Yesilgöz wil een stabiel kabinet
dagcolumn
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
33 Het is een goede gewoonte om mensen serieus te nemen. Als Dilan Yesilgöz dus zegt dat ze een stabiel kabinet wil, dan is er volgens mij geen enkele redenen om aan te nemen dat ze eigenlijk een instabiel kabinet wil. Want wie wil dat nou?
Als iemand iets heel vaak zegt, moeten we dat ook serieus nemen. In de politiek is het immers een goede gewoonte iets heel vaak te zeggen zodat mensen denken dat iets een probleem is. Ze zegt dus heel vaak dat ze een stabiel kabinet wil en erkent daarmee dat…
De Zeer Oude Perst
column
4.0 met 1 stemmen 99 =============
===================
Ik had weer eens verloren en reed in de koude auto door de nacht op een lege snelweg. In november. In de regen.
En de volgende dichtregels kwamen bij me op:…
De beschermengel meditatie.
beschouwing
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Het concept van beschermengel komt vooral voort uit de Abrahamitische religies, zoals het christendom, jodendom en de islam, die alle drie geloven dat Abraham een belangrijke aartsvader is en waar een beschermengel een spiritueel wezen is dat door God is toegewezen om een individu te beschermen, begeleiden en voor hem te bidden. In een bredere, moderne spirituele context hoeft een beschermengel niet strikt religieus te worden gezien. Het kan ook staan voor je hogere zelf of innerlijke wijsheid,…
Harlekijn voor een denkbeeldig kind
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 24 Toen ik weer in het Zorgcentrum kwam, legde mevrouw juist de laatste hand aan de bonte harlekijn die ze zelf gebreid had. Een kraag van blauw met wit gemêleerde wol sierde nu de hals van de pop en deze was opgevuld met oude panty´s.
Half blind en doof vond mevrouw nog moed om te werken aan de harlekijn. Zij had geen kind of kleinkind om de pop aan te schenken, maar werkte niettemin ijverig en gestaag door, voorzag het hoofd van de pop van ogen, neus en mond en het geheel naderde zijn…
autobiografie
5.0 met 1 stemmen 13 Hoe het mogelijk was dat Bjarne Gosse, daags na het vertrek van de heilige baardman en diens nationale verjaardagsfeestje, letterlijk over een gedicht struikelde, kon niemand in de maatschappij verklaren. Maar omdat er een gedichtenboek op de grond lag, zat een ongelukje in een klein hoekje.
Waarschijnlijk was het van de leestafel gevallen en onbedoeld geopend met een aangrijpend gedicht van de dichter Gerrit Achterberg uit diens verzamelde gedichten waarin de verschillende bundels uit zijn…
Verdriet-dementie
verhaal
4.0 met 3 stemmen 118 Het kost ons geen enkele moeite om een gesprek gaande te houden, in dit geval aan de telefoon… Nou is het natuurlijk niet de bedoeling om je mond te houden als je aan dat ding zit maar echt waar: wij presteren het om langer dan een uur te blijven kleppen? Oh? Waar heb je het dan over, nou dat zal ik je zeggen, over alles en ook over niks…alhoewel dat laatste dus echt niet klopt!
Niks komt in ons woordenboek niet voor…
Wij samen gaan al een fors aantal jaren mee, hebben de wereld zien…
Trump bemoeit zich met Londen
bewering
5.0 met 1 stemmen 29 De wijze waarop de heer Trump, president van de VS, over Londen en de burgemeester van Londen Sadiq Khan meent te kunnen spreken in een onlangs gepubliceerd interview, gaat verdacht veel in de richting van racisme.
Hij vindt het kennelijk niets dat een gekleurde man burgemeester van een stad is met veel mensen met een kleur.
Zo was Londen niet in de tijd dat de Trumps nog in Europa woonden...
Mooi zou het zijn als de huidskleur van mensen bij welke beschouwing dan ook - impliciet of…
Laatste nieuws:
Helaas kon onze nieuwe provider een forse storing dit weekeinde niet voorkomen.
Onze verontschuldiging hiervoor.Redactie, 07-10-2025
De site wordt vanaf dit weekeinde gehost bij een andere provider.
