Alle inzendingen over individu

Ze is altijd de rust zelve; is ondanks haar immens kwellende pijnen altijd vriendelijk. Ik durf het haar nauwelijks te vragen maar ik vermoed dat ze de dood, die haar zal bevrijden, voortdurend in het vizier heeft. Ik noem haar "Ans" en spreek haar naam vaak uit. In de kamer die uitzicht bood...

De agenda's, die ik mijn arme, gehavende en getormenteerde broer geschonken had - voorwerpen van zijn obsessie en idolatrie en zijn de kostbaarste bezit - koestert hij zoals de duivel een ziel koestert. Hij bewaakt ze en is er zuinig op. De vijfenzestigjarige man heeft de leeftijd van drie jaar...

Thuiskomend in het portaal dat toegang geeft tot de trappen die op hun beurt toegang geven tot mijn woning, zie ik dat het plantje dat zolang de muur sierde verwijderd is. Ook was mij al opgevallen dat een andere, onbekende naam, weergegeven in zwarte letters, boven de brievenbus is...

Ze is nog altijd te midden van de levenden en heeft haar eenennegentigste levensjaar bereikt. In haar huisje in het dorp verwelkomen kunstvoorwerpen mij nog altijd. Naar Haar vluchtte ik eens tijdens dolzinnige escapades van mijn jonge jaren. Nu speelt zij piano en wiedt zij het onkruid in haar...

Uit de verre diepten van mijn verraderlijke en turbulente leven dook zij op; zij die mij kende en die naast mij stond; die ik al vroeg mijn bekentenissen kon toevertrouwen en nu is zij er nog, waar de ongenadige dood zovelen wegnam. Bij "Anvers" wacht zij nog op mij.... In een lang-vergeten,...

Tijdens mijn gebruikelijke zaterdagse rondgang over de Tilburgse markt aan het Koningsplein besloot ik bij een klein kraampje, een klein keukentje waar geadverteerd werd met Indonesische lekkernijen, twee loempia's te bestellen. Deze werden verwarmd op een comfoortje door een uitheemse dame met...

Ik kwam haar tegen op de bank in de winkelgalerij nabij de Copyshop die doorgaans plaats biedt aan passanten van divers allooi en pluimage. Ze verklaarde op weg te zijn naar de nagelstyling-shop. Vóór haar aanstaande vakantie in Turkije wilde ze de nageltjes aan haar handen en tenen, die nu...

Weer is een persoon opgedoken uit de grauwe massa van de stadsbevolking, uit de voor mij doorgaans brute anonimiteit.... Mevrouw kwam aanrijden in haar scootmobiel en zij hield halt vóór de glazen deuren van de supermarkt die spoedig zouden openschuiven; grijs, lang haar, neervallend op haar...

Ik ontmoette hem toen hij de trappen opstormde op weg naar zijn appartement. Ik vroeg hem de oude klok, die mijn wand gesierd had, die mij dierbaar is en die na aan mijn hart ligt - waarvan ik in mijn jeugdjaren de cijfers aflas - naar de berging te brengen. "Daar zijn we buren voor", verklaarde...

Ik had eens een goede, lieve oma die zonder slag of stoot, ziekte, zwakte of misselijkheid de leeftijd van drieënnegentig jaar heeft bereikt. Op haar dressoir in de eenzame bejaardenflat koesterde zij altijd mijn portret van jonge vrouw. Zij is het geweest die mij mijn allereerste taal- en...

Het gezicht ven meneer was omlijst door een forse, weelderige, zwarte baard. Hij droeg een enkellang gewaad, mogelijk op grond van een godsdienstige overtuiging waarvan de voorschriften, details en finesses mij ontgaan. Bij een vestiging van de in Nederland algemeen bekende supermarkt is in de...

...en bevind mij tussen inzicht en berusting. Als individu is het onmogelijk om de wereld te veranderen. Maar je bepaalt zelf hoe je naar alles kijkt. Hoe je indrukken verwerkt en andere indrukken negeert. Mijn ratio strekt zich uit over grazige velden. Ik tast lenig in de metafysica, ik gebruik...

...toch doorgaans bij te laat komen, na een foute opmerking, bij een verbrande cake of overgekookte melk, kortom iets vervelends. Ik noem maar wat. Veel vaker verbind ik diep leed bij groepen of een individu aan berouw en schaamte bij veroorzakers. Ook in politiek Den Haag rollen de excuses als...

...zoals klimaat, voedselbereiding, macht en tegenmacht, en groepsdwang versus individu.

...hé voor vreemden en zó gewoon voor het individu zelf, niet? De gewoontes van de religieuzen in kloosterverband zijn voor de buitenstaanders echt moeilijk te begrijpen. Hun leefgewoontes is eerder het navolgen van regels. Hun leefwereld is totaal anders vandaar ook hun usances. Hoe zit...

