Alle inzendingen over kalen

Wie houdt van Winkelcentrum Wagnerplein moet wel zand of een andere substantie in de ogen hebben. Het ligt in Tilburg Noord uitgestrekt tussen de grauwe, kale bebouwing; een consumptieparadijs zonder weerga, overladen met goederen en artikelen; teveel om op te noemen...... Eens zegevierde hier...

.....en toen zei ik haar; verklaarde ik haar dat ik niet meer naar Dongen zou komen; dat ik het zelf moeilijk had en dat ik haar niets meer te geven zou hebben....Haar kale kamer had mij niets meer te zeggen, evenmin als haar onheilspellende, onverklaarbare en onachterhaalbare geestesziekte.....Ik...

Alzheimer had toegeslagen. Ze was uit haar huis verdreven. Maar zelfs het merkwaardige artefact, een soort kunstwerk, dat ondanks alles reminiscenties opriep aan de Natuur, de Natuur die zij zozeer liefhad, het artefact dat aangebracht was in de kale gang van het Zorgcentrum waar zij verbleef, kon...

(voor Meertje Kaal (1930 - 2016)) Je bent geboren op 29 september 1930 in Wormerveer, waar je opgroeide. Je was een autodidactische kunstschilderes/dichteres en een nicht van ooit beroemde, Zaanse schilder Jaap Kaal. Jaap is geboren op 23 oktober 1893 in Zaandijk. Hij kreeg les van Freek Engel,...

De jaargetijden doen gekke dingen met ons mensen, de herfst blaast bladeren en stormt takken, een leven naar de knoppen. Een kastanjeboom staat kleverig afwachtend in kale wintertakken, ik waai uit en verlang naar de winterse rust, warm onder de dekens. De lente komt toch wel, miljoenen nuances...

Ze trippelde op haar hakjes door de sfeerloze en kale gangen van het gebouw aan de Spoorlaan en met haar parfum charmeerde ze haar collega's. Daar was niets mis mee. Mijn bonnetjes van mijn luttele aankopen moest ik bij haar inleveren en ze keek vol interesse op het computerscherm naar de sites...

Kale takken tikken in de wind tegen elkaar als klapperende botten. Kristallijnen korrels dwarrelen omlaag en kussen de bevrozen mossen. De vlijmscherpe winterwind bespeelt verkleurde herfstbladeren als muzieknoten. Hun breekbare melodie vormt de ijskoude wintervoorbode. In de ijle heldere...

Ons dorp heeft een eigen kleine begraafplaats. Hij ligt net buiten het dorp, ergens onderaan een dijk. Op ongeregelde tijden is het er druk. Soms ook zijn er mensen, die verse bloemen op een graf leggen, maar meestal is het er stil. Vandaag loop ik weer op de dijk en naarmate ik dichter bij de...

Ik moest me melden bij het loket met het indrukwekkende en glorieuze opschrift "Pfizer" in de grote, kale hal. De injectienaald zou het dunne, fragiele weefsel van mijn bovenarm doordringen en mijn tranen zouden stromen. Ik zou me verontschuldigen voor mijn ontroering maar het meisje in het...

Het zo graag bezochte herfstbos fluistert verschillende talen, die weemoedig, geruststellend of opbeurend mogen klinken. Het goud glanzende lover verblijdt mensenharten, spreekt daarbij van levensmoeheid van de bomen, die hun laatste pracht tonen, voordat ze kaal worden. Die neerdwarrelende...

We kwamen te praten in het restaurant van het Twee Steden Ziekenhuis; twee echte oude Tilburgers, opgegroeid in dezelfde contreien, die beiden hun geboortestad van haver tot gort kenden. Een krans van grijs haar omringde zijn overigens kale schedel. Ik vroeg hem of hij een interessant boek aan het...

De morgen; de nieuwe dag gloort aan mijn venster. In de verte, achter de kale bomen, die als in een noodkreet, als in een hulpeloos gebed hun takken ten hemel heffen, vertoont zich de skyline van mijn zo dierbare geboortestad die eveneens haar stem wil laten horen in het grote koor van de mensheid;...

Het is nacht. De lantaarnpaal schijnt zijn flauwe licht door mijn slaapkamerraam. Ik kijk naar "mijn" boom. Op de een of andere manier troost het me te weten dat die boom er nog zal zijn als ik er allang niet meer ben. Alle seizoenen heb ik zien gaan en komen via die boom en in alle goede en...

De bospaden omcirkelen en omringen het etablissement dat ik ken van een eerdere gelegenheid als betrof het een soort omhelzing en zij monden uit op een zandvlakte waarin een enkele kale stam zich verheft, terwijl we uitzien op zanderige heuvels aan de horizon. Mijn beste vriendin had een...

De teststraat bevindt zich in een kale hal, ergens op een industrieterrein waar troosteloze fabriekspanden oprijzen en zich aaneenrijgen. Het wattenstaafje in de keel voelt niet aangenaam aan en doet mij kokhalzen. De Intelligente Lockdown blijkt inderdaad intelligent te zijn; men kan...

