Hartenkreten

Mijn "oude" leraar Nederlands is niet meer te midden van de levenden. Ik vernam dit door enig gedegen, deducerend speurwerk met behulp van het telefoonboek. Ik zou het mijn ex-klasgenoten willen vertellen, die allen uit het zicht zijn verdwenen, en die wellicht, maar ongetwijfeld op andere wijze, ...

Beste Ineke Voor een reactie onder jouw meest recente inzending is deze tekst te lang, dus dan doe ik het maar op een niet gebruikelijke manier onder het tabblad Hartenkreten. Kijk eens aan: na een simpele vraag van jouw kant naar de oorzaak van uit uitblijven van enig respons, komen er voorw...

Een kaartje ligt hier op de tafel: tekst: geen mooier woord dan een compliment, dat klopt ook wel, mits je daarvoor ontvankelijk bent. We schrijven heel wat af, hersens maken overuren, denken: oh dat is een pracht onderwerp, maar: doen we dit om een ander te plezieren, of: puur en alleen vo...

Geachte mede-scribenten en lezers op www.nederlands.nl Graag zou ik uw reacties vernemen op mijn laatst-ingediende teksten op deze site. Het heeft nooit aan reacties ontbroken, dus waarom nu niet meer? Is het nu beneden de maat wat ik gepresenteerd heb? Daar wil ik ook wel graag van op de hoogte ...

Zo zat ik te overdenken dat wanneer je met een rechtszaak te maken hebt, zoals nu elke dag wel meegedeeld wordt op tv, mensen "in cassatie gaan": dat betekent zoveel als "ertegen in beroep gaan", het er niet mee eens zijn. Maar ineens valt dat gedeelte van mijn hersens op het woord incasseringsv...

Op een dag struinde ik rond in een buurt die nog onvermoede geheimzinnigheden voor mij verborg en belde ik aan op nummer eenenzeventig. Mevrouw zit aan haar keukentafel in een grauwe, ongezellige flat en begint, zodra ze een menselijk wezen ontwaart in de vorm van mijn persoon met het uitstorten ...

Ruim tien jaar geleden namen wij Lex in huis, een zwerfkat die we hadden meegenomen van een vakantie. Lex werd getolereerd door Trix, de oudere kat die we al jaren hadden. Heel uitzonderlijk, want Trix haatte alle andere katten en katers in het bijzonder. Thuis probeerden we Lex te laten wennen a...

Hij had wat broodkruimels weten uit te sparen. Hij opende de zware schuifdeur die de grote zaal begrensde, waardoor een windvlaag over de broze gestalten van zijn mede-bejaarden streek en een cognackleurig gordijn baldadig naar binnen woei en hij strooide het brood verwachtingsvol op de grijze tegel...

Vaak hoor je: ik wilde maar dat er een knoppie zat, daar aan de zijkant van m'n hoofd. Het liefste zou 'k dat knoppie 's avonds op "uit" zetten, zodat ik gerust en ongestoord, kon slapen. Zonder wakker te liggen van de zorgen, van vandaag- of die van morgen. Ook ik heb wel eens gedacht aan zo'n k...

De Korvelseweg slingert zich als een bont en veelkleurig lint door Tilburg en ik kan niet ontkennen dat ik er weleens "wunschlos glücklich" geweest ben..... Echter voor de armoedzaaiers, de lelijken en de gebrekkigen is er weinig gereserveerd in deze wereld en zal dat ooit veranderen? Zij sch...

Sommige veranderingen voltrekken zich meestal subtiel en bijna ongemerkt. Na verloop van een bepaalde tijd blijken deze dan ook zonder slag of stoot door een ieder te zijn aanvaard. Dat is alleen maar positief te noemen en ook ik besef, dat er zonder veranderingen geen vernieuwingen plaatsvinden en ...

Ik wilde de kobaltblauwe vazen met de leuke, parmantige leeuwtjes op hun dekseltjes wegbrengen, ik wilde ze verkwanselen, maar het was niet zonder tranen dat ik probeerde dit besluit te nemen, omdat de vazen het blauw droegen van de ogen van mijn liefste, overleden oma, van wie ze een erfstuk vormde...

Die machtige sneeuwhoofden en -ruggen van het hooggebergte dagen met hun trotsheid de mensen uit tot vermakelijk spelen met gevaar. Al glimmend of schitterend beelden ze de zege, die behaald wordt na zware inspanning vol vermoeienis. Hun zuiver wit en steile rotsen herbergen onnoemelijk veel leven...

Op een middag dacht ik een kop koffie te gaan drinken in een restaurant, genaamd "Panache" aan de Westermarkt in Tilburg. Plotseling keek ik daar in het verouderde gezicht van mijn vroegere collega bij de Wijkkrant, de fotograaf die mij om een flauwiteit, een futiliteit, om een werkelijk onbetek...

Beste mensen, er moet me zo zoetjesaan wat van het hart en wel het volgende: we zitten (echtgenoot en ik) beiden bij de menzis en ik weet zo langzaamaan ook wel dat de goeie tijden voorbij zijn. Met goeie tijden neem ik een sprong in de tijd, door te zeggen dat: toen ik nog bij mijn ouders woonde de...