...klein en schijnbaar insignificant zijn we als individu en collectief. Intern enorm verdeeld en tegenstrijdig. En toch vechten we als bezetenen tegen elkaar, tegen onszelf en tegen verandering. Tweeduizendzeventien is het jaar van de sterren. Niet de jetset- of vipsterren van de glamour-...

...op het individu, en de invloed van het individu op de groep; een fenomeen dat iedere lezer dagelijks zal ervaren, en dat herkenbaar is als een van de belangrijkste krachtenspelen en machts- mechanismen die de wereldgeschiedenis hebben gevormd. En altijd is de ‘eigen’ partij de...

...een vakbond nu eenmaal machtiger is dan een individu. Zo gaat dat nu eenmaal. Een actrice die een miljoen verdient is, naar normale maatstaven, overbetaald, maar daar hoor je Patricia niet over. Ze wil evenveel miljoenen als haar mannelijke collega’s, maar eigenlijk zou ze pas een kerel...

...Autonoom zijn betekent overigens niet dat je als individu geen rekening met een ander houdt. Een afwijkende manier van leven in een omgeving waar de norm anders is dan mijn eigen norm, maakt het niet altijd gemakkelijk om in vrede met mezelf te zijn. Het maakt dat ik zo vaak aan zelfreflectie...

Ik spreek haar aan met de naam die haar gegeven is (door liefhebbende ouders???), haar naam die nu bijna door niemand meer uitgesproken wordt: "Trudy ben je weer op pad???" De dag duurt te lang in het flatje en nu bivakkeert Trudy in de restaurants. Is zij weggejaagd bij de GGZ??? Zij heft haar...

Een Regiotaxi spoedt zich voort door de Tilburgse straten. Mijn medepassagier is een echte Tilburger. Met het als een diamant zo scherp geslepen verstand c.q. het boerenverstand c.q. het meedogenloze en alomtegenwoordige eigenbelang en het kritische vermogen van de gemiddelde Nederlander...

"Wat is uw naam?", vraag ik de man die, als in stille, placide bedachtzaamheid, kennelijk gewikkeld in eigenzinnige, esoterische overpeinzingen, op de bank zit in de gemeenschappelijke, kale woonkamer die hij deelt met zijn mede-cliënten van de inrichting. "Mijn naam is Gijs", repliceert...

De fotograaf moet gemerkt hebben hoe verlegen ik was. Het jeugdportret siert nog altijd mijn kamer. Ik was zes jaar oud. Met mijn nichtje Guusje was ik gaan spelen in de Jan Truijenlaan. Daar was plotseling die man in het struikgewas die dat vreemde, merkwaardige, angstaanjagende tussen zijn benen...

De zomer is gekomen met milde temperaturen; men zou de atmosfeer en de stemming als mild en behaaglijk kunnen kenschetsen. De stad en haar terrassen ontvouwen zich voor wandelaars en bezoekers en ik ben een van hen. Het is goed toeven bij een kop Earl Grey-thee met twee cupjes koffiemelk, maar men...

Sinds hij getroffen was door het motorongeluk was hij "veroordeeld" tot de Zorgboerderij waar hij knutselde aan houten molentjes en huisjes. Zijn liefhebbende broer vond het erger dat de geest van de broer beschadigd was dan dat zijn been eraf was; een voor mij dubieuze gedachte. Ze moesten...

...en zo herinner ik me mevrouw A., mijn protegée gedurende drie lange jaren, zo onschuldig, zo eenzaam en zo oud en haar zwarte knuffeldier, genaamd Moriaantje dat zij eens gewonnen had in een loterij, meestal haar enige "gezelschap". Ver van alle corruptie, van alle kwaadaardigheid en van het...

Hij had naast mij plaatsgenomen op een bankje vóór de Copyshop. Hij droeg een lange, grijze, onappetijtelijke baard waar hij de mondkap overheen had gedrapeerd maar liet deze zakken toen een kennelijke vriend, een in mijn ogen zeer aantrekkelijke "he-man" hem aansprak, die begon te ratelen in...

In vroege jeugdjaren was ik weleens met mijn ouders het lage, carré-vormige, witte gebouw, ontworpen door architect Jos Bedaux gaan bezichtigen, onwetend en onbewust dat ik er in latere jaren mijn entree zou maken als studente (bij die gelegenheid stapten roze flamingo's, "geleend" van het...

De bebouwing in de omgeving van Woonzorgcentrum "De Volckaert" in Dongen mag er zijn en verdient zeker wel een schoonheidsprijs maar vanzelfsprekend blijft het voor de argeloze toeschouwer die het geheel van buitenaf beziet onduidelijk welke onheilspellende vormen van niet te definiëren leed en...

In de kale, supersonisch ingerichte winkel, die ik van eerdere gelegenheden ken, zorgt nog wel een strook met olijfgroen neonlicht voor enige verlichting. Tegen de wand is een collectie van tientallen zonnenbrillen bevestigd en op een groot desplay tonen enkele indrukwekkende fotomodellen met een...