Aan de rand van het stille ven staat een oude eik, die al min of meer aan het sterven is. Maar juist daarom heeft deze boom een heel eigen bekoring. Zijn hoogste takken wijzen kaal en stram naar de lucht. Daaronder heeft hij donkergroene slingers van ineengedrongen lover. Die nog levende takken...

Tanka een zwerm goudhaantjes vliegt tussen natte bomen: winterse kaalheid wordt versierd door mengeling van ronddraaiende kleuren. Tekst in proza Het park aan de rand van de stad is vol doorweekte grasvelden en natte, kale bomen. Opeens vliegt er een zwerm goudhaantjes tussen de...

Ergens in duistere contreien waarvan ik de naam niet ken van onze zo geliefde stad bevindt zich een merkwaardig, ronduit demonisch aandoend, hoog oprijzend gebouw dat mogelijk eens dienst heeft gedaan als kerk en dat ik onlangs nog eens aanschouwde. Tussen de huizenrij vormt dit gebouw een...

Ik ben uitgenodigd voor een uitstapje in het gezelschap van de trouwe en (edel)moedige vrijwilligers die "de handschoen opgepakt hebben" en in hospices, ziekenhuizen en aanleunwoningen de hand van stervenden vasthouden en die een baken zijn voor velen in nacht en ontij van de eenzaamheid en...

Hij monsterde de kale plekken op mijn keukendeur, bekeek ze vluchtig en met deskundige ogen en kwam tot een diagnose als moest hij die als een arts stellen. Met zijn expertise zouden de werkzaamheden een uur in beslag nemen. Verf en gereedschap zou hij meebrengen. En zo wachtte ik de dag af waarop...

Verschillende door de Natuur bont gedessineerde honden dartelden vrolijk in het rond op een nog winterse dag in ons Landschapspark "De Oude Warande". Onder anderen een zwart-wit gevlekt exemplaar en een "wandelende bontjas" en de opgewekte dieren maakten graag kennis met elkaar. Een zonnetje...

Het Twee Steden Ziekenhuis verrijst voor mijn ogen zoals vijftig jaar geleden en haar kale en onopgesmukte gangen en ziekenkamers "verwelkomen" mij weer eens. Voor het hoge raam gezeten kijk ik uit op "zwangere" wolkenluchten en in de verte verheft zich bij de nieuwbouw aan de Lage Witsiebaan...

“Hoi schat. Ik dacht ik bel je even. Bedankt nog dat ik met mijn vrienden op vakantie mocht gaan. Mijn hondje? Dat heb ik weer naar dat hondenpension gebracht. Ik hoop maar dat hij niet wegloopt wanneer ik terug ben. Eergisteren heb ik iets vreemds meegemaakt. Een clown zonder zelfkennis kwam...

Op de foto sta je nog zo frivool, florissant en zelfbewust. Je was vierenzestig. Je colbertjas had je over een stoel gedrapeerd; over een van de gewelfde, eikenhouten stoelen die mijn ouderlijk huis rijk was. Nu was de pensionering aangebroken. Je aftakeling was een verschrikking. Elf maanden...

..... en toen zag ik die jonge jongens op een klein, kaal veldje in Tilburg West in de omgeving van een tandartspraktijk en die bontgekleurde, sierlijke haan, misschien ontsnapt uit een landelijke omgeving, die hun slachtoffer was. De jongens joegen de haan op die voortstruikelde en hielden niet op...

Wie zegt dat politiek een toneelstuk is, heeft geen verstand van drama. Bovendien is het wetenschappelijk bewezen dat slechts 7 procent van je geschreeuw bij het publiek overkomt; de rest wordt bepaald door je kale kop en de homosexuele piepmuis die naast jou de wereld nog even op zijn zwarte...

De stam en de takken van de kale boom wiegen en wankelen in een licht briesje. De esdoorn verwelkomt enkele kraaien die op haar takken neerstrijken en een gezellig praatje met elkaar lijken te houden. We hebben de winter verwacht en deze regeert nu over de stad. De hemel toont haar palet van...

De fee was aan het ronddartelen in de maneschijn. Het was zo een mooie wereld. Ze betoverde mensen zodat zij van elkaar zouden houden. Zelfs de bomen wiegden mee in haar ritme. De maan had een glimlach tevoorschijn getoverd toen hij de fee vrolijk zag rondzweven. De hondjes die werden uitgelaten...

Ik zal me de avond altijd blijven herinneren. Hij was zeer vriendelijk en hartelijk en bracht me in zijn auto snel, door de nacht, naar zijn atelier in het zuidelijke gedeelte van de stad. Daar, in de ruimten die eens toebehoorden aan het St. Elisabeth Ziekenhuis dat, gevallen onder de...

Zernike is een campus van de universiteit van Groningen. De bedoeling was dat de hele universiteit daar naar toe zou verhuizen, maar dat is nooit gebeurd en gelukkig is dat nooit gebeurd. De campus was jarenlang een kale vlakte met een paar gebouwen. In één van die gebouwen studeerde ik...