Hartenkreten

De nieuwslezer zegt: installeer de app en u blijft op de hoogte, dat is prettig en vermits ik die app dus niet heb, blijf ik niet op de hoogte. Dat hoeft ook niet want links-of rechtsom krijg ik toch wel te horen waar ik die eventuele app voor zou moeten hebben. Die heb ik dus niet en weet je, het z...

Wat heeft de columniste een berg shit over zich heen gekregen en terecht ook nog want: je kunt iets zeggen en je kunt iets schrijven, als datgene wat je zegt hetzelfde is als datgene wat je schrijft, zonder wijziging van klemtoon of wat dan ook, dan ben je helemaal de weg kwijt! Oude mensen als gek...

.....en toen zei ik haar; verklaarde ik haar dat ik niet meer naar Dongen zou komen; dat ik het zelf moeilijk had en dat ik haar niets meer te geven zou hebben....Haar kale kamer had mij niets meer te zeggen, evenmin als haar onheilspellende, onverklaarbare en onachterhaalbare geestesziekte.....Ik w...

Het is inmiddels middag en na een aantal voor mij doenbare huishoudelijke handelingen te hebben verricht, zit ik gezellig in mijn stoel wat mail te bekijken, beantwoorden, mijn fb pagina’s eveneens van antwoord te voorzien als manlief vraagt: wilde jij nog weg, ik antwoord, jij mag het zeggen. H...

Volgens Klaas Hummel, is de pandemie nog maar het topje van de ellende, volgens zijn column in de Quote? Gesproken wordt over het opnieuw krimpen van de pensioenen. De angst regeert!

Ze zijn me een klein plantje komen brengen. Een slanke, nog jonge mevrouw stond voor de deur en schonk het mij. Het draagt leerachtige, donkergroene bladeren, kleine, gele knopjes die een belofte voor de toekomst schijnen in te houden en bovenop een minuscuul, lieflijk roosje. Zal ik mijn kamerad...

Jouw naam kende ik nooit, trouwe wachter aan mijn raam, die weer groen draagt alsof de zomer al voortijdig haar intrede heeft gedaan.....(De namen van de botanische soorten zijn mij altijd al onbekend gebleven). Je draagt blad, je draagt vrucht en je bent trouw, zoals de wrede, trouweloze mensenso...

Je bent nog jong Anouk, en draagt nog de charmes van je jeugd. Mijn vraag is: hebben mijn hangende oogleden je voorgoed afgeschrikt bij onze eerste ontmoeting in het trapportaal? Hoe zou het zijn als we eens in harmonie en saamhorigheid koffie zouden drinken, zoals buren doen? 's-Avonds schittert ee...

Tanka Die boomklever doet zijn naam weinig eer aan, vliegt tussen takken door, vermijdt sterke boomstammen, hupt dan over het bospad. Prozatekst: Als je eens rond loopt in Ulvenhouts Voorbos, dichtbij Breda, vliegt er misschien een mooi lichtblauw en roze gekleurd vogeltje tussen de b...

Uit verre verten ben je gekomen; uit de verste verte..... In de nacht ben je gekomen; om afscheid te nemen? Heel de magie van mijn jongere jaren herleefde; van de jaren, doorgebracht met jou. Is het afscheid gekomen in de nacht? Heeft de schimmige taal van mijn onderbewustzijn gesproken en je ge...

In die tijd posteerden de vrienden zich vaak bij het raam, in hun groene fauteuils, om hun discussie aan te wakkeren en de problemen van mens, wereld en werkelijkheid te bespreken, zoals vrienden doen.... Het was alsof hen een licht gezonden werd; uit majestueuze wolkenpartijen in de verte vielen...

....en daar observeerde ik steeds die rozen: geel, wit, roze en rood, die daar stonden te pronken in het late seizoen op die merkwaardige, lange, houterige stelen..... "Auf der Heide blüh'n die letzten Rosen" zingt men en zo zal de dag spoedig aanbreken van mujn zeventigste verjaardag en met ...

Met mijn goede ouders; bij hun leven zozeer getormenteerd en gekweld door het levenslot en het ongeluk van hun zoontje, onze broer, legden we eens te voet de lange weg af vanuit zuidelijke gedeelten van onze stad naar het wevershuisje, eens het domicilie van de Heilige Petrus Donders, later missiona...

De zon schijnt. Dat helpt. Waarom het helpt, zelfs nu ik weet dat ik huidkanker heb gehad? Weet ik veel. Het helpt. Net zo goed als het helpt dat poes een kopje komt halen, een, twee, een poosje lijkt hij niet weg te slaan, eist hij alle aandacht op. Om dan weer zomaar te verdwijnen. “Net een ...

In die lang-vervlogen tijd trof ik je weleens aan als je aan het borduren was in je riante flat waarvan je nooit kon genieten....De klanken van de piano van de buurman bereikten ons door de dunne muren heen. Je had graag quatre-mains met hem gespeeld en wel op verschillende ongebruikelijke manieren....

