegte bij het staren in deze woestijn, waar een vrouw haar kind de borst gaf, in slow-motion, het juiste gebaar, het enige wat ik mij...

...heet! Dat merkten mijn handen ook. Herfst in ons land maar ik zeg eerlijk, je kunt 100x beter hier herfst hebben dan in de diverse landen om ons heen....

...verf, het stilleven liet ik verdwijnen. Met donkere, wilde streken vulde ik het doek. Maar ja, hoe verder? Toch nog maar een paar vredelievende narcissen erop geplant. Weliswaar niet zo zonnig als ik me had voorgesteld. Later kwam mijn jongste dochter thuis en bewonderde het...

"Slechts te bestaan...," zei de robijn op de tafel. "En mooi fonkelen om je eigenaar te behagen." De glazen kelk luisterde zwijgend. Deze wist allang wat hem in het leven was toebedeeld en ontzegd. Maar de wijn in die kelk was praatlustiger. "Ja, ik houd er ook van om te flonkeren," lachte...

...nadert, dus geniet van het goede van jouw herfst. Laten we maar hopen dat we weinig last zullen krijgen van rukwinden die het voor ons bederven. Helaas ontkomt niet iedereen daaraan. En dan die winter, die hopelijk weer eens mooie tafereeltjes oplevert en daarna altijd weer de lente...

Ik ben van de natuur. Ik ben de vogel wiens koers lastig stand houdt in de wind. Ik ben het blad dat van de bomen waait, Woest als felle woorden, waaiend over straat. Een afgescheurde tak, niet ver van de moederstam, Ik snak naar adem. Ik ben de zware wolken jakkerend door de...

...op, keek nog een keer naar het bankje en vervolgde toen mijn pad. Het was herfst.

Het is bijna gedaan met de herfst en ik ben er dit jaar nog niet één zondag naartoe gegaan. Naar zo'n bos. Te nat, te koud, te winderig, te Buitenhof en badjas. Maar nu moet ik er nodig heen, geen tijd meer te verliezen. Straks staan de eerste ijsmeesters alweer met een Black en Dekker in de...

Wat je noemt in een zwak moment, alsof er ergens iets te ritselen valt de zomer af, naar de knoppen...en die radio maar schreeuwen van geluk. Mag je spreken, doet hij het weer niet en vergezocht tegelijk doet verandering van sfeer weten, in gedachten die om elkaar heen draaien...hoe...

Herfstgedragen zuchtte de wind zich vleiend een weg onder de koepel van het loverbos om uit te deinen in de slaap van het kleurrijke bladtapijt. Mosgeuren begroeten mij terwijl fijne regendruppels mijn huid strelend zoenen ...en de kracht van innerlijke rust even mijn pad komt kruisen ...Het leven...

...die vertederende weerloze oprispingen van de herfst. Misschien had die wereldvreemde Tsjechische componist het toch precies bij het juiste eind. Maar was dat nou de hoed of de rand? Zonder diepgaand persoonlijk ervaren onderzoek heeft het geen zin te reflecteren. Uw suggestie wordt dan...

...begon door te dringen, realiseerde ik me dat de herfst bij uitstek in staat is om de stemming genaamd melancholie in ons mensen op te wekken. Alsof die ligt te sluimeren en wacht op het moment dat ie wordt wakker gekust door het ruisen van de regen. De liederen van Fauré, op de sublieme...

...hangt, zorgt voor een wat kille omgeving. Een herfst-omgeving, die gezien de blaadjes die neerdwarrelen langzaam maar zeker steeds meer van de takken laat zien. De bruine majestueuze takken die bijkans de hemel in steken. Het grasveld is amper te herkennen door de dorre blaadjes, af en toe...

...het etentje van vanmiddag met onze vrienden, de herfst. Eigenlijk passeert alles wat in mij leeft zo'n beetje wel  mijn gedachten, in de ruimte van mijn gedachten moet ik zeggen en geef het onbewust denk een plaatsje. De boom midden op het kerkhofje is al verlost van de bladeren. De eerste boom...

...klein wezentje dat zich schuilhield onder een herfstblad middenin een kringetje zwammen. Bij nadere inspectie bleek het een bruine pad te zijn. Een PAD, als in het woord paddenstoel! Voor het eerst had ik een tastbaar verband tussen de zwam en het amfibische diertje gevonden. Het...

De Groene Amsterdammer beweert deze week dat zware crisisjaren niet vanzelfsprekend tot lichte grappen leiden. Ik vind deze lichte crisis maar een zware grap.

...en de kleur van een nieuwe herfst. En een nieuwe herfst treedt aan in een leven dat geteisterd is en getormenteerd en veelbewogen. Mijn ziel die in mij rust is gesmeed en gehard in het vuur en op het aambeeld en zij neigt naar de rust van het einde maar de hemel van de vriendschap, van de...

...van de vork en de steel, Maarten kan immers niet anders. Biesheuvel, een verhoging in het Nederlandse schrijverslandschap met een streepje, de camera legde vast hoe jij je sterfgeval eigenhandig drukte, de pijp aan jezelf gaf.

...leggen voor later, om te bekijken, voor als we het weer even zijn vergeten hoe mooi de herfst ook al weer kan zijn.

...Dan zit mams te wachten. Met een handdoek voor de natte haren. Met een kop thee. Met honing. En een koekje.

...Zomers komt zoiets niet in me op. Een echte herfstgedachte. Er komt een leeg blikje voorbij. Een deuk in het midden, krassen op de zijkant. Zo'n blikje dat door de wind uit een verborgen hoekje is geblazen. Dat daar de hele zomer heeft gelegen om met z'n ene oog te gluren naar alles wat...

...schilderachtig in het zonnetje gezet. Een zachte herfstwind speelde met mijn haren. Ik sloeg zomaar ergens een hoek om en pakte een hoopje bladeren uit een willekeurige tuin van een statig herenhuis, en gooide de bladeren de lucht in. Gefascineerd volgde mijn blik de willoze bladeren; meegenomen...

Een lichte verkleuring vertoont zich nu aan het geboomte aan mijn venster. De Natuur, de arme Natuur die niettemin in het huidige tijdsgewricht haar treurige klaaglied zingt, volgt nog haar ritme, haar trouwe cadans van eeuwen her en een nieuw seizoen treedt in. Een zwak briesje beroert het...

...en als de wind wegvalt richt je je  weer op. Green Dolphin Street en het is herfst geworden.  

...in volkomen harmonie heerst over een van leven bruisend territorium. De kinderen zijn het huis uit. Het is herfst. De schijnbare apotheose van een woordloos voortschrijdend mysterie.

...goed zo jongen De winter is er nog niet met de kou Ik ga het tuinbankje verven het staat er al vijf jaar ben ik nou hier Ik ben eindelijk gewend en klaar voor de herfst het duurt drie maanden Tot kerst en dan begint het nieuwe jaar weer hetzelfde Als dit jaar meer zit er niet in voor foppe...

...herfst- depressie is, want als ik naar buiten kijk, word ik weemoedig, niet zozeer omdat de zon verstek heeft laten gaan, maar domweg omdat: in de herfst van mijn eigen leven, het weer mee gaat doen en daar heb ik helemaal niet om gevraagd... Hopen dat het morgen iets lichter wordt dan vandaag!