Hartenkreten over lichaam

Vanuit de wachtkamer van de "Polikliniek Chirurgie" heeft men onbeperkt uitzicht op openschuivende deuren die toegang bieden tot de zaal waarin de patiënten zijn ondergebracht. Het wachten duurde lang en ik wierp mijn blikken op een mevrouw naast mij, gekleed in een zomerjurk met...

"Doet u dat in Godsnaam niet, mevrouw!" waarschuwde de drogist. Geheel onwetend omtrent het te verwachten drastische effect van de kleurbehandeling had ik argeloos de zwarte haarverf op de toonbank ter afrekening aangeboden. "Het maakt u zó hard" lichtte de man nog toe en stelde ter vervanging...

De weke, half-bolvormige uitwassen die als halve citroenen op mijn bovenlichaam rusten en mij mede tot vrouw stempelen moeten getemd, gecorrigeerd en ver boven N.A.P. verheven, in een keurslijf geperst en toonbaar gemaakt worden.... Daar weten ze in de lingeriezaak wel raad op. Een verkoopster...

Tweemaal per jaar moet ik mij op de onderzoektafel uitstrekken. Dan worden mijn borsten beklopt en gekneed als deeg op de tafel van een hardhandige bakker..... Vervolgens bevind ik mij met de regelmaat van de klok in een onvrijwillige, ongewenste, maar innige omstrengeling met het röntgenapparaat...

De momenteel allerwegen zozeer gevreesde virussen hebben kennelijk nog altijd niet via de nauwe, fragiele schachten die mijn keel met mijn longen verbinden de laatstgenoemde organen bereikt die door een onbekende zijn opgehangen in de borstholte als het chassis van een auto.... Ik ben opnieuw...

Doorlopend heeft hij het over bukken, telkens maar weer, dondert er iets op de grond, bukken maar weer, wil je bloempjes vers van de grond: bukken in plaats van dat je stond. Een knip-buiging naar b.v. de Koning, weer een buk-sessie. Weer valt er iets uit m'n handen; ik ben bijna geneigd het...

Al een poos heb ik last van kramp, midden in de nacht vaak. Je wordt er van wakker en zolang de kramp duurt blijf je wakker, want lollig is anders. Pijn, onbeschrijfelijke pijn. Wanneer je kramp in je tenen hebt, of in je kuiten weten we allemaal wel wat eraan te doen. Maar deze kramp is er eentje...

De nacht lag nog over de wereld toen ik van huis ging, maar de dag zou zich ontvouwen tot een stralende, heldere herfstdag zoals ik nog zelden beleefd had in mijn leven. In het ziekenhuis had ik de wonderbaarlijke architectuur van het röntgenapparaat waartegen ik met mijn naakte lichaam had...

Hij moet voor een long-test, meestal eens per jaar zo ook vandaag. Om 1 uur moest hij er zijn en correct als ie is, op tijd is hij dan ook. Hij wordt binnen geroepen en wordt aangesloten op een mondstukje dat naar de computer gaat (leve de nieuwe tijd), moet blazen....blazen.....nog eens...

Ik passeerde op een zonnige lentemorgen het kerkhof, de dodenakker aan de Noordhoekring, omringd door onze witte standbeelden die tot onze verbeelding spreken, zoals dat van Joris, die manmoedig de draak het zwaard in de keel steekt als om deze te doden. In de Wilgenstraat wachtte in het kleine...

Oh, wat zijn wij vrouwen toch niet, echt niet te benijden, een afspraak voor de pletmachine en als risicogeval, moet je daar wat vaker in dan het gewoonlijke twee -jaarlijkse geplet. Je bent er niet alleen gebuts, bont en blauw van, maar het begint in feite al in de wachtkamer. Er zijn diverse...

Ze was toe aan een nieuw gebit, dat wil zeggen, een bovengebit, onder had ze nog een groot deel van haar eigen tanden en die wilde ze toch wel zo lang mogelijk houden. Dus na een jaar of acht, vroeg ze bij een controle om een nieuw bovengebit. Fluitje van een cent, zei de tandarts en zo werd er...

Ik besloot te gaan toen de avond en de nacht zich over de stad ontvouwden; ik moest gaan want er moest een eind komen aan de pijn. De vervangende tandarts zei nog dat ik "niet flauw" was. Moest ik daar trots op zijn? Ik schertste en lachte nog met hem terwijl hij het zware mitrailleurvuur van...

Het was in die lang-vergeten zomer, mama!, toen de hitte zich als een deken over de wereld had gelegd, dat ik je opgezwollen klompvoeten heb gebaad in een badje met etherische, weldadige olieën. Je dankbaarheid zal ik me altijd blijven herinneren en hoeveel vaker was dit gebaar, deze geste...

Het karkas, het chassis is opgehangen in de borstholte door een onbekende; het fragiele chassis dat nu begint te haperen, mankementen begint te vertonen. Het is mij niettemin dierbaar; dierbaar als mijn bloed, als mijn adem. Het tijdstip is onbekend; het finale tijdstip van het afscheid van alles...