Tot op een gegeven moment was ik het Zorgcentrum, gelegen aan de straat met de onheilsoellende maar wellicht toepasselijke naam ("Kwaadeindstraat") altijd achteloos gepasseerd, te voet of met de bus, maar pas toen ik er mijn werkkring zou gaan vinden, keek ik eens met belangstelling naar de appart...

In het restaurant wachtte ik de gebeurtenissen van die avond af bij een kop koffie verkeerd, gezeten aan het raam, dat uitzicht bood op de Spoorlaan die voor mijn ogen uitgestrekt lag als een boulevard waarop passanten hun weg zochten onder de vallende avond die zich al indigoblauw aftekende. We ...

Toen je een oude, kwetsbare man was geworden met bevende handen en onze liefde een tedere vader-dochter-verhouding was geworden, droomde ik van je en in de droom, die ons nieuwe universa laat zien, vervormd en geschapen door ons onderbewustzijn (een nieuwe, magische wereld) speelde je en verfde je m...

Er is wèl een traantje mijnerzijds gevloeid bij mijn sollicitatie naar nieuw vrijwilligerswerk bij de Stichting "Contour", een traantje van ontroering en mededogen. (De mevrouw tegenover mij droeg een zwart-wit gedessineerde zomerjurk van ouderwets model en ik besloot een beetje te acteren: "Ach...

Als ik mijn kind had aangedaan wat mijn moeder mij heeft aangedaan, hang me dan in de eerste boom die je ziet. Ik ben het niet waardig om moeder te zijn. En als mijn kind door mij beschadigd zou zijn voor het leven, zou ik niet vergeven willen worden voordat het leed is geheeld.

Het zal bij sommigen niet bekend zijn dat vrijwel de gehele last van de bankencrisis sinds 2008 is afgewenteld op de schouders van de minst draagkrachtigen..... De "Vincentiusvereniging" echter, met haar christelijke signatuur is goedgunstig, althans zolang ze goedgunstig is, want ook zij kan haa...

FOPPE EN KAMERAAD SIMON ALS WOUDLOPERS AAN ZEEDIJK IN WINTER het is zaterdagmiddag in de winter en mijn vriend simon belt en hij komt en we gaan even een blokje om met de auto. Ik weet niet precies waar ik ben maar hij vindt de zeedijk en we staan aan zee bij harlingen bij franeker ggz en het is ...

Het gebeurde tijdens een receptie. De meeste mannen zijn allerminst "juffershondjes" maar het vereist manmoedigheid de eenzaamheid aan te kunnen die welhaast een plaag vormt waartegen niemand bestand is. Ik had niet verwacht dat de oude, vervallen man met het afgetobde, roodachtige, oerlelijke...

Fotobewerkingsprogramma zijn niet alleen bruikbaar voor het vervalsen van beeldmateriaal zoals een foto van Pechtold bijvoorbeeld, je kunt er ook nuttige experimenten mee doen. Zo loop ik al enige tijd met het idee om zwarte figuren over bepaalde schilderijen te schilderen. Daarvoor moeten schilde...

“Kijk” zegt de ruim twee jaar oude peuter, snikkend en door zijn tranen heen, tegen de druk pratende verjaardagsgasten: “Is Brandweerman Sam hier op joetoep”! Heel even houdt hij triomfantelijk de spelende animatie op een oud afgedankt mobiel telefoontje omhoog. Als hij mijn aandacht en die ...

Bij wijze van beloning voor een decennium van notuleerwerk, verricht voor een bepaalde organisatie, zou ik gefêteerd en gehuldigd worden in het gezelschap van andere vrijwilligers met een ander takenpakket tijdens een feestelijke middag in Franse sfeer met chanchons die de oren en hapjes die het ge...

De landerijen lagen voor onze ogen uitgestrekt. Het moest de vroege lente zijn. In de verte onze indrukwekkende Brabantse kloosters en andere gebouwen met feeërieke koepeltjes en bijgebouwen die glansden in het licht van de vroege morgen. Dat we elkaar meteen al antipathiek zouden zijn, had ik n...

Tja een mens moet wat hè? Dus zo ben ik ook terecht gekomen op dat wereldwijde fenomeen: Facebook. Nog niet zolang actief, een half jaar maar wat leer je veel, heel veel bij. Aangemeld op een groep, na een eigen tijdlijn te hebben geregeld natuurlijk, vroeg ik netjes aan de beheerder of, wanneer ...

Mijn liefste zus! Heb je me de kaart gestuurd met de drie bomen waarvan die onvergelijkelijke sfeer uitgaat en dat meer dan voortreffelijke kunstenaarschap dat men alleen bij Rembrandt kan vinden om mij te symboliseren dat WIJ die drie bomen zijn, statig en stevig geworteld, maar toch alle drie g...

Ik heb een beetje lente in mijn kamer al schrijven we begin februari en al draalt en talmt de winter en al vergast zij ons nog op sneeuwstormen en ijsvelden. De bolletjes in het okergele bakje, geschonken door een vriendin, hebben enige tijd in stille afwachting op mijn bureau gestaan. Maar al te...