De momenteel allerwegen zozeer gevreesde virussen hebben kennelijk nog altijd niet via de nauwe, fragiele schachten die mijn keel met mijn longen verbinden de laatstgenoemde organen bereikt die door een onbekende zijn opgehangen in de borstholte als het chassis van een auto.... Ik ben opnieuw lan...

Elke dag worden we op de hoogte gehouden van de stand van zaken omtrent de crisis: dat dit Corona betreft moge duidelijk zijn, dus die hoef ik niet te vermelden, tenslotte hoor je niks anders meer! In de ban van een moordlustig virus, onzichtbaar voor het blote oog, maar daarom des te gevaarlijker.....

Waar de wereld inmiddels sinds enige tijd mee wordt geconfronteerd, is nauwelijks meer menselijk te noemen. Covid-19, ofwel het coronavirus, springt van mens naar mens en van continent naar continent en op deze verschillende werelddelen van land naar land. Inderdaad wereldleider, beter mijns inziens...

Tanka Mensen zien filmen en bewegende schermen. Vroeger kon dit niet, maar de eigen verbeeldingskracht werkte dan des te sterker. Prozatekst Tegenwoordig worden we erg verwend met mooie filmen, computerprogramma 's en allerlei boeken met onnoemelijk veel afbeeldingen. Mensen van enk...

Toen de roemruchte negentiende eeuw ten einde liep was de eveneens beroemde staatsman wiens naam Thorbecke was gekomen tot het ontwerp en de oprichting van een nieuw schooltype, de Hogere Burger School en hooggeleerde heren traden aan om de leiding te nemen over de wanordelijke klassen van rebelse B...

In deze turbulente tijden schijnt de aloude menselijkheid te herleven die bezongen en verwoord werd in tal van aforismen en chansons en die verwaarloosd en ondergesneeuwd was door het heersende en dominante individualisme. "Alle gebreken worden verzoend door de zuivere menselijkheid" Zo is de ...

De zo lieflijke witte tulpjes die ik geschonken kreeg wegens de momenteel allesoverheersende crisis sieren nu mijn zwarte vitrinekast die achter haar glazen deuren servies bevat en eveneens lieflijke en kunstzinnige siervoorwerpjes. Bij nadere beschouwing tonen de bloemen roze vlekjes op hun blaadje...

In de behandelkamer mocht ik plaatsnemen in een fauteuil die daar als het ware speciaal voor mij was opgesteld tot de longarts zou verschijnen die breed zou glimlachen als een uitbundige en enthousiaste minnaar op de dag van de huwelijksvoltrekking. Om de een of andere onzinnige en mij onbekende tra...

De felrode bussen passeren nog steeds op de snelweg naast mijn huis zoals al sinds jaar en dag en ik observeer ze vanuit mijn hooggelegen raam. Sinds kort zijn ze leeg, maar wegens het maatschappelijk belang voeren de chauffeurs onverminderd hun taak en diensten uit ten behoeve van de weinigen die e...

Men kan ons alles afpakken, maar niet onze geest.... Urenlang lig ik op bed onder het dikke, donzige, sneeuwwitte dekbed en in een bonte werveling passeert een veelheid van gedachten,een veelheid van kleurige scènes en van koddige of desastreuze voorvallen uit een lang, voorbij leven. Ik draai de...

In Tilburg West strekt zich te midden van de vooroorlogse huizen en de bloesembomen een water uit dat ik op Bevrijdingsdag dit jaar voor het eerst aanschouwde. Met onze voetstappen omcirkelden we deze plas op de genoemde feestdag en de sterfgevallen die mijn vriendin getroffen hebben, waren onderwer...

In de achterbuurt waar mijn vriendin nu een armzalig verdiepinkje gehuurd heeft duiden desolate en vervallen voordeuren van gezinnen die nu eenmaal moeten doormaken wat hun leed met zich meebrengt.... Ik doorkruis de Berkdijksestraat die de somberheid demonstreert die veel mensen in deze tijd beh...

Het zal voor velen onbegrijpelijk zijn, maar hoe weldadig is niet de saamhorigheid en het "regime" in mijn goede geboortestad Tilburg, nu, in het hart van de Corona-Crisis....! De door mij eens als zo hardvochtig en onmenselijk ervaren "welzijns"-organisatie komt momenteel aan de deur met gratis...

Mevrouw is gearriveerd op de Dagbehandeling Oncologie....De verpleger verzoekt haar zich uit te strekken op het bed. Het grijze haar van mevrouw is als een keizerskroon. Ze klemt haar tas, een onmisbaar attribuut van de ouderdom, tegen zich aan alsof deze haar enige bondgenoot is in duistere tijden....

Een nieuw licht overspoelt de wereld. De vogels zijn teruggekomen en zij nestelen in de bomen rond mijn huis. Zo brak ook in het lang-vergeten jaar 1956 de Paastijd eens aan. Ik herinner mij hoe de lange Bosscheweg zich als een kosmopolitisch lint uitstrekte en hoe ik de bonte afwisseling van wi...