Het ongemakkelijke mens zijn
Zaterdag was ik bij een mooie bijeenkomst met als doel ervaringen uit te wisselen over het bouwen van lokale gemeenschappen die worden gekenmerkt door eenheid in verscheidenheid, en die gericht zijn op geestelijke en materiële vooruitgang van het individu en de samenleving. Weten wat er leeft in je buurt door echt in contact komen, door te communiceren, verbinden. Maar niet alleen met buurtbewoners, ook met andere mensen in het leven. Wat verbind je met die ander en wat kun je zelf bijdragen in dit contact?
Ik sprak mezelf uit dat ik het nog niet zo eenvoudig vind om mens te zijn. ‘Dan heb je nog een boel te leren’, kreeg ik als respons. Dit vind ik altijd bijzonder, wanneer ik iets zeg uit zelfkennis, waarmee eigenlijk de hele mensheid mee worstelt, dat ik dan iets heb te leren. Mijn reactie was iets in de trant van gezien er nog geen wereldvrede is, vele mensen daar moeite mee hebben.
Of dat wanneer ik een droom als boodschap aanneem die mij iets wezenlijks vertelt en ik ernaar handel, mij gezegd wordt door de ander dat dromen ook symbolisch kunnen zijn. Dit is iets wat ik zelf natuurlijk ook wel weet. Het is meer de manier waarop het antwoord naar mijn gevoel mijn eigen waarheid wil ondermijnen door deze opmerking. Met andere woorden, de persoon die deze uitspraak deed, denkt het beter te weten dan ikzelf. ‘Dat mag ik je meegeven, krijg ik ingegeven.’ Wanneer is iets een ingeving die echt iets toevoegt vanuit een innerlijke stilte of wanneer gaat het verstand aan de loop met vermeende goed bedoelde ‘ingevingen’?
Er zijn mensen die zeggen te channelen. Veelal gaat het om Maria Magdalena, Jezus en de aartsengel Michael. Dit is wat mij betreft een heikel iets want wanneer is iets waarheid en wanneer een mooi verzonnen verhaal? De mens kan een rijke fantasie hebben. Schrijvers bijvoorbeeld krijgen ook hele scenario’s aan ingevingen binnen waaruit de mooiste verhalen voortvloeien. Van mensen die deze channelings als waarheid zien heb ik wel verwijten gekregen dat omdat ik het niet zo kan zien als zij, ik niet genoeg aan mijzelf zou werken. Een windenmeewaaier ben ik helaas niet. Hier komt mijn kritisch vertrouwen weer om de hoek kijken.
Mens zijn betekent volgens van Dale: het hoogst begaafde wezen op aarde. Begaafd zou talentvol betekenen en talentvol krijgt als betekenis met veel aanleg. Wat voor aanleg zou hier bedoeld worden? Woorden dekken vaak totaal de lading niet van de dingen des levens. Diverse denkers kwamen tot de slotsom dat onze redelijkheid en onze rationaliteit ons tot mens maakt. Weer anderen zien de ziel als belangrijkste van onze essentie.
De verschillen van opvattingen in hoe je als mens gezien kan worden en hoe je daarnaar zou moeten leven maakt het mijn inziens niet zo eenvoudig om nu werkelijk te kunnen bevatten wat het menszijn dan zou inhouden. Mens-zijn zou ook verwijzen naar het bestaan als mens en de kwaliteit daarvan. Dit laatste is denk ik wel een zeer belangrijke. Kwaliteit van leven staat voor mij gelijk aan een leven waarin je autonoom kunt zijn en de eigen regie voert, al dan niet met hulp van anderen. Autonoom zijn betekent overigens niet dat je als individu geen rekening met een ander houdt.
Een afwijkende manier van leven in een omgeving waar de norm anders is dan mijn eigen norm, maakt het niet altijd gemakkelijk om in vrede met mezelf te zijn. Het maakt dat ik zo vaak aan zelfreflectie doe tot ik er wel eens zat van raak omdat ik met grote regelmaat tot de conclusie komt dat die norm mij gewoon niet past. Bijeenkomsten zoals die van afgelopen zaterdag geven dan een boost en herinneren mij weer even dat, ondanks dat het mens zijn ongemakkelijk kan voelen, mijn eigen norm trouw blijven ook bijdraagt aan kwaliteit van leven.
17 september 2023
hotmail.nl
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: filosofie
mens
196
Geef je reactie op deze inzending:
Wel moet ik mij als simpele lezer altijd door een soort onnavolgbare mist wringen in haar bijdragen. Het spettert niet echt en het is al vaker gemeld in een commentaar, de column beheerst zij nog niet echt, volgens mij. In deze bijdrage worden boeken- en cursuswijsheden vermengd met eigen reflecties, welke niet heel schokkend of verrassend overkomen. Meer wil zij in dit soort beschouwingen graag goed overkomen als creatief en eigenzinnig persoon. Uiteraard mag dat. Maar in het soort ritme dat zij hanteert in haar bijdragen, komt het soms als een tikje 'geneuzel' over. Jammer, want Jet lijkt mij helemaal niet van de straat. Maar het is prima dat zij weer hier meedoet.