Kleine storingen zijn niet uit te sluiten.Redactie, 22-09-2025
Paulien Cornelisse Boekenweekessay
'Hèhè', schrijft Paulien Cornelisse in haar Boekenweekessay voor de 90ste Boekenweek. Over wat we zeggen zonder dat we het doorhebben. Want wat betekent 'eigenlijk' eigenlijk? Femke van der Laan spreekt Paulien in Nooit Meer Slapen over hèhè en alle kleine woorden die onze zinnen gezelliger, eerlijker en Nederlandser maken.
Hè als komma
We proppen onze zinnen gedachteloos vol met op het eerste gezicht nutteloze woorden. Tot Pauliens grote vreugde. Ze probeert te achterhalen waarom we dat doen, want er is nooit echt onderzoek naar gedaan. "Jammer, maar dat bood me natuurlijk de gelegenheid om dan zelf te zoeken wat dat kan betekenen." Ze kwam erachter dat ze elk leesteken met een hè kan vervangen. "Waar een komma staat, kan je ook hè zeggen. Met die hè kijk je of je gesprekspartner nog wel luistert en of we hetzelfde vinden. Je straalt uit dat het er ook toe doet wat de ander ervan vindt."
Sfeermakers
De woorden die we gebruiken om een zin vriendelijker te maken, zijn woorden maken volgens Paulien het Nederlands Nederlandser. Ze noemt het sfeermakers. "Als ik zeg geef dat boek nou maar eens even hier, klinkt het minder bot dan zonder die even. Over veel van wat we zeggen denken we niet echt na. We geven woorden aan onze gedachten.
Tussen hersenen en mond worden er nog woorden bij gegooid die misschien niet nodig zijn om een boodschap over te brengen. Maar ze zijn wel belangrijk om de boodschap een beetje prettig te verpakken." Dat prettige ziet Paulien als een spanningsveld waar Nederlanders in leven. "Nederlanders vinden het belangrijk dat het gezellig, maar ook dat het eerlijk is. Daar wordt de hele tijd tussen geschipperd. Daarom zijn die extra woorden nodig."
In de wachtkamer
We zijn een volk van hèhè en volgens Paulien zijn er meerdere betekenissen van hèhè. "'Hèhè, meneer komt ook nog eens aanzetten' en hèhè na een inspanning als een gezamenlijk evalueren." Maar dat bestaat bijvoorbeeld in Engeland of Frankrijk absoluut niet. "Hèhè kan ook een gespreksopener zijn, zegt Paulien. "Bijvoorbeeld in de wachtkamer van de dokter. Het is een heel subtiele manier om te laten weten dat je openstaat voor een gesprek. Iemand kan dan iets zeggen, maar je kan ook pijnloos afhaken."
Bron: www.nporadio1.nl
Karel Jong, 11-03-2025
Philip Dröge wint de Taalboekenprijs 2024 met De Tawl.
Hoe de Nederlandse taal (bijna) Amerika veroverde, ‘een journalistiek geschiedenisboek dat je meesleept als een roadmovie’!
De jury:
‘De schrijver neemt je mee op zijn zoektocht (op de fiets, naar goed Hollandse gewoonte) naar de sporen die het Nederlands in Amerika heeft nagelaten sinds onze taal daar in de zeventiende eeuw werd geïntroduceerd door Nederlandse en Vlaamse kolonisten. Toen “Nieuw Nederland” later verkocht werd aan de Engelsen, begon de neergang van “de Tawl” (zoals de plaatselijke variant van het Nederlands genoemd werd) — een proces met een onvermijdelijke afloop, dat toch nog tot in de twintigste eeuw geduurd heeft. Pas in 1962 werd met het overlijden van de laatste spreker de taal definitief tot zwijgen gebracht.
De jury prijst het boek om zijn originaliteit en om en de lichtvoetige toon. Het leest als “een journalistiek geschiedenis-boek dat je meesleept als een roadmovie” — het verhaal van een man op een fiets op zoek naar een taal. Het is geschreven door een rasverteller, die het verslag van zijn zoektocht doorspekt met verrassende taalweetjes. Hij brengt taalkundige inzichten op een prettige manier voor het voetlicht, terwijl de rode draad – hoe het Nederlands zich handhaafde en ten slotte toch verdween – de lezer tot het eind toe meevoert.
Redactie, 06-10-2024
Bezig met laden
Meer laden...
