Alle inzendingen van Katja Bruning

Ik moet eens leren wat positiever te staan tegenover mijn negatieve gevoelens.

Een cadeautje? Maar de vorige keer heb ik toch duidelijk gezegd dat je dat niét had moeten doen?

Als mijn verjaardag eraan komt dreig ik altijd dat ik de cadeautjes die ik niet wil hebben weer terug zal geven. Maar ik ben zo goedhartig: als het zover is gooi ik ze toch maar weer gewoon weg.

Sinds er zoveel moois te koop is in de winkels is het gebruik om iemand een pakje te geven waar een duivelskop door middel van een sterke veer uit naar buiten springt in de vergetelheid geraakt.

Mannen zijn erg, maar vrouwen zijn beter.

Mijn eerste indruk van mensen is wat mij betreft in veel gevallen de laatste.

Sommige dingen kun je niet kopen maar wel verkopen.

Astrologen astroliegen.

Hij had een ochtendhumeur. Maar het duurde de hele dag.

Geduld schept ruimte.

Ik sta erboven, maar ik lijd eronder.

Eén van de ergste euvelen: Principes die nooit sneuvelen.

Deze charmeur had buiten mijn mispuntvliedende kracht gerekend.

In het sociale verkeer is het vaak de kunst iets te zeggen zonder iets te zeggen.

Dufheid, gelijkheid, broederschap!

Ontspannen zwijgen is alleen mogelijk tussen mensen die elkaar iets zeggen.

Als een dictator mensen in de gevangenis gooit om hun overtuiging spreekt bijna iedereen daar schande van. Maar er zijn Christenen die geloven dat God mensen voor eeuwig naar de Hel verbant om hun overtuiging.

Het is zinloos om iemand die nooit luistert te verwijten dat hij nooit luistert.

Het is niet te geloven hoeveel moeite ik moet doen om een beetje makkelijker te worden.

'Mag ik uw getuigschriften even zien?', vroeg schoolhoofd Thugt aan zijn sollicitante. De vrouw graaide in een zak van haar groezelige zwarte mantel. Een pad sprong uit haar jaszak en verstopte zich achter de prullenmand. Ze wierp een rolletje vlekkerige, vergeelde papieren op het bureau van het...

‘…vanuit de Balearen ons land zal bereiken. We verwachten weinig verandering van temperatuur, geen bewolking en alleen aan de kust een zeer zwakke zuidenwind, windkracht 0,01,’ sprak weerman Erwin Grol. Op de monitor verscheen het beeld van een zonovergoten strand, bedekt met lijven. Het...

We liepen in de zomeravond naar de spoorwegovergang. Oostindische kers bloeide in de tuin van het huisje naast het spoor. Ik probeerde mijn gedachten onder woorden te brengen. ‘Wie weet op hoeveel werelden…?’ Mijn broer begreep wat ik bedoelde. We hadden dit gesprek al zo vaak gevoerd,...

‘Udeldjoho! Udeldjoho!’ Een groenachtig gele vogel met grijze vleugels zat lekker te zingen boven in een grote eikeboom in de Haarlemmerhout. Een heldergele vogel, met zwarte vleugels, streek naast hem neer. ‘Dudeljoho! Dudeljoho!’, zong hij geduldig voor. ‘Het is bijna goed, beste...

Karel was een stille jongen. Maar op zijn saxofoon was hij de baas. Er waren heel wat beroerdere saxofonisten dan hij. Op Karels kapstok lag een zwarte hoed. Gekocht op het Waterlooplein. Die lag er nu een week. Karel kreeg een raar gevoel in zijn maag als hij langs de kapstok kwam en de hoed...

Johanna is zo’n kind dat niet opvalt. Toen ze voor de tweede keer met de andere famkes meekwam, stelde ik me voor en vroeg hoe zij heette. De paar volgende keren herinnerde ik me, vaag en op het nippertje, dat ik haar al kende, en vermeed behoedzaam haar naam, waar ik niet zeker van was, te...

‘Houdt Katja van herfsttekeningen?’ vraagt Nancy. We zitten, vijf famkes en ik, op de grote bank tegen de schutting en doen tekenwedstrijd. Het is zonnig octoberweer. Ik verklaar naar waarheid veel van herfsttekeningen te houden. ‘Mijn tante vroeg aan mij of ik een herfsttekening wou maken,...

‘Mag ik even binnenkomen, Katja? / Mag ik een koekje, Katja? / Heeft Katja nog een klusje, Katja? / Mag ik limonade, Katja? / Ik ga weer. Mag ik nog iets uitzoeken, Katja?’ Soms denk ik dat Piter niet echt om mij geeft. Maar laatst stond hij, stralend van trots als een jonge vader, op de...

Mijn natuurvriend had voor zijn verjaardag een boek over dierensporen gekregen. Tijdens onze avondwandeling door de duinen zochten we naarstig naar sporen van teengangers en zevenhoevigen. We vonden sporen van het wrattenzwijn, de gnoe en het Pater Davidshert en wilden voldaan weer op huis aan...

Ze kwamen de trap opgeklauterd en gingen de kamer in. Thijs van vier met een nieuw vriendje. Thijs liep naar het speelgoedwinkeltje dat onder het raam stond, naast het andere houten speelgoed. ‘Moet je dát nou eens zien!’ zei hij. Het vriendje was sprakeloos. Thijs gaf hem alle tijd om de...

Ik heb ‘het gordijn ervoor’. Dat is het gordijn voor de voordeur: als dat dicht is mogen er geen kinderen aanbellen. Ik sta in de keuken en Kim fietst langs. We groeten. Even later zie ik haar weer. Wat staat dat rode jasje haar leuk. Mijn lach is veel te aardig. Ze stapt dan ook van haar...