Het donkerrode bloed: mijn bloed, mijn verraderlijke bloed was getapt uit de dunne, bijna onzichtbare ader, die net onder de oppervlakte van de huid in mijn fragiele elleboog ligt en het bevatte nog onduidelijke geheimen omtrent mogelijk ziekelijke processen die diep van binnen in mijn lichaam aan...

Een felle pijn had mijn been getroffen, was dit onverwacht en plotseling komen bezetten als een leger in oorlogstijd. Een ranselende pijn die geselde en die het been doorsneed als een mes. De pijn noodzaakte mij te strompelen bij mijn trage parcours door de straten en deze veroordeelde mij bijna...

Ze hadden me gevraagd de machine te naderen; het apparaat; toonbeeld en resultaat van menselijk vernuft en vindingrijkheid en het dierbare en kwetsbare vlees van de lobben die mij mede tot vrouw stempelen uit te spreiden op de stalen platen die het zouden samendrukken op min of meer pijnlijke...

Ik beschouw mijn lichaam, mijn al op vele verschillende wijzen aangetaste lichaam, mijn zo dierbare en unieke bezit dat men nooit kon liefhebben en mijn tranen vloeien; de opgezwollen blauwe aderen, prominent op de verouderde handen, de neerhangende, tedere lobben van de borsten, de kwetsbare...

Aan mijn linkerbeen vertoonde zich een felrood plakkaat, als een sok van eczeem, reikend tot aan de kuit en ik bedacht dat een foto hiervan goed zou passen in de collectie van het nabijgelegen De Pont Museum omdat die toch al uitmunt door uitzinnige absurditeit. In het verschiet lag een afspraak...

Een pijn manifesteerde zich tussen mijn tanden, rechtsonder in mijn mond, in de onderkaak; een aanhoudende, zeurende pijn. Kennelijk had ik toch niet voldoende tussen de rij tanden "gepookt" met die kleine houten stokjes. In de drogisterij aan de Oude Markt verkocht men twee soorten mondwater, die...

Alle middelen zijn ingezet in het ziekenhuis; een leger van artsen en verpleegkundigen is aan mijn bed verschenen en heeft me terzijde gestaan. Medicijnen en verneveling zijn toegediend door middel van het infuus en "mondeling" en vervolgens kwam de mededeling: "U mag morgen naar huis". De...

De wijk die zich vlakbij onze welhaast kosmopolitisch aandoende Korvelseweg uitstrekt en die deze als het ware "omhelst" in een onwerkelijke "omarming", kan men met recht een "achterbuurt" noemen. Via een merkwaardige "arcade" kan ik het huis van de pedicure bereiken. Zoals zij woont,...

De trotse, porseleinen kroon is boven haar basis afgebroken en de kies toont bij nadere inspectie van binnen een ondefinieerbare combinatie van elementen, een soort verrotting. Mijn tandarts, die de exotische naam "Mohammed" draagt, die ik beschouw als een jongeman, en die getooid is met een...

Mevrouw kwam aanrijden in haar zware rolstoel; de benen uitgestrekt. Kennelijk deed zij zelfs nog zelfstandig boodschappen. De Regiotaxi vervult de uiterste taak die zij nog kan vervullen, maar het betreft hier een ultiem wanhoopsoffensief. Met zware, metalen haken bevestigt de chauffeur de...

Een snelle Regiotaxi bracht me onlangs naar de Dr.P.Jansenweg na een verlepte, onvriendelijke dame afgezet te hebben bij haar armzalige woning in een achterstandswijk. Mijn beste vriendin had pas geleden tot mijn verbazing haast onbeschaamd plotseling het hulpstuk uit haar mond gehaald; haar...

De jonge vrouwen dartelen frivool op de beeldschermen, opgesteld in de lingeriewinkel. De beha's en slipjes die ze dragen zijn alle geschikt om hun lichaam feestelijk op te sieren en om het leven en de liefde te vieren. Ik ben aarzelend over de drempel gestapt. Mijn borstomvang zal gemeten...

Monumentaal weerspiegelt mijn vrouwenlichaam zich in de winkelruit en ik beschouw de forse benen, bezet door de kwabben, die mij nog altijd dragen. Daarboven de vooruitspringende buik, omringd door plooien van vet, uitmondend in de met schaamhaartjes bezette driehoek, die mij, evenals de lobben die...

En dan zei ik: "Ik kom voor de borstcontrole" en dan zei hij: "Ga maar in het hokje" Vervolgens moest ik me uitstrekken op de onderzoeksbank en kwam hij met zijn koele artsenhanden en kneedde hij de zware lobben die op mijn bovenlichaam rusten als halve citroenen, landurig. Allerlei...

Een onopvallende straat, die alleen aan de aandachtige en zorgvuldige wandelaar opvalt, leidt als vanouds naar het Energieplein waar M., de trouwhartige en deskundige fysiotherapeut, zijn praktijk heeft. Ik ben de weg weer gegaan naar die voorziening en het was alsof men op mij gewacht had. De...