Alle inzendingen over Vervolg

Ze had liefde nodig (vervolg op barometer). Het werd haar te veel. Na drie glazen rode wijn bleef ze onafgebroken praten over de oorlog in Nederlands Indië en de bezetting door het Japanse leger. Ze liet ook nog een foto zien van haar man in een wit tropenpak. Met vele andere Nederlanders was...

...met de publicatie van het verhaal van Liselore. Vervolgens nam de schrijfster tijd om offline verder te schrijven. Er zijn nu nieuwe delen klaar die geplaatst kunnen worden. Gezien de eerdere reacties, kan het belangrijk zijn om te weten door wie en voor wie het verhaal van Liselore geschreven...

Mevrouw is gearriveerd op de Dagbehandeling Oncologie....De verpleger verzoekt haar zich uit te strekken op het bed. Het grijze haar van mevrouw is als een keizerskroon. Ze klemt haar tas, een onmisbaar attribuut van de ouderdom, tegen zich aan alsof deze haar enige bondgenoot is in duistere...

In de kleine slaapkamer van het arbeidershuisje stonden de twee monumentale eikenhouten ledikanten, erfstukken van een tante. Een smal gangetje scheidde de bedden. De zusjes; mijn zusje en ik brachten er de winternachten door in die verre, voorbije jaren en op de beslagen ruiten tekende ik...

Dag aan dag observeer ik de lange stoet, de triomfantelijke optocht van auto's op de snelweg naast mijn huis, gezeten aan mijn met nerven doorgroefde oude bureau, aan mijn venster. In de avond volgen de koplampen elkaar snel op, in een nooit eindigende sequentie. De eenzaamheid regeert, maar...

Het was kwart over elf toen de barones mij kwam ophalen. Ze stapte uit haar auto en kwam naar mij toe. Bonky begroette haar met veel geblaf en sprong tegen haar op. Dat vond hij fijn en meteen riep hij duidelijk: boom, boom. De nog jonge barones gekleed in en smerige overall begreep het meteen en...

De oude neogotische kerk is jaren geleden verbouwd tot Wijkcentrum maar enkele details herinneren nog aan de eredienst die hier eens plaatsvond. De grote bronzen klok die nooit meer van zich kan laten horen en die, wat verloren en verweesd, nog altijd een plaatsje heeft behouden in de gang en de...

De beide vriendinnen hadden plaatsgenomen in de rieten tuinstoelen in de stille tuin vlakbij het landhuis. Ver strekte zich voor hun ogen de grasvlakte uit; het bezit van de familie en ook de feeërieke boog, begroeid met rozenstruiken lag in hun blikveld. In de vijver zaten brutale en ondeugende...

.....en toen vroeg Ilonka, die mij al sinds twee jaar trouw bezocht, tenslotte: "Wie zijn dat, op die foto?" Tot nu toe had ze kennelijk in stilzwijgende verwondering de foto in zich opgenomen die mijn slaapkamer sierde en ik verklaarde: "Daarop staan mijn opa en oma met hun zoons en dochter;...

Het was een mooie, zonnige lentedag; een van de eerste lentedagen, waarop Dr. R. mij wilde ontvangen in de Dependance van het Twee Steden Ziekenhuis te Waalwijk. De bus zou een parcours afleggen door naburige dorpen; een omgeving die allerminst uitblinkt door lieflijkheid of schoonheid van...

Het zonlicht van de zomer, van de maand waarin ik zesenzestig jaar oud word, schittert en schemert door de brede, lichtgroene lambrizeringen in de hal van het Twee Steden Ziekenhuis. Hier wacht ik tot ik later ondergebracht word in een soort "huiskamer" waar meerdere patiënten die behandeld worden...

Het ziekenhuis bevindt zich op loopafstand van mijn woning te van geheel andersoortige voorzieningen, zoals daar zijn een tankstation, een supermarkt en een restaurant. Via een feeëriek overschaduwd pad bereik ik de gebouwen die hoop op de gevel in trotse zwarte letters de naam ETZ Twee Steden...

Door duizelingen overvallen haastte mijn vriend zich naar de Huisartsenpost en het was onvermijdelijk dat een ambulance hem vervoerde naar het E-Ziekenhuis. Een onbekende en mogelijk kwaadaardige indringer had zich genesteld achter zijn rechteroor, in de weke, kwetsbare massa waarin op niet nader...

Ik stond te duizelen op mijn benen; mijn zware hoest dreigde me omver te werpen. De arts, mijn trouwe bondgenote van lange jaren, naderde mij en wrikte en wroette met de stethoscoop in de nauwe halsopening van de hoog dichtgeknoopte bloes, bij de aanzet van de welvingen van mijn borsten. "U tobt uw...

Vanmorgen ben ik vertrokken vanuit mijn "Russische" flatje en heb ik het bochtige pad gevolgd dat leidt naar het Twee Steden Ziekenhuis en dat in dit late seizoen bezaaid is met herfstbladeren. In mijn woonkamer is sinds kort door de lieve en altijd trouwe Ilonka die over mij waakt zoals in vele...

De wachtkamer van de Afdeling Longgeneeskunde van het Tilburgse Twee Steden Ziekenhuis heeft wel iets weg van een tempel of van een kerk. Het morgenlicht valt boogvormig op de kale witte wanden. Enkele "gemondkapte" dames en heren wachten tot de longarts in de deuropening verschijnt en tot hun...

De stad leek te huilen. Als uit blinde, nietsziende gevels staarden de huizen mij aan. Mijn haar lag als een wilde, ruige vracht op mijn schedel en het donkerblond van mijn jonge jaren was nog niet geheel verjaagd door grijze lokken die aarzelend als ontdekkingsreizigers op een onbekend continent...

Mijn longen hangen ongezien en onvermoed in de borstholte als in het chassis van een auto. Al eerder waren alle mogelijke middelen ingezet om de astma-aanval te bestrijden; medicijnen, verneveling etc. etc.... Het Röntgenapparaat registreert het weefsel exact en meedogenloos en de longarts...

In de kapsalon waar ik sinds lange jaren vaste klant ben en waar een Turkse kappersfamilie de scepter zwaait, verwelkomt men mij op gastvrije en hartelijke wijze met de erenaam "mevrouw Ineke", een vererend "epitheton ornans". Mijn vriend Ali werkt zorgvuldig baard en snor van een der aanwezige...

Op de pasfoto, aangebracht op de collegekaart uit 1972, die ik nog altijd bewaar, is het portret afgebeeld van het meisje dat ik was (lang haar rond het glimlachende gezicht; een hippie in de flower-powertijd, die nooit echt hippie werd). De barakken, collegezalen, gangen en trappenhuizen van wat...

De conversatie verloopt vlot, als een kabbelend en ruisend beekje dat over rotsblokken springt in een lokaal van Wijkcentrum "De Poorten" op een lentedag in 2022 als de dames van het knutselclubje bijeen zijn gekomen maar heikele onderwerpen zoals ziekte- en sterfgevallen worden in het gesprek...

Het langwerpige gebouw, opgetrokken uit lichtgele baksteen in de stijl "Nieuwe Zakelijkheid" siert nog altijd de Ringbaan Oost in Tilburg. Er was een architectenbureau in gevestigd en lange tijd stond het leeg, maar eens was daar de Rijks H.B.S. "Koning Willem II" in gevestigd en daar bracht ik...

En zo herinner ik me de kamer; de kamer van mijn vroegste jaren; in het midden de tafel met het bonte, wollen, gedessineerde kleed (eens stond daarop een ranke, glazen vaas; de lange stelen van de bloemen werden voor mijn ogen vervormd door het glas). Er was het bankstel met goudkleurige bekleding...

Ik kom haar vaak tegen in de bus. Haar zwarte, lange, florissante haar, waarmee ik haar eens complimenteerde, hangt als een elegant gordijn aan weerszijden van haar gezicht dat ondanks alles wel de tekenen en de groeven van mogelijk leed en van ouderdom draagt. Het welhaast eindeloos kopen en...

Ik ben opnieuw verschenen voor de man die mijn redding en toekomstverwachting zou moeten betekenen; de longarts. Zijn eerste pertinente uitspraak was: "Ik moet u in mijn vingers krijgen" (zou hij werkelijk mijn oude Rubensiaanse lichaam willen omhelzen?). "De foto is goed", beweerde hij,...

In de Tuinstraat in Tilburg bevindt zich onvermoed achter een gevel een mooie, ruime, studentenkamer, eens bewoond door mijn jeugdvriend, student economie. Zijn naam was Martien, Martien van V., en eens had hij van een zakenreis een klein, groen metalen kikkertje voor me meegebracht dat ik nog lang...

Na een lange reis kwamen we bij het Franse restaurant van haar keuze aan. Een onderdanig heerschap heette ons welkom en vroeg of hij een jas of iets dergelijks kon aannemen. ‘Nee dank u’, zei ik. ‘Mag ik u dan naar uw tafel begeleiden’. De stoel voor m’n vrouw onder de tafel vandaan...

De villa lag enigszins verscholen achter een oprijlaan en achter een brug die een beek overspande, in het naburige dorp Oisterwijk, in een bosrijk gebied. Daar bezochten we, de ouders en de zusjes, in onze jeugdjaren onze wilde, ongezeglijke, onrustige broer die thuis niet te handhaven was. Foto's...

Vanuit het schamele, bescheiden pand van de Mondhygiënepraktijk aan het Rosmolenplein heeft men het uitzicht op vervallen panden die tot de ondergang gedoemd en voorbestemd zijn. Achter de receptie bevinden zich de kale ruimten waar een soort van "stretchers" staan opgesteld waarop de...

...zal me moeten overgeven aan de handigheid en vaardigheid van de vrouwelijke tandarts die de injectienaald door het kwetsbare tandvlees zal jagen tot deze als het ware mijn hersenen zal bereiken. Vervolgens zal de zware apparatuur losgelaten worden op de fragiele voortanden die hieronder